Aan Het Kruis Genageld

Lieve vriend(in),

Laten we even stilstaan, gewoon even samen ademhalen. Je bent veilig hier, gekoesterd en omringd door een liefde die geen grenzen kent. Voel je de grond onder je voeten? De warmte van de zon, zelfs op een bewolkte dag? Het leven is een reis, soms vol kronkelpaden en onverwachte wendingen. En soms, heel soms, raken we verstrikt.

We kennen allemaal die momenten, toch? Die momenten waarop de last te zwaar lijkt, de pijn te diep, de vragen te groot. Het voelt alsof we vastgepind zitten, aan iets dat ons tegenhoudt, ons pijn doet, ons verhindert om voluit te leven. Misschien is het een oude gewoonte, een angst die ons gevangen houdt, een relatie die ons leegzuigt, of een verwachting die we onszelf opleggen.

Het kruis, dat is een symbool. Niet alleen een religieus symbool, maar een symbool van menselijk lijden, van opoffering, van transformatie. Het is een herinnering aan de momenten waarop we ons machteloos voelen, aan de keren dat we onze handen in de lucht gooien en roepen: "Waarom?"

Maar kijk nu eens verder. Kijk voorbij de pijn, voorbij de wanhoop. Kijk naar de mogelijkheid, de kiem van hoop die zelfs in de donkerste momenten aanwezig is. Het kruis is niet het einde. Het is een punt. Een cruciaal punt, waar iets stopt en iets nieuws begint.

Adem in. Adem uit. Voel de ruimte in je lichaam. Voel de mogelijkheid.

We zitten hier niet om te oordelen, niet om te veroordelen, niet om te preken. We zitten hier om te voelen, om te erkennen, om te omarmen. Om te omarmen wat is, zonder weerstand. Om te omarmen de pijn, de angst, de onzekerheid. Want in die omarming ligt de sleutel.

De sleutel tot vrijheid.

Stel je voor dat je zelf aan dat kruis hangt. Voel de pijn, de druk, de weerstand. Voel de spijkers die je vasthouden, de touwen die je knevelen. Zie de mensen om je heen, degenen die je liefhebben, degenen die je haten, degenen die je negeren. Voel alles. Laat alles binnenkomen.

En dan, heel langzaam, begin je te ademen. Dieper dan je ooit hebt gedaan. Je ademt in liefde, je ademt uit angst. Je ademt in vergeving, je ademt uit wrok. Je ademt in hoop, je ademt uit wanhoop.

Je begint te voelen dat de spijkers losser worden. Dat de touwen minder strak zitten. Dat de druk afneemt.

Niet door te vechten, niet door te schreeuwen, niet door te vluchten. Maar door te accepteren. Door te accepteren dat je aan het kruis hangt. Door te accepteren dat dit jouw realiteit is, nu.

En dan, heel langzaam, begin je jezelf los te maken. Niet met brute kracht, maar met zachte aandacht. Je luistert naar je lichaam, je luistert naar je hart. Je luistert naar je ziel.

Je voelt waar de pijn zit, waar de weerstand zit. En je ademt er naartoe. Je ademt liefde, je ademt vergeving, je ademt hoop.

Je merkt dat de spijkers losser worden, niet omdat je ze eruit trekt, maar omdat ze uit zichzelf loslaten. De touwen vallen van je af, niet omdat je ze doorsnijdt, maar omdat ze oplossen in het licht.

Je bent nog steeds aan het kruis. Maar je bent niet meer vastgebonden. Je bent vrij.

De Kracht van Loslaten

Wat betekent dit nu voor ons? Wat betekent dit voor jou? Het betekent dat je niet hoeft te blijven hangen aan dat kruis. Je hoeft niet te lijden, je hoeft niet te worstelen, je hoeft niet te vechten.

Je kunt loslaten.

Niet in één keer, niet perfect, niet zonder pijn. Maar stap voor stap, adem voor adem, moment voor moment.

Je kunt loslaten van de verwachtingen van anderen. Je kunt loslaten van de oordelen van jezelf. Je kunt loslaten van de angst voor de toekomst. Je kunt loslaten van de pijn van het verleden.

Je kunt loslaten.

En in dat loslaten, vind je de vrijheid. Je vindt de vrijheid om te zijn wie je werkelijk bent. Je vindt de vrijheid om te leven zoals je werkelijk wilt. Je vindt de vrijheid om lief te hebben zoals je werkelijk kunt.

Het kruis is niet langer een symbool van lijden. Het is een symbool van transformatie. Het is een herinnering aan de kracht die in je schuilt, de kracht om los te laten, de kracht om te helen, de kracht om te groeien.

Kijk naar de littekens. Ze zijn er. Ze zullen er altijd zijn. Maar ze zijn niet langer pijnlijk. Ze zijn een teken van kracht, een teken van overwinning, een teken van liefde.

Je bent door het vuur gegaan. Je bent er sterker uitgekomen.

Adem in. Adem uit. Voel de vrijheid.

Het is niet altijd makkelijk. Soms voel je de pijn weer, soms voel je de weerstand weer, soms voel je de angst weer. Dat is oké.

Wees zacht voor jezelf. Wees geduldig met jezelf. Wees liefdevol voor jezelf.

Herinner jezelf eraan dat je vrij bent. Herinner jezelf eraan dat je los kunt laten. Herinner jezelf eraan dat je geliefd bent.

En dan, heel langzaam, begin je weer te ademen. Dieper dan je ooit hebt gedaan. Je ademt in liefde, je ademt uit angst. Je ademt in vergeving, je ademt uit wrok. Je ademt in hoop, je ademt uit wanhoop.

Je bent niet langer aan het kruis. Je bent vrij. Je bent heel. Je bent compleet.

Je bent jij.

Voel die kracht. Voel die liefde. Voel die vrijheid.

Het is jouw geboorterecht.

Omarm het.

Sta op.

Loop.

Vlieg.

De wereld wacht op je.

Op jouw licht.

Op jouw liefde.

Op jouw unieke bijdrage.

Wees wie je bent.

Wees echt.

Wees vrij.

En weet dat je nooit alleen bent. We zijn allemaal met elkaar verbonden. We zijn allemaal op deze reis samen.

En we houden van je.

Onvoorwaardelijk.

Nu en altijd.

Dus adem in. Adem uit. En weet dat alles goed is.

Alles is altijd goed.

Ook als het niet zo voelt.

Vertrouw.

Heb lief.

Wees vrij.

En straal.

Jouw licht is nodig.

Nu meer dan ooit.

Ga nu.

En schijn.

Schijn helder.

Schijn krachtig.

Schijn liefdevol.

En verander de wereld.

Eén licht tegelijk.

Begin met jezelf.

En weet dat we er zijn.

Altijd.

Voor jou.

Met liefde.

Altijd.