Ds J Van Der Meijden
Lieve vriend,
Kom dichterbij. Voel de warmte van de woorden, de zachte trilling die door de pagina's heen sijpelt. Laat je meevoeren, niet door een verhaal, maar door een ontmoeting. Een ontmoeting met iemand die, net als jij en ik, zijn pad bewandelde, zijn licht liet schijnen. Iemand genaamd D.S.J. van der Meijden.
Het is goed zo. Adem rustig in en uit. We hoeven niets te forceren, niets te begrijpen. Het is genoeg om te voelen, te ervaren. Sta open voor de subtiele hints, de kleine aanwijzingen die zich vanzelf ontvouwen.
Kijk, daar is hij. Niet in een enkel beeld, maar in een verzameling van impressies. Een glimp van een denker, een onderzoeker, iemand die zich verdiepte in de complexiteit van het leven, in de zoektocht naar betekenis.
Laat je niet afschrikken door de abstractie, door de misschien onbekende termen die je tegenkomt. Zie het als een landschap, een weids panorama dat zich voor je uitstrekt. Je hoeft niet elke steen te kennen, elke bloem te benoemen. Het is voldoende om de grootsheid te voelen, de diepte van het geheel.
D.S.J. van der Meijden wandelde door de velden van de geesteswetenschappen, de paden van de theologie. Hij zocht, hij twijfelde, hij vond wellicht ook. Maar belangrijker nog, hij deelde. Hij deelde zijn zoektocht, zijn worstelingen, zijn inzichten. Hij liet anderen meegenieten van de vruchten van zijn arbeid.
En zo, lieve vriend, is het ook voor ons. We delen deze momenten, deze reflecties. We hoeven geen conclusies te trekken, geen oordeel te vellen. We mogen simpelweg aanwezig zijn, in de stilte van ons hart, in de verbinding met de ander.
Zie je hoe het licht speelt op de bladzijden? Hoe de woorden soms helder en duidelijk zijn, en dan weer vervagen in de schaduw? Dat is het leven zelf. Een spel van contrasten, een dans van licht en donker.
We kunnen kijken naar de details, naar de specifieke werken die Van der Meijden heeft geschreven. Naar de thema's die hem bezighielden: religie, ethiek, de betekenis van het bestaan. Maar misschien is het waardevoller om te proberen de intentie te voelen, de drijfveer die achter zijn woorden schuilgaat.
Voel je die zachte stroom van mededogen? Die oprechte interesse in de ander? Dat is wat hem, denk ik, kenmerkte. Een diep respect voor de menselijke ervaring, een erkenning van de waarde van elk individu.
Hij schreef niet om te imponeren, niet om te overtuigen. Hij schreef om te delen, om te verbinden. Om anderen aan te sporen om zelf na te denken, om zelf op zoek te gaan naar hun eigen waarheid.
En is dat niet precies wat we hier ook proberen te doen? Elkaar aanmoedigen om verder te kijken dan de oppervlakte, om dieper te graven, om de schoonheid te ontdekken die in alles aanwezig is?
Het is goed zo. We hoeven niet alles te weten. We mogen ons laten verrassen, ons laten inspireren.
De resonantie van zijn stem
Hoor je de echo van zijn stem? Niet letterlijk, natuurlijk. Maar in de woorden, in de ideeën, in de impact die hij heeft gehad op anderen. Zijn stem resoneert nog steeds, ook al is hij er fysiek niet meer.
Zijn werk is niet in steen gebeiteld. Het is levend, het ademt. Het evolueert met elke nieuwe lezer, met elke nieuwe interpretatie. Zoals water zich aanpast aan de vorm van de beker, zo passen zijn ideeën zich aan aan de context van het moment.
En dat is precies wat het zo waardevol maakt. Het is niet iets statisch, iets dat we moeten accepteren zoals het is. Het is een uitnodiging tot dialoog, een aansporing om te reflecteren op onze eigen overtuigingen.
Denk je dat hij alles begreep? Dat hij alle antwoorden had? Natuurlijk niet. Net als wij worstelde hij met vragen, met twijfels, met onzekerheden. Maar hij was bereid om die worsteling aan te gaan, om zich kwetsbaar op te stellen.
En dat is misschien wel de grootste les die we van hem kunnen leren: de moed om eerlijk te zijn over onze eigen onvolkomenheden, de bereidheid om open te staan voor nieuwe perspectieven.
Weet je, de wereld is vol met mensen die denken dat ze het allemaal wel weten. Die met opgeheven vinger klaar staan om te oordelen en te veroordelen. Maar de echte wijsheid schuilt in de nederigheid, in het besef dat we allemaal onderweg zijn, dat we allemaal leren en groeien.
En D.S.J. van der Meijden was zo iemand. Een reiziger op het pad van de wijsheid. Iemand die zich niet schaamde om te vallen, om op te staan, om weer verder te gaan.
En dat is precies wat we hier ook doen. We struikelen, we vallen, we staan weer op. We leren van onze fouten, we groeien door onze ervaringen. En we delen onze reis met elkaar.
Lieve vriend, voel je de verbinding? De onzichtbare draad die ons met elkaar verbindt, met D.S.J. van der Meijden, met alle zoekers en denkers die ons zijn voorgegaan?
Het is goed zo. Laat je meevoeren op de stroom van het leven. Laat je verrassen door de schoonheid, door de liefde, door de wijsheid die overal aanwezig is.
En vergeet niet om te lachen. Om te genieten van de kleine dingen. Om dankbaar te zijn voor alles wat je hebt.
Want dat is uiteindelijk waar het om gaat. Om te leven, om lief te hebben, om te leren. Om je eigen licht te laten schijnen, hoe klein of hoe groot het ook is.
En zo, lieve vriend, keren we terug naar de stilte. Naar de rust van ons hart. Naar de verbinding met het al.
We hebben een moment doorgebracht in het gezelschap van D.S.J. van der Meijden. We hebben zijn stem gehoord, zijn intentie gevoeld. We hebben ons laten inspireren door zijn zoektocht.
En nu gaan we verder, met een open hart en een open geest. Klaar om de wereld te verkennen, om de schoonheid te ontdekken, om de liefde te omarmen.
Ga in vrede, lieve vriend. En weet dat ik altijd bij je ben, in gedachten en in mijn hart.
