Jezus Is De Goede Herder

Kom, lieve vriend, laten we even stilstaan. Adem in, adem uit. Voel de rust die hier nu is, de stilte die spreekt zonder woorden. We zijn hier samen, op een plek waar we ons open kunnen stellen voor iets wat groter is dan onszelf.

Laten we denken aan een herder. Niet zomaar een herder, maar de goede herder. Stel je hem voor. De zon staat laag aan de horizon, de lucht kleurt oranje en paars. Hij staat daar, te midden van zijn schapen, zijn blik vol zorgzaamheid. Zie je het voor je?

Hij is meer dan iemand die ze simpelweg hoedt. Hij kent ze, stuk voor stuk. Hij herkent hun stemmen, weet welke angsten ze hebben en waar ze zich het prettigst voelen. Hij leidt ze niet met een harde hand, maar met zachte aanmoediging. Hij loopt voorop, niet omdat hij beter is, maar omdat hij de weg kent. Omdat hij weet waar het groene grasland te vinden is, waar het heldere water stroomt.

De schapen vertrouwen hem. Ze volgen hem, niet uit angst, maar uit liefde en respect. Ze weten dat hij hen zal beschermen tegen de wolven die in de schaduwen loeren, tegen de steile afgronden die op de loer liggen. Hij draagt de zwakkeren, de lammetjes die nog niet zo ver kunnen lopen. Hij koestert ze, verwarmt ze met zijn eigen lichaam.

En als er een schaap verdwaalt, wat dan? Laat hij het dan achter, verloren en alleen? Nee, zeker niet. Hij laat de rest van de kudde even achter en gaat op zoek. Hij zoekt, roept, luistert naar het bange geblaat. Hij laat niet los, totdat hij het schaap gevonden heeft. En als hij het vindt, tilt hij het op zijn schouders, vol vreugde. De terugtocht is een feest, een viering van de terugkeer.

Kunnen we ons voorstellen wat dit betekent? Om zo gekend te worden, om zo gezien te worden? Om te weten dat er iemand is die je zoekt, zelfs als je verdwaald bent? Dat er iemand is die je draagt, als je zelf niet meer kunt?

Jezus. Die naam alleen al, zo vol betekenis. Er wordt gezegd dat Hij de goede herder is. Misschien klinkt het vreemd, misschien voelt het ver weg. Maar wat als we het eens anders bekijken? Wat als we ons voorstellen dat Hij die herder is, die ons kent, elk van ons, met al onze gebreken en imperfecties?

Hij ziet onze angsten, onze twijfels, onze pijn. Hij ziet de momenten waarop we verdwalen, wanneer we afdwalen van het pad. Hij ziet de keren dat we vallen, de keren dat we ons alleen voelen. En Hij oordeelt niet. Hij wijst niet met de vinger. Hij biedt een hand. Hij reikt naar ons uit, vol liefde en mededogen.

Hij wil ons leiden, niet dwingen. Hij wil ons laten zien waar het groene grasland is, waar het heldere water stroomt. Hij wil ons beschermen tegen de wolven die in de schaduwen loeren, tegen de steile afgronden die op de loer liggen.

We mogen ons afvragen, zijn wij bereid om Hem te volgen? Om te vertrouwen op Zijn leiding, zelfs als we de weg niet zien? Om los te laten, om ons over te geven aan Zijn zorg?

Het is niet altijd makkelijk. Er zijn dagen dat we het gevoel hebben dat we alleen zijn, dat er niemand is die ons begrijpt. Er zijn dagen dat we twijfelen, dat we bang zijn, dat we ons verloren voelen. Maar zelfs dan, lieve vriend, zelfs dan is Hij daar. Zelfs dan zoekt Hij ons. Zelfs dan reikt Hij ons de hand.

Het is aan ons om die hand te aanvaarden. Om ons te laten leiden, om ons te laten dragen. Om te vertrouwen op de liefde van de goede herder.

De zachtheid van Zijn stem

Soms is het moeilijk om Zijn stem te horen. De wereld is luid, vol afleidingen. Er is zoveel lawaai, zoveel chaos. Maar Zijn stem is zacht, subtiel. Het is een fluistering in de wind, een rimpeling op het water, een vonk in ons hart.

We moeten leren luisteren, aandachtiger worden, stiller worden. We moeten de ruis van de wereld uitschakelen om de zachtheid van Zijn stem te kunnen horen.

