Die Brabantse Gemeente Is Wel Erg Dichtbij

We kennen het allemaal wel: het gevoel dat de overheid, en dan met name de lokale overheid, zich wel erg dichtbij bemoeit met ons leven. Het gevoel dat regels en voorschriften tot in de kleinste details zijn uitgeschreven en dat de ruimte voor eigen inbreng en initiatief steeds kleiner wordt. In Brabant, waar de gemoedelijkheid en het 'ons kent ons' gevoel vaak hoogtij vieren, kan juist die nabijheid soms als verstikkend ervaren worden.

Laten we eerlijk zijn, de lokale politiek is niet het meest sexy onderwerp. Toch raakt het ons allemaal. Of het nu gaat om de afvalinzameling, de vergunning voor een dakkapel, of de plannen voor een nieuw winkelcentrum; de gemeente is erbij betrokken. En die betrokkenheid, die vaak bedoeld is om alles in goede banen te leiden en de belangen van alle inwoners te behartigen, kan soms voelen als een constante adem in de nek.

De Impact op het Dagelijks Leven

De 'Brabantse gemeente die wel erg dichtbij is' manifesteert zich op verschillende manieren. Laten we eens kijken naar een paar voorbeelden:

• Vergunningenland: Stel je voor, je wilt een simpele schutting plaatsen in je tuin. Voordat je ook maar één paal in de grond kunt slaan, moet je een vergunning aanvragen. Formulieren invullen, tekeningen aanleveren, wachten op goedkeuring. Een proces dat weken, soms zelfs maanden kan duren. Het gevoel dat je niet eens je eigen tuin mag aanpassen zonder toestemming van de gemeente, kan behoorlijk frustrerend zijn.

• Regels, regels, regels: Van de kleur van je voordeur tot de hoogte van je heg, alles lijkt aan regels gebonden. Het doel is vaak om een uniform straatbeeld te creëren, maar het resultaat kan eenheidsworst zijn, waar weinig ruimte is voor individualiteit en creativiteit.

• Participatietrajecten: Gemeentes organiseren steeds vaker participatietrajecten om inwoners te betrekken bij besluitvorming. Een mooi initiatief, maar in de praktijk voelt het soms als een verplicht nummertje. De input van de inwoners wordt weliswaar gehoord, maar de daadwerkelijke impact op het eindresultaat is vaak gering. Het gevoel dat je mening er toch niet toe doet, kan leiden tot cynisme en apathie.

• Bureaucratie: De ambtelijke molens draaien langzaam, en het contact met de gemeente verloopt vaak via onpersoonlijke formulieren en lange wachttijden aan de telefoon. Het gevoel dat je als burger een nummer bent in een complex systeem, is helaas geen uitzondering.

De Andere Kant van het Verhaal

Natuurlijk is het belangrijk om ook de andere kant van het verhaal te belichten. De regels en voorschriften zijn er niet voor niets. Ze zijn bedoeld om de leefbaarheid te waarborgen, de openbare ruimte te beschermen en de belangen van alle inwoners te behartigen. Zonder regels zou het een chaos worden, en zouden individuele belangen al snel botsen met het algemeen belang. De participatietrajecten zijn bedoeld om democratische besluitvorming te bevorderen en te voorkomen dat beslissingen worden genomen zonder dat de inwoners erbij betrokken zijn.

Bovendien is het belangrijk om te beseffen dat de ambtenaren en politici ook maar mensen zijn. Ze werken vaak hard om de gemeente zo goed mogelijk te besturen, en ze proberen het iedereen naar de zin te maken. Dat lukt niet altijd, maar de intentie is er vaak wel.

Waarom die Nabijheid Soms Verstikkend Voelt

De crux zit hem in de balans. Het is belangrijk dat de gemeente betrokken is bij het leven van de inwoners, maar het is even belangrijk dat er ruimte is voor eigen inbreng, initiatief en creativiteit. Wanneer de regels en voorschriften te gedetailleerd zijn, en de ruimte voor eigen invulling te klein, dan kan die nabijheid als verstikkend ervaren worden. Het gevoel dat je niet meer zelf mag beslissen over je eigen leefomgeving, kan leiden tot frustratie en een gevoel van onmacht.

