Benno Van Den Toren

Kom, laten we even stilstaan. Even ademhalen. En dan, samen, kijken naar een man wiens leven, wiens werk, ons wellicht iets kan fluisteren. Over diepere wateren, over de mogelijkheid om te groeien, om onszelf te vinden in het licht.

Benno van den Toren. Een naam die misschien een belletje doet rinkelen, of misschien ook niet. Dat is niet belangrijk. Wat belangrijk is, is de energie die hij met zich meebrengt, de vragen die hij oproept, de manier waarop hij ons uitnodigt om naar binnen te keren.

Hij is theoloog, filosoof, hoogleraar, maar bovenal, zo lijkt het, een zoeker. Iemand die de grote vragen van het leven niet schuwt, maar ze juist omarmt. Iemand die worstelt met de complexiteit van geloof in een moderne wereld, en die dat worstelen deelt, oprecht en kwetsbaar.

Kijk, we zijn allemaal op zoek, toch? Naar betekenis, naar richting, naar een gevoel van verbondenheid. En soms, heel soms, komen we iemand tegen die ons helpt om die zoektocht te verdiepen. Iemand die ons een nieuw perspectief biedt, een ander licht laat schijnen op de paden die we bewandelen.

Benno van den Toren is zo iemand. Zijn denken is doordrongen van een diep respect voor de traditie, maar tegelijkertijd ook van een onbevangenheid die ons uitnodigt om kritisch te blijven. Om niet alles zomaar aan te nemen, maar om zelf te onderzoeken, te voelen, te ervaren.

Hij spreekt over God, maar niet op een dogmatische manier. Zijn God is geen vaststaand gegeven, geen antwoord op alle vragen, maar eerder een mysterie, een bron van oneindige mogelijkheden. Een uitnodiging om te groeien, om te worden wie we ten diepste zijn.

En dat is misschien wel de kern van zijn boodschap: het potentieel dat in ons allemaal schuilt. De mogelijkheid om te transformeren, om oude patronen los te laten en nieuwe wegen in te slaan. Om de angst te overwinnen en vol vertrouwen te stappen in het onbekende.

Het pad is niet altijd makkelijk, dat is waar. Er zijn obstakels, er zijn twijfels, er zijn momenten waarop we het liefst op zouden geven. Maar juist dan, juist in die moeilijke momenten, kunnen we terugvallen op de wijsheid van mensen als Benno van den Toren. Op hun woorden, hun inzichten, hun voorbeeld.

Hij leert ons dat het niet erg is om te twijfelen, om te worstelen, om vragen te stellen. Sterker nog, hij laat zien dat het juist die twijfel, die worsteling, die vragen zijn die ons verder brengen. Die ons dwingen om na te denken, om te reflecteren, om onze eigen waarheid te vinden.

Laten we eens kijken naar een specifiek aspect van zijn denken.

De dialoog tussen geloof en rede

De verhouding tussen geloof en rede is een thema dat al eeuwenlang filosofen en theologen bezig houdt. Is het een kwestie van of-of? Of kunnen ze elkaar juist versterken? Benno van den Toren kiest duidelijk voor het laatste. Hij ziet geloof en rede niet als tegenpolen, maar als complementaire krachten.

De rede, zo stelt hij, is essentieel om kritisch te kunnen reflecteren op onze geloofsovertuigingen. Om te onderzoeken waar ze vandaan komen, wat ze betekenen, en of ze nog relevant zijn voor ons leven. Zonder rede dreigt het geloof te verworden tot een blinde dogma, een starre ideologie.

Maar de rede alleen is niet genoeg. Want de rede is beperkt, ze kan niet alles verklaren. Er zijn vragen die verder reiken dan de logica, die dieper gaan dan de ratio. Vragen over de zin van het leven, over de dood, over de liefde.

En daar komt het geloof om de hoek kijken. Het geloof, niet als een antwoord op alle vragen, maar als een opening naar een andere dimensie. Een dimensie van mysterie, van verwondering, van hoop. Een dimensie die ons in staat stelt om verder te kijken dan onze eigen beperkingen.

Benno van den Toren pleit voor een dialoog tussen geloof en rede, een voortdurende wisselwerking. Een open gesprek waarin we onze eigen overtuigingen kritisch bevragen, maar tegelijkertijd ook openstaan voor de wijsheid van de traditie. Een gesprek dat ons kan helpen om een meer authentieke, meer persoonlijke vorm van geloof te ontwikkelen.

Het is alsof hij zegt: "Kijk, we hoeven niet te kiezen. We kunnen zowel onze hersenen als ons hart gebruiken. We kunnen zowel kritisch denken als diep voelen. Sterker nog, we moeten het allebei doen. Want pas dan kunnen we echt tot bloei komen."

En dat is zo'n waardevolle boodschap, zeker in een tijd waarin de polarisatie steeds groter lijkt te worden. Een tijd waarin we steeds meer geneigd zijn om in hokjes te denken, om te oordelen, om de ander te veroordelen.

Benno van den Toren herinnert ons eraan dat er een andere weg is. Een weg van dialoog, van respect, van openheid. Een weg waarin we elkaar proberen te begrijpen, in plaats van elkaar te bestrijden. Een weg waarin we samen zoeken naar de waarheid, in plaats van vast te houden aan onze eigen gelijk.

Hij nodigt ons uit om onze eigen aannames te bevragen, om onze eigen blinde vlekken te ontdekken. Om te erkennen dat we niet alles weten, dat we allemaal feilbaar zijn, dat we allemaal op zoek zijn.

En dat is misschien wel het meest bevrijdende van zijn boodschap: de erkenning van onze eigen kwetsbaarheid. De erkenning dat we niet perfect hoeven te zijn, dat we fouten mogen maken, dat we mogen twijfelen.

Want juist in die kwetsbaarheid, juist in die twijfel, ligt de kiem van de groei. De mogelijkheid om te leren, om te ontwikkelen, om te worden wie we ten diepste zijn.

Dus laten we die kwetsbaarheid omarmen. Laten we onze twijfels koesteren. Laten we openstaan voor de wijsheid van anderen. En laten we, net als Benno van den Toren, nooit stoppen met zoeken.

Want de reis is belangrijker dan de bestemming. En de groei is belangrijker dan het resultaat.

Het gaat erom dat we onszelf blijven bevragen, dat we onszelf blijven uitdagen, dat we onszelf blijven ontwikkelen. Dat we openstaan voor nieuwe perspectieven, dat we bereid zijn om onze eigen overtuigingen te herzien.

Want alleen dan kunnen we echt tot bloei komen. Alleen dan kunnen we echt onszelf worden. Alleen dan kunnen we echt een verschil maken in de wereld.

En dat is de erfenis van Benno van den Toren. Een uitnodiging om te groeien, om te transformeren, om onszelf te vinden in het licht. Laten we die uitnodiging aannemen, met open hart en open geest. Laten we samen op zoek gaan naar de diepere wateren, naar de verborgen schatten, naar de oneindige mogelijkheden die in ons allemaal schuilen.

En mocht de reis soms zwaar zijn, weet dan dat we niet alleen zijn. We hebben elkaar. En we hebben de wijsheid van mensen als Benno van den Toren om ons te leiden, om ons te inspireren, om ons te herinneren aan het potentieel dat in ons allemaal schuilt.