Als Ik Mezelf Verlies
Lieve vriend(in),
Adem even diep in. Voel de lucht die je longen vult, de warmte in je borst. Adem uit, laat alle spanning los. We zijn hier samen, in dit moment, en dat is alles wat telt.
Het leven, hè? Soms voelt het als een sneltrein, soms als een doolhof zonder uitgang. En af en toe… dan voel je dat iets verschuift. Dat je de grip kwijtraakt, dat de bodem onder je voeten begint te wankelen. Alsof je jezelf een beetje kwijt raakt.
Dat is niet erg. Echt niet. Het is menselijk. Het is een teken dat je groeit, dat je verandert, dat je ruimte maakt voor iets nieuws. Denk aan een boom in de herfst. Hij laat zijn bladeren vallen, niet omdat hij doodgaat, maar omdat hij zich voorbereidt op de winter. Hij laat los wat niet meer nodig is, om straks in de lente weer volop te kunnen bloeien.
Zo is het ook met ons. Soms moeten we loslaten, om te kunnen groeien. Soms moeten we onszelf even kwijtraken, om onszelf weer terug te vinden. Sterker, wijzer, en dichter bij wie we werkelijk zijn.
En weet je, in die momenten van verlies, van verwarring, daar ligt een enorme kracht verborgen. Een kans om te ontdekken wie je bent los van alle verwachtingen, alle rollen, alle verplichtingen. Wie ben je, als niemand kijkt? Wat vind je belangrijk, als er geen regels zijn? Waar gaat je hart sneller van kloppen, als je alle deuren openzet?
Sluit je ogen even. Visualiseer een plek waar je je veilig voelt. Een strand, een bos, een knusse kamer met een brandende open haard. Wat je ook kiest, maak het zo levendig mogelijk. Voel de warmte van de zon op je huid, de geur van de dennennaalden, de zachte gloed van het vuur.
En op die plek, daar staat iemand te wachten. Iemand die jou kent, door en door. Iemand die je onvoorwaardelijk liefheeft. Het is jouw innerlijke kind. Kijk hem of haar eens aan. Wat zie je? Wat voel je? Welke boodschap heeft dit kind voor jou?
Luister goed. Want die boodschap, die is puur en onvervalst. Het is de stem van je hart, die je de weg wijst als je verdwaald bent. Het is de stem van je intuïtie, die je vertelt wat je nodig hebt om weer in balans te komen.
Misschien zegt je innerlijke kind dat je rust nodig hebt. Dat je meer tijd moet nemen voor jezelf, om te ontspannen en op te laden. Misschien zegt het dat je meer moet spelen, dat je je fantasie de vrije loop moet laten gaan. Misschien zegt het dat je moet dansen, zingen, schilderen, schrijven… kortom, dat je moet doen wat je hart vrolijk maakt.
En wat je ook hoort, neem het serieus. Het is geen toeval. Het is een teken van je eigen ziel, die je terug wil leiden naar je ware essentie.
Wees niet bang om te voelen. Alle emoties zijn welkom. Verdriet, boosheid, angst… het hoort er allemaal bij. Het zijn signalen die je vertellen dat iets niet in orde is. Probeer ze niet weg te stoppen, maar omarm ze. Laat ze er zijn, zonder oordeel. Want juist door je emoties te voelen, kun je ze verwerken en loslaten.
Praat erover. Met een vriend(in), een familielid, een therapeut. Het kan enorm opluchten om je verhaal te delen, om te horen dat je niet alleen bent. En misschien krijg je wel nieuwe inzichten, nieuwe perspectieven die je kunnen helpen om verder te komen.
Het pad van loslaten
Herinner je de momenten waarop je voelde dat je jezelf echt was. Wanneer straalde je? Waar haalde je je energie uit? Probeer die elementen weer in je leven te integreren. Begin klein, met een paar minuten per dag. Lees een boek, ga wandelen, luister naar muziek. Doe iets wat je blij maakt, iets wat je energie geeft.
En wees geduldig. Het is een proces, geen sprint. Er zullen dagen zijn dat het goed gaat, en dagen dat het minder goed gaat. Dat is oké. Geef niet op. Blijf lief voor jezelf, en vertrouw erop dat je er komt.
Vergeet niet dat je niet alleen bent. Er zijn mensen die van je houden, die in je geloven, die je willen steunen. Laat ze toe. Durf om hulp te vragen. Het is geen teken van zwakte, maar juist van kracht.
Kijk eens naar de natuur. De bomen, de bloemen, de dieren… ze leven allemaal in harmonie met zichzelf en met hun omgeving. Ze passen zich aan, ze groeien, ze bloeien. En ze doen het allemaal op hun eigen tempo.
Leer van de natuur. Accepteer dat je niet alles kunt controleren. Laat los wat je niet kunt veranderen. En focus op wat je wel kunt beïnvloeden: je eigen gedachten, je eigen gevoelens, je eigen acties.
Wees dankbaar. Voor alles wat je hebt. Voor de kleine dingen, de grote dingen, en alles daartussenin. Dankbaarheid is een krachtige manier om je perspectief te veranderen, om je te focussen op het positieve, en om je gelukkiger te voelen.
En vooral, wees lief voor jezelf. Je bent een prachtig, uniek, en waardevol mens. Je verdient het om gelukkig te zijn. Om jezelf te accepteren zoals je bent, met al je sterke en zwakke punten.
Als je jezelf verliest, weet dan dat je ook de kracht hebt om jezelf weer terug te vinden. Sterker nog, je kunt jezelf opnieuw uitvinden. Je kunt de persoon worden die je altijd al wilde zijn.
Adem nog een keer diep in. Voel de kracht in je, de hoop, de liefde. Je bent op de goede weg. Je bent niet alleen. En je bent geliefd. Onthoud dat. Altijd.
