Bestaat De Ijzeren Long Nog

Stel je een wereld voor waarin ademen geen vanzelfsprekendheid is, maar een strijd, een taak die je lichaam niet zelfstandig kan uitvoeren. Een wereld waarin een enorme metalen cilinder je in leven houdt: de ijzeren long. Het klinkt als een dystopische film, maar voor duizenden mensen, vooral tijdens de polio-epidemieën van de 20e eeuw, was dit de realiteit. Maar bestaat de ijzeren long nog? En zo ja, wie zijn de mensen die er nog steeds afhankelijk van zijn? Dit artikel duikt in de geschiedenis, de technologie en de persoonlijke verhalen achter dit opmerkelijke apparaat, en richt zich op een breed publiek dat geïnteresseerd is in medische geschiedenis, technologische vooruitgang en menselijke veerkracht.

De Ijzeren Long: Een Terugblik

De ijzeren long, officieel bekend als een negatieve drukvantilator, werd uitgevonden in 1928 door Philip Drinker en Louis Agassiz Shaw Jr., aan de Harvard School of Public Health. Het apparaat was een revolutionaire uitvinding die een cruciale rol speelde in het overleven van patiënten die verlamd waren door polio (poliomyelitis), een virale ziekte die het zenuwstelsel aantast en vaak leidt tot ademhalingsverlamming.

Hoe Werkt Het?

De ijzeren long werkt door een vacuüm te creëren rond de borstkas van de patiënt. De patiënt ligt in de metalen cilinder, met alleen het hoofd buiten de machine. Een motor pompt lucht in en uit de cilinder, waardoor de druk afwisselend stijgt en daalt. Deze wisselende druk zorgt ervoor dat de borstkas uitzet en samentrekt, waardoor de longen worden gedwongen te vullen met lucht (inademen) en weer leeg te lopen (uitademen). Het simuleert dus de normale ademhalingsbewegingen.

De Impact van Polio

Polio veroorzaakte verwoesting, vooral onder kinderen. De ziekte kon binnen enkele dagen leiden tot verlamming van de ademhalingsspieren, waardoor patiënten niet meer zelfstandig konden ademen. De ijzeren long bood een levenslijn voor deze patiënten, waardoor ze konden overleven totdat de infectie afnam of, in sommige gevallen, voor onbepaalde tijd.

De IJzeren Long Vandaag: Een Uitzondering

Dankzij de succesvolle ontwikkeling en distributie van het poliovaccin in de jaren '50 en '60 is polio grotendeels uitgeroeid in de meeste delen van de wereld. Dit heeft geleid tot een drastische afname van het aantal mensen dat afhankelijk is van de ijzeren long. Maar de ijzeren long is niet volledig verdwenen. Er zijn nog steeds een handvol mensen wereldwijd die nog steeds in een ijzeren long leven.

Waarom Wordt De Ijzeren Long Nog Gebruikt?

Hoewel moderne ventilatietechnieken, zoals tracheotomie en positieve drukvantilatie, de voorkeur hebben gekregen, zijn er specifieke redenen waarom sommige mensen nog steeds de ijzeren long gebruiken:

• Post-Polio Syndroom: Sommige polio-overlevenden ontwikkelen het post-poliosyndroom, een aandoening die decennia na de oorspronkelijke infectie kan optreden en leidt tot spierzwakte, vermoeidheid en ademhalingsproblemen. Voor sommige van deze patiënten biedt de ijzeren long nog steeds de meest comfortabele en effectieve vorm van ademhalingsondersteuning.
• Persoonlijke Voorkeur: Na een leven lang afhankelijk te zijn van de ijzeren long, voelen sommige patiënten zich er veilig en comfortabel bij. De overgang naar een moderner ventilatiesysteem kan als ingrijpend en onnodig worden ervaren.
• Specifieke Medische Condities: In zeldzame gevallen kunnen bepaalde neuromusculaire aandoeningen, anders dan polio, de ijzeren long de meest geschikte optie maken.

Persoonlijke Verhalen: De Laatste Gebruikers

De verhalen van de mensen die nog steeds in een ijzeren long leven, zijn getuigenissen van veerkracht en aanpassingsvermogen. Het leven in een dergelijk apparaat brengt aanzienlijke uitdagingen met zich mee, maar deze individuen hebben manieren gevonden om te leven, te werken, te leren en zelfs te reizen met hun ijzeren long.

Een bekend voorbeeld is Martha Lillard, een Amerikaanse vrouw die sinds haar vijfde in een ijzeren long leeft, nadat ze in 1953 polio opliep. Haar verhaal is ontroerend en inspirerend. Zij is een van de weinige overgebleven mensen die nog steeds dagelijks een ijzeren long gebruikt en heeft haar leven gewijd aan het bewustzijn vergroten over polio en de impact ervan op overlevenden. Haar vastberadenheid en positieve instelling zijn bewonderenswaardig.

De Toekomst van Ademhalingsondersteuning

Hoewel de ijzeren long misschien een relikwie uit het verleden lijkt, heeft het apparaat een cruciale rol gespeeld in de ontwikkeling van moderne ventilatietechnieken. De principes van negatieve drukventilatie worden nog steeds gebruikt in sommige moderne ademhalingsapparaten.

Moderne Alternatieven

Tegenwoordig zijn er veel geavanceerdere en draagbaardere ventilatieopties beschikbaar, waaronder:

• Positieve Drukvantilatie: Deze techniek gebruikt een machine om lucht in de longen te pompen via een buis die in de luchtpijp is ingebracht (tracheotomie) of via een masker dat over de neus en mond wordt geplaatst.
• Diafragma Pacing: Deze procedure implanteert een apparaat dat elektrische signalen naar het middenrif stuurt, waardoor het samentrekt en de patiënt kan ademen zonder een ventilator.
• Niet-Invasieve Ventilatie (NIV): NIV omvat het gebruik van een masker of neusbril om positieve druk aan de luchtwegen te leveren, waardoor de ademhalingsinspanning wordt verminderd zonder dat een tracheotomie nodig is.

Deze moderne alternatieven bieden meer mobiliteit, comfort en flexibiliteit dan de ijzeren long, en worden daarom over het algemeen als de voorkeursoptie beschouwd.

De Ijzeren Long: Een Blijvende Herinnering

De ijzeren long is meer dan alleen een medisch apparaat; het is een symbool van de strijd tegen polio en de veerkracht van degenen die door de ziekte zijn getroffen. Het vertegenwoordigt een tijdperk waarin medische innovatie hoop bracht in het aangezicht van een verwoestende epidemie. De aanwezigheid van deze machines herinnert ons eraan hoe belangrijk preventieve maatregelen, zoals vaccinaties, zijn bij het uitroeien van infectieziekten. Het is ook een krachtige herinnering aan de menselijke capaciteit om zich aan te passen en te overleven, zelfs onder de moeilijkste omstandigheden.

De ijzeren long mag dan wel grotendeels verdwenen zijn uit ziekenhuizen, maar haar verhaal blijft voortleven. Het is een verhaal van medische vindingrijkheid, menselijke moed en de blijvende impact van polio. Het is een verhaal dat we moeten blijven vertellen om te voorkomen dat we de lessen uit het verleden vergeten en om de overlevenden van polio te eren die hun leven hebben geleefd met deze opmerkelijke machine als hun levenslijn.

Dus, om de vraag te beantwoorden: Ja, de ijzeren long bestaat nog. Niet in grote aantallen, maar als een tastbare herinnering aan een verleden dat we niet mogen vergeten, en als een symbool van hoop en veerkracht voor degenen die er nog steeds op vertrouwen.