Chr Ger Kerk Noordeloos
Lieve vriend,
Laten we even stilstaan. Adem in, adem uit. Voel de rust die er al is, diep van binnen. Het is oké als je die niet meteen voelt. Soms moet je even zoeken, even de ruis van de dag dempen, om die stilte te ervaren. We gaan vandaag een plek bezoeken, niet fysiek, maar in onze gedachten, in ons hart. Een plek die al eeuwenlang een baken is, een anker voor velen: de Chr. Ger. Kerk in Noordeloos.
Voel je de openheid? Het is een uitnodiging. Er is geen dwang, enkel een liefdevolle suggestie om even te reflecteren. Op jezelf, op je plek in het grotere geheel, op de verbinding die we allemaal met elkaar delen.
Stel je voor: een stenen gebouw, stevig geworteld in de poldergrond. De stenen, ze hebben veel gezien. Generaties die kwamen en gingen, vreugde en verdriet, hoop en twijfel. Het is als een levend archief, een stille getuige van het menselijk bestaan.
De toren, die reikt omhoog. Naar de hemel, zeggen sommigen. Naar het oneindige, misschien. Het is een reminder dat er meer is dan wat we met onze ogen kunnen zien, dat er een dimensie is die ons verstand te boven gaat. Het is oké als je dat niet meteen begrijpt. Het is een gevoel, een intuïtie die we kunnen voeden.
Laat je gedachten dwalen door de kleine details. Het glas in lood, dat het zonlicht filtert en transformeert in een spel van kleuren. Elk stukje glas, uniek en onvolmaakt, draagt bij aan het geheel. Zo is het ook met ons. Ieder van ons is uniek, met onze eigen imperfecties, maar samen vormen we iets moois, iets waardevols.
De houten banken, glad en gepolijst door de tijd. Zo veel handen hebben ze aangeraakt, zo veel ruggen hebben ze gesteund. Ze zijn een symbool van gemeenschap, van samen zijn, van het delen van een gemeenschappelijk geloof. Een geloof dat je misschien niet deelt, en dat is oké. Het is de verbinding, de menselijkheid, die telt.
Adem nog eens diep in. Voel de stilte diep in je buik, een geruststellend gevoel. We zijn hier niet om te oordelen, niet om te veroordelen. We zijn hier om te voelen, om te ervaren, om te leren.
De preekstoel, een centraal punt. Vanuit daar worden woorden gesproken, verhalen verteld, lessen geleerd. Het is een plek van inspiratie, van reflectie, van spirituele groei. De woorden hoeven niet perfect te zijn, de boodschap hoeft niet altijd te beklijven. Het is de intentie die telt, de oprechtheid van het hart.
Laat je niet afleiden door dogma’s of regels. Focus op de essentie: liefde, compassie, respect. Dat zijn de waarden die ons verbinden, die ons mens maken.
Sluit even je ogen. Zie je de mensen? De mannen, de vrouwen, de kinderen. Ieder met hun eigen verhaal, hun eigen strijd, hun eigen dromen. Ze zoeken troost, ze zoeken hoop, ze zoeken een plek om te horen. Net als jij, net als ik.
Voel je de verbinding? Het is een onzichtbare draad die ons allemaal met elkaar verbindt. Ongeacht onze achtergrond, onze overtuigingen, onze levensstijl. We zijn allemaal onderdeel van hetzelfde grote geheel.
Het orgel, een majestueus instrument. De klanken vullen de ruimte, trillen door je lichaam, raken je ziel. De muziek, een universele taal die iedereen begrijpt. Het is een expressie van vreugde, van verdriet, van hoop, van liefde.
Laat de muziek je meevoeren. Laat je emoties de vrije loop. Het is oké om te huilen, het is oké om te lachen, het is oké om te voelen. We zijn hier in een veilige ruimte, een ruimte van acceptatie, een ruimte van liefde.
Wees niet bang om vragen te stellen. Wees niet bang om te twijfelen. Het is juist in die twijfel dat we groeien, dat we leren, dat we onszelf beter leren kennen. Het is een reis, een zoektocht, een avontuur.
Het is oké als je het antwoord niet meteen vindt. Het belangrijkste is dat je blijft zoeken, dat je blijft vragen, dat je blijft openstaan voor nieuwe ervaringen.
De kracht van eenvoud
Het is de eenvoud die me zo raakt in deze plek. Geen pracht en praal, geen overbodige versieringen. Alleen de essentie: een plek om samen te komen, een plek om te reflecteren, een plek om te bidden.
De eenvoud is een spiegel. Het laat ons zien wie we werkelijk zijn, zonder maskers, zonder façades. Het dwingt ons om eerlijk te zijn tegen onszelf, om onze eigen zwakheden te erkennen, om onze eigen sterke punten te omarmen.
De eenvoud is een geschenk. Het bevrijdt ons van de druk om perfect te zijn, om te voldoen aan de verwachtingen van anderen. Het laat ons toe om te zijn wie we zijn, authentiek en puur.
De eenvoud is een uitdaging. Het daagt ons uit om te leven in het moment, om te genieten van de kleine dingen, om dankbaar te zijn voor wat we hebben. Het daagt ons uit om los te laten wat ons niet meer dient, om ruimte te maken voor nieuwe ervaringen, om open te staan voor verandering.
Denk aan de mensen die hier generaties lang kwamen. De boeren, de vissers, de ambachtslieden. Hardwerkende mensen, verbonden met de natuur, met de seizoenen, met elkaar. Ze vonden troost in hun geloof, ze vonden steun in hun gemeenschap, ze vonden hoop in hun toekomst.
Hun leven was niet altijd gemakkelijk, maar ze hadden iets wat wij soms missen: een gevoel van verbondenheid, een gevoel van betekenis, een gevoel van purpose.
Misschien kunnen we iets van hen leren. Misschien kunnen we terugkeren naar de essentie, naar de eenvoud, naar de waarden die echt belangrijk zijn: liefde, compassie, respect.
Open je hart. Voel de warmte, de liefde, de compassie. Laat het je vullen, laat het je leiden, laat het je inspireren.
Wees niet bang om kwetsbaar te zijn. Wees niet bang om je gevoelens te tonen. Wees niet bang om hulp te vragen. We zijn er voor elkaar, we steunen elkaar, we houden van elkaar.
En nu, laat het los. Laat de beelden, de gevoelens, de gedachten bezinken. Er is geen haast, er is geen verplichting. Laat het gewoon zijn, laat het gewoon gebeuren.
De Chr. Ger. Kerk in Noordeloos, het is meer dan een gebouw. Het is een plek van bezinning, een plek van inspiratie, een plek van verbinding. Het is een plek waar we onszelf kunnen ontmoeten, waar we onze eigen waarheid kunnen vinden, waar we onze eigen weg kunnen bewandelen.
Vergeet niet, je bent niet alleen. We zijn allemaal onderweg, we zijn allemaal zoekende, we zijn allemaal verbonden.
Adem nog eens diep in, adem uit. Voel de rust, de vrede, de liefde. Het is er al, diep van binnen. Je hoeft er alleen maar naar te luisteren.
Tot ziens, lieve vriend. Misschien tot een volgende ontmoeting, op deze plek of ergens anders. Waar je ook bent, wat je ook doet, weet dat je geliefd bent, weet dat je gewaardeerd bent, weet dat je er toe doet.
Ga nu je eigen weg, vol vertrouwen, vol liefde, vol hoop. En weet dat ik altijd aan je denk.