Hoe doen we dat? Misschien door in de natuur te zijn, te wandelen in het bos, te luisteren naar de vogels. Misschien door te mediteren, stil te zitten, te ademen. Misschien door te bidden, te spreken tot Hem, open en eerlijk.

Het maakt niet uit hoe we het doen, zolang we maar de intentie hebben om te luisteren. Om ons open te stellen voor Zijn leiding, voor Zijn liefde, voor Zijn aanwezigheid.

En als we dan Zijn stem horen, wat dan? Vertrouwen we Hem dan? Durven we te vertrouwen op wat Hij ons zegt, zelfs als het anders is dan wat we verwacht hadden?

Het is een reis, een proces. Het is niet iets wat van de ene op de andere dag gebeurt. Het kost tijd, geduld, en vertrouwen. Maar het is de moeite waard. Want als we Zijn stem horen en Hem volgen, dan vinden we de rust, de vrede, de liefde die we zo hard nodig hebben.

Denk aan de schapen. Ze vertrouwen de herder, niet omdat ze alles begrijpen, maar omdat ze weten dat hij hen liefheeft en voor hen zorgt. Zo mogen wij ook vertrouwen op de goede herder, op Jezus.

Dragen en gekend worden

De goede herder draagt de lammetjes, de zwakkere schapen, degenen die nog niet zo ver kunnen lopen. Hij neemt hun lasten op zich, hij troost hen, hij verwarmt hen met zijn eigen lichaam.

Wat betekent dit voor ons? Mogen we ons voorstellen dat ook wij gedragen worden? Dat ook wij onze lasten mogen afgeven? Dat we niet alles alleen hoeven te doen?

Soms voelen we ons zo moe, zo uitgeput. De wereld lijkt zwaar op onze schouders te drukken. We dragen zoveel met ons mee: pijn, verdriet, angst, schuld. Het kan overweldigend zijn.

Maar de goede herder biedt ons aan om onze lasten te dragen. Hij zegt: "Kom tot mij, allen die vermoeid en belast zijn, en ik zal u rust geven." (Mattheüs 11:28).

We hoeven niet bang te zijn om zwak te zijn, om hulp te vragen. De goede herder wil ons dragen, Hij wil ons troosten, Hij wil ons de kracht geven om verder te gaan.

Het is een daad van liefde, van mededogen. Het is een uitnodiging om ons over te geven aan Zijn zorg, om te vertrouwen op Zijn kracht.

En als we dan gedragen worden, dan voelen we ons gekend. We voelen ons gezien, gehoord, geliefd. We weten dat we niet alleen zijn, dat er iemand is die om ons geeft, die ons begrijpt, die ons nooit zal verlaten.

Dat is de belofte van de goede herder. Hij zal ons nooit verlaten, zelfs niet in de donkerste dalen. Hij zal altijd bij ons zijn, om ons te leiden, te beschermen en te troosten.

De vreugde van de terugkeer

De goede herder laat de kudde achter om het verdwaalde schaap te zoeken. En als hij het vindt, is er grote vreugde. Hij tilt het schaap op zijn schouders en brengt het terug naar de kudde. Er is feest, er is viering.

Wat kunnen we hiervan leren? Dat er altijd hoop is, zelfs als we verdwaald zijn. Dat er altijd een weg terug is, zelfs als we denken dat we te ver zijn afgedwaald.

De goede herder zal ons altijd zoeken, Hij zal ons nooit opgeven. Het maakt niet uit hoe ver we zijn afgedwaald, hoe diep we zijn gevallen, Hij zal ons vinden en terugbrengen.

En als we dan terug zijn, dan is er grote vreugde. Niet alleen voor de herder, maar ook voor ons. We voelen ons bevrijd, verlost, herboren. We hebben de weg teruggevonden, we zijn weer thuis.

Het is een ervaring van genade, van vergeving, van liefde. Het is een herinnering aan het feit dat we nooit alleen zijn, dat we altijd deel uitmaken van de kudde.

Laat we die vreugde koesteren, de vreugde van de terugkeer. Laten we ons openstellen voor de liefde van de goede herder, voor Zijn genade, voor Zijn vergeving.

Lieve vriend, neem deze gedachte met je mee. Laat het je hart vullen met rust, met vrede, met liefde. De goede herder is bij je, altijd. Hij leidt je, beschermt je, draagt je. Vertrouw op Hem, en je zult de weg vinden. En adem uit. Je bent goed, precies zoals je bent.