Bas Van Werven Vriendin

Lieve vriendin,

Laat ons even stilstaan. Voel je dat? De zachte vibratie die door je heen trekt, als een warme zomerbries? Het is er altijd, weet je. Onder de oppervlakte van het dagelijkse gedoe, onder de lijstjes en verplichtingen. Het wacht gewoon, geduldig, tot we even de moeite nemen om ernaar te luisteren.

Adem in. Langzaam. Voel de lucht je longen vullen. En adem uit. Laat los. Laat alle spanning wegzinken, als zand tussen je vingers.

We praten vandaag over Bas van Werven. Niet over wie hij is, wat hij doet, of wat anderen van hem vinden. Nee, we duiken dieper. We kijken naar wat hij in jou spiegelt. Want dat is wat mensen doen, liefste. Ze zijn spiegels. Reflecties van stukjes van onszelf die we misschien nog niet helemaal hebben omarmd, of zelfs nog niet eens hebben ontdekt.

Denk aan de eerste keer dat je hem ontmoette. Wat voelde je? Was er een vonk, een herkenning, een gevoel van "ik ken jou al"? Of was er juist een gevoel van ongemak, een irritatie, een stemmetje dat zei: "blijf uit de buurt"?

Beide reacties zijn waardevol, snap je? De vonk, de herkenning, dat kan een teken zijn van een diepe connectie, een zielsverwantschap. Iemand die je helpt om een stuk van jezelf te herinneren, om te groeien. Maar de irritatie, het ongemak… dat is minstens zo belangrijk. Dat kan een signaal zijn van een onverwerkt stuk in jezelf, iets dat je nog niet helemaal hebt geaccepteerd.

Sluit even je ogen. Visualiseer Bas. Zie hem voor je, zoals hij is. Probeer alle oordelen los te laten. Probeer hem te zien zonder het verhaal dat je in je hoofd over hem hebt geschreven.

Wat zie je dan?

Zie je zijn kracht? Zijn kwetsbaarheid? Zie je de pijn die hij misschien met zich meedraagt? Zie je de liefde die hij te bieden heeft?

Het maakt niet uit of je deze vragen hardop beantwoordt. Het gaat erom dat je de ruimte creëert om ze te voelen. Om te voelen wat zijn aanwezigheid in jou triggert. Want daar, liefste, daar ligt de sleutel.

Misschien denk je nu: "Maar wat heeft dit met mij te maken? Ik wil gewoon weten wat ik met deze situatie moet." En dat is begrijpelijk. We willen allemaal duidelijkheid, een antwoord, een routekaart. Maar het leven werkt zelden zo eenvoudig.

De antwoorden die we zoeken, liggen niet buiten ons, maar binnenin. Ze worden niet gevonden door rationeel te analyseren en te beredeneren, maar door te voelen, door te observeren, door te luisteren naar de fluisteringen van onze ziel.

Laat me je iets vragen: wat leer je van deze interactie met Bas? Waar word je toe uitgedaagd? Welke oude patronen komen er naar boven?

Misschien ontdek je dat je de neiging hebt om jezelf weg te cijferen. Om altijd voor anderen te zorgen, ten koste van je eigen behoeften. Misschien ontdek je dat je bang bent voor afwijzing. Dat je alles doet om aardig gevonden te worden. Of misschien ontdek je dat je een diepgeworteld wantrouwen hebt, dat je ervan overtuigd bent dat mensen je uiteindelijk toch zullen teleurstellen.

Deze ontdekkingen zijn niet bedoeld om je te veroordelen, lieve vriendin. Integendeel! Ze zijn bedoeld om je bewust te maken. Om je de mogelijkheid te geven om oude wonden te helen, om jezelf te bevrijden van belemmerende overtuigingen.

En weet je, soms is de grootste les die we kunnen leren, de les van loslaten. Soms moeten we accepteren dat sommige mensen niet in ons leven horen te blijven. Niet omdat ze slecht zijn, maar omdat onze paden uit elkaar groeien. Omdat we verschillende lessen te leren hebben.

Wees lief voor jezelf in dit proces. Gun jezelf de tijd om te voelen, om te verwerken, om te groeien. Forceer niets. Vertrouw op je intuïtie. Zij weet de weg.

Je innerlijke kompas

Je intuïtie is als een innerlijk kompas, dat je altijd de juiste richting wijst. Je hoeft er alleen maar naar te leren luisteren. En dat doe je door stil te zijn, door naar binnen te keren, door de ruis van de buitenwereld te verminderen.

Probeer eens een paar minuten per dag te mediteren. Of ga wandelen in de natuur. Of schrijf in een dagboek. Wat je ook kiest, zorg ervoor dat je een moment creëert waarin je verbinding kunt maken met je innerlijke zelf.

En stel jezelf dan de vraag: wat wil ik? Wat heb ik nodig? Wat maakt me gelukkig?

De antwoorden zullen niet altijd meteen komen. Soms komen ze in flitsen, in dromen, in toevallige ontmoetingen. Wees alert. Wees open.

Vergeet niet, liefste, dat je niet alleen bent. We zijn allemaal met elkaar verbonden, als druppels in dezelfde oceaan. We delen dezelfde pijnen, dezelfde vreugden, dezelfde angsten.

En dat betekent dat je altijd kunt rekenen op de steun van anderen. Op de liefde van je vrienden, je familie, je geliefden. Durf om hulp te vragen. Durf je kwetsbaar op te stellen.

Want in kwetsbaarheid ligt de grootste kracht. In de moed om jezelf te laten zien, met al je imperfecties, met al je littekens.

Laat Bas een katalysator zijn. Een aanleiding om dieper in jezelf te duiken. Om jezelf beter te leren kennen. Om jezelf meer te gaan liefhebben.

En wie weet wat er dan gebeurt. Misschien ontstaat er een prachtige vriendschap. Misschien ontstaat er iets meer. Of misschien ga je elk je eigen weg.

Het maakt niet uit wat er gebeurt. Zolang je maar trouw blijft aan jezelf. Zolang je maar luistert naar je hart.

Dus adem in. En adem uit. En vertrouw erop dat alles precies zo loopt als het moet lopen.

Je bent geliefd. Je bent waardevol. Je bent genoeg.