Scheppingsdagen 1 Tot 7

Lieve vriend(in),

Laten we samen eens kijken naar het begin. Naar dat verhaal dat we zo vaak horen vertellen, over de schepping. Niet zozeer als een geschiedenisles, maar meer als een reflectie op wie we zijn en waar we vandaan komen. We gaan het beleven alsof we zelf aanwezig waren, meekijkend over de schouder van de Schepper.

Beginnen we bij het begin. Het was… leeg. Niet zomaar leeg, maar een afgrondelijke, onpeilbare leegte. En donker. Een donker zo diep, dat het alles opslokte. Er was niets om te zien, niets om aan te raken, niets om te horen. Alleen maar potentieel. Een oceaan van mogelijkheden, wachtend op een vonk.

En toen… licht. Niet zomaar een lichtknopje dat werd omgezet, maar een explosie van stralende energie. Stel je voor: die diepe duisternis, die allesomvattende leegte, en dan plotseling dat licht. Het danste, het trilde, het vulde alles. Het was niet zomaar zichtbaar licht; het was een licht van creatie, van leven, van hoop. Een belofte van wat komen ging.

En met dat licht kwam er een scheiding. Een scheiding tussen het licht en de duisternis. Tussen dag en nacht. Het was de eerste orde, de eerste structuur, de eerste ademhaling in een universum dat nog in de kinderschoenen stond. Denk even na over die scheiding. Hoe belangrijk is het om onderscheid te maken? Om te weten wat licht is, moeten we ook weten wat duisternis is. Om de dag te waarderen, moeten we de nacht kennen.

De tweede dag. Hier komt het water. Niet zomaar een plasje water, maar een immense oceaan die de hele aarde bedekte. Een watermassa, onstuimig en wild. Maar dan… een uitspansel. Een firmament dat het water scheidde. Water boven, water beneden. Een adembenemend blauw boven ons hoofd, en een diepte van mysteries onder onze voeten.

Denk eens na over dat uitspansel. Over de lucht die we inademen. Over de ruimte die ons omgeeft. Het is er altijd, zo vanzelfsprekend, dat we er nauwelijks bij stilstaan. Maar probeer je eens voor te stellen dat het er niet zou zijn. Dat er geen ademruimte zou zijn. Dat alles dicht op elkaar gepropt zou zitten.

De derde dag brengt land. Het water trekt zich terug, en de aarde komt tevoorschijn. Ruw en onbewerkt, maar vol potentieel. Bergen rijzen op, valleien worden gevormd, en rivieren banen zich een weg naar de zee. En dan… planten! Van de kleinste grassprietjes tot de hoogste bomen. Alles bedekt in een weelde van groen.

Stel je voor: die kale, onbewerkte aarde, en dan plotseling die explosie van leven. De kleuren, de geuren, de texturen… Het is een symfonie voor de zintuigen. Het is een bewijs van de overvloed van de schepping. Het is een herinnering aan de kracht van de natuur.

De vierde dag brengt de zon, de maan en de sterren. De hemellichamen die onze dagen en nachten markeren. De zon, een vurige bol van energie die ons leven geeft. De maan, een zilveren schijf die ons pad verlicht in de duisternis. De sterren, ontelbare lichtpuntjes die ons herinneren aan de onmetelijkheid van het universum.

Kijk eens omhoog, lieve vriend(in), en zie de schoonheid van de hemel. De zon die je huid verwarmt, de maan die je dromen bewaakt, de sterren die je vertellen dat alles mogelijk is. Het zijn de bakens van de schepping, de wegwijzers naar een groter geheel.

Van water en lucht

De vijfde dag brengt leven in het water en in de lucht. Vissen in alle kleuren en maten, die door de oceanen zwemmen. Vogels met prachtige veren, die door de lucht vliegen. Een kakofonie van geluiden, een symfonie van beweging.

Denk eens na over die diversiteit. Over de miljoenen verschillende soorten vissen en vogels die onze planeet bevolken. Over de manier waarop ze perfect zijn aangepast aan hun omgeving. Het is een wonder van de evolutie, een bewijs van de creativiteit van de schepping.

De zesde dag brengt leven op het land. Dieren in alle soorten en maten, van de kleinste insecten tot de grootste olifanten. En dan… de mens. Naar Gods beeld geschapen, met de opdracht om te heersen over de aarde.

Sta even stil bij die opdracht. Wat betekent het om te heersen over de aarde? Betekent het dat we alles mogen doen wat we willen? Of betekent het dat we verantwoordelijk zijn voor het beschermen van de aarde, voor het zorgen voor al het leven dat er is?

En de zevende dag? Rust. Een dag van reflectie, een dag van dankbaarheid, een dag om te genieten van al het moois dat er is. Een dag om te beseffen dat we deel uitmaken van iets groters dan onszelf.

Laten we nu even teruggaan naar het begin. Naar die leegte, die duisternis. En vergelijk dat met de overvloed, de schoonheid, het leven dat we nu zien. Wat een transformatie! Wat een wonder!

Misschien denk je nu: is dit allemaal letterlijk gebeurd? Is de aarde echt in zeven dagen geschapen? Dat is aan jou om te bepalen. Maar wat we wel kunnen zeggen, is dat het verhaal van de schepping een diepe betekenis heeft. Het vertelt ons over de oorsprong van het leven, over de schoonheid van de natuur, over de verantwoordelijkheid die we hebben om de aarde te beschermen.

En het vertelt ons ook over onszelf. Over onze plek in het universum. Over onze verbinding met al het leven dat er is. Over de mogelijkheid om te creëren, om te groeien, om te bloeien.

Dus, lieve vriend(in), laat dit verhaal van de schepping je inspireren. Laat het je herinneren aan de schoonheid van de wereld om je heen. Laat het je aansporen om goed te zorgen voor de aarde en voor al het leven dat er is. En laat het je vooral herinneren aan de oneindige mogelijkheden die in jou schuilen. Want net als de schepping, ben jij ook een wonder. Een uniek en waardevol onderdeel van het grote geheel. En dat is iets om te vieren, elke dag opnieuw.

Probeer eens te voelen hoe de zon op je huid schijnt, hoe de wind door je haren waait, hoe de aarde onder je voeten aanvoelt. Voel de verbinding met al het leven om je heen. Je bent niet alleen. Je bent deel van iets groots, iets wonderbaarlijks, iets goddelijks. Laat die gedachte je troost en je kracht geven. Laat het je leiden op je pad.

En als je ooit verdwaald bent, of als je het even niet meer weet, kijk dan omhoog naar de sterren. Laat hun licht je de weg wijzen. Herinner je eraan dat er altijd hoop is, altijd licht, altijd de mogelijkheid om opnieuw te beginnen. Want net als de schepping, is ook jouw leven een voortdurend proces van creëren, groeien en bloeien.