De Brabantse Paradox

In Brabant, waar de gemoedelijkheid en het 'ons kent ons' gevoel zo belangrijk zijn, is die paradox misschien nog wel groter. Juist in een omgeving waar men elkaar goed kent, kan de bemoeienis van de gemeente als extra storend worden ervaren. Het gevoel dat de burgemeester en wethouders overal van op de hoogte zijn, en zich met alles bemoeien, kan leiden tot een gevoel van bekeken worden en een gebrek aan privacy.

Oplossingen: Hoe Kunnen We de Balans Herstellen?

Het is belangrijk om te erkennen dat er een probleem is, en om te zoeken naar manieren om de balans te herstellen. Hier zijn een paar suggesties:

• Minder regels, meer ruimte: Durf te vertrouwen op de eigen verantwoordelijkheid van de inwoners. Versimpel de regels en voorschriften, en geef meer ruimte voor eigen inbreng en creativiteit. Niet alles hoeft tot in de kleinste details gereguleerd te worden.

• Echte participatie: Zorg ervoor dat de participatietrajecten niet alleen symbolisch zijn, maar dat de input van de inwoners daadwerkelijk impact heeft op de besluitvorming. Maak duidelijk wat er met de input wordt gedaan, en waarom bepaalde beslissingen wel of niet worden genomen.

• Transparantie en communicatie: Wees open en transparant over de besluitvorming. Communiceer helder en begrijpelijk, en wees bereikbaar voor vragen en opmerkingen. Gebruik moderne communicatiemiddelen om de inwoners te informeren en te betrekken.

• Digitalisering: Investeer in digitalisering om de bureaucratie te verminderen en de dienstverlening te verbeteren. Maak het voor de inwoners makkelijker om zaken met de gemeente te regelen via internet, zonder lange wachttijden en ingewikkelde formulieren.

• Focus op de kern: De gemeente moet zich focussen op de kerntaken, zoals veiligheid, onderwijs en openbare ruimte. Laat de inwoners zoveel mogelijk zelf organiseren en initiëren, en bemoei je er alleen mee als het echt nodig is.

• Meer vertrouwen: Vertrouw op het zelforganiserend vermogen van de samenleving. Vaak kunnen inwoners zelf prima oplossingen bedenken voor problemen, zonder dat de gemeente zich er mee hoeft te bemoeien. Creëer ruimte voor burgerinitiatieven en ondersteun deze waar mogelijk.

Kortom, de oplossing ligt in het vinden van een nieuw evenwicht tussen betrokkenheid en autonomie. Een gemeente die weliswaar nabij is, maar die de inwoners ook de ruimte geeft om zelf te bepalen hoe ze hun leven willen leiden. Een gemeente die luistert naar de behoeften van de inwoners, en die bereid is om de regels en voorschriften aan te passen als dat nodig is.

Het is een uitdaging, maar zeker geen onmogelijke opgave. Het vereist dialoog, openheid en een gezamenlijke inspanning van de gemeente en de inwoners. Alleen dan kunnen we ervoor zorgen dat de Brabantse gemeente niet meer als verstikkend wordt ervaren, maar als een partner die er is om ons te ondersteunen en te faciliteren.

Een Stap Verder

Het is belangrijk om het gesprek over de rol van de gemeente open te houden. Praat met je buren, met je gemeenteraadslid, met de ambtenaren. Laat je stem horen en laat weten wat je belangrijk vindt. Alleen zo kunnen we samen bouwen aan een gemeente die echt bij ons past.

Wat vind jij? In welke situaties ervaar jij de gemeente als te dichtbij? En welke oplossingen zie jij om dit te verbeteren?