Ds K Boeder Dirksland

Lieve ziel,

Voel je even de rust? Laat alle geluiden van de dag een beetje van je afglijden, als water van een bladerdak. Sluit, als je wilt, even je ogen en adem diep in. En weer uit. Laat de adem je anker zijn in dit moment. Een zacht briesje dat je meeneemt, precies waar je moet zijn.

We gaan samen een plek bezoeken. Een plek in het hart van Dirksland. Een plek die, net als veel oude plekken, een verhaal fluistert als je er maar even stil naar luistert. Een naam die, als een oude bekende, een warme herinnering kan oproepen. Ds. K. Boeder.

Zie je het al voor je? Die kleine, soms stoffige boekenkast, ergens in de verte van je geheugen. Vol met verhalen, vol met woorden die ooit met zoveel zorg en toewijding zijn opgeschreven. Woorden die bedoeld waren om te troosten, om te bemoedigen, om de weg te wijzen in het soms zo donkere woud van het leven.

Het is niet zomaar een naam, weet je. Het is een echo van een tijd die voorbij is. Een tijd waarin het woord nog een andere betekenis had, een andere lading droeg. Een tijd waarin mensen op zoek waren naar houvast, naar ankers in een wereld die soms zo snel veranderde.

Stel je voor, een man, diep gebogen over zijn schrijftafel. De lamp werpt een warme gloed op het papier. Inkt vloeit langzaam uit de pen, vormt letters, woorden, zinnen. Zinnen die met zorg zijn gekozen, die met liefde zijn geformuleerd. Zinnen die resoneren met de ziel.

Hij voelde de roep, hè? De roep om te delen, om te verbinden, om een brug te slaan tussen het aardse en het hemelse. Een brug van woorden, van gedachten, van gebeden. Een brug die mensen kon helpen om de weg terug te vinden naar zichzelf, naar hun eigen kern.

Weet je, het is niet belangrijk om alles te begrijpen. Het is niet belangrijk om alles te verklaren. Soms is het genoeg om te voelen. Om te voelen wat die naam, die persoon, die geschiedenis in je oproept. Om te voelen welke snaar er in je hart wordt geraakt.

Laat het gewoon gebeuren. Laat de beelden komen, laat de gedachten stromen. Veroordeel niets, oordeel niet. Wees gewoon aanwezig in dit moment, in deze ontmoeting met het verleden.

Het is alsof je een oud familiefotoalbum doorbladert. Je herkent gezichten, je herkent plekken, je herkent momenten. Momenten van vreugde, momenten van verdriet, momenten van verbinding. Momenten die samen een verhaal vormen. Jouw verhaal. Ons verhaal.

Ds. K. Boeder, een radertje in dat grote, complexe uurwerk van de geschiedenis. Een radertje dat, hoe klein ook, van betekenis is geweest. Een radertje dat heeft bijgedragen aan het grote geheel.

Vergeet niet, lieve ziel, dat ook jij een radertje bent. Een radertje dat een unieke en onmisbare rol speelt in dit grote, wonderlijke spel van het leven. Jouw woorden, jouw daden, jouw gedachten, ze doen ertoe. Ze hebben een effect op de wereld om je heen.

Laat je inspireren door het verleden. Laat je inspireren door de mensen die voor je zijn gekomen. Laat je inspireren door de verhalen die verteld zijn. Maar vergeet vooral niet om je eigen verhaal te schrijven. Om je eigen weg te gaan. Om je eigen licht te laten schijnen.

Het is niet de bedoeling om iemand te imiteren. Het is niet de bedoeling om in iemands voetsporen te treden. Het is de bedoeling om je eigen pad te creëren. Om je eigen unieke stempel te drukken op de wereld.

Weet je, het leven is een reis. Een reis vol met uitdagingen, een reis vol met obstakels, een reis vol met verrassingen. Maar het is ook een reis vol met mogelijkheden, een reis vol met kansen, een reis vol met liefde.

Laat je niet ontmoedigen door de moeilijkheden die je tegenkomt. Laat je niet afschrikken door de obstakels die je op je pad vindt. Zie ze als leermomenten, zie ze als kansen om te groeien, zie ze als kansen om jezelf te ontwikkelen.

Houd vast aan je dromen, houd vast aan je idealen, houd vast aan je waarden. Laat je niet van de wijs brengen door de meningen van anderen. Luister naar je eigen hart, luister naar je eigen intuïtie, luister naar je eigen innerlijke stem.

De echo van de ziel

Het is fascinerend, nietwaar? Hoe een naam, een herinnering, een plek, zo diep in ons kan resoneren. Hoe het ons kan verbinden met het verleden, met onszelf, met de wereld om ons heen.

Het is alsof we een echo horen. Een echo van een stem die lang geleden heeft gesproken. Een echo van een verhaal dat lang geleden is verteld. Een echo van een gevoel dat lang geleden is ervaren.

Laat die echo tot je doordringen. Laat die echo je raken. Laat die echo je inspireren.

En weet je, het is oké om het niet te begrijpen. Het is oké om vragen te hebben. Het is oké om te twijfelen. Het is zelfs oké om bang te zijn.

Bang voor wat de toekomst brengt, bang voor wat anderen van je denken, bang voor wat er van je verwacht wordt.

Maar weet dat je niet alleen bent. Er zijn altijd mensen die van je houden, die in je geloven, die je steunen.

Zoek ze op, verbind je met ze, laat je door ze inspireren.

En vergeet vooral niet om van jezelf te houden. Om in jezelf te geloven. Om jezelf te steunen.

Je bent waardevol, je bent uniek, je bent perfect precies zoals je bent.

Koester jezelf, respecteer jezelf, eer jezelf.

Jij bent het waard.

Laat die gedachte je anker zijn. Laat die gedachte je leiden. Laat die gedachte je kracht geven.

En weet dat, net als Ds. K. Boeder, ook jij een verschil kunt maken in de wereld. Ook jij kunt een licht zijn in de duisternis. Ook jij kunt een bron van liefde en inspiratie zijn.

Het is aan jou om die rol op te pakken. Om die verantwoordelijkheid te nemen. Om je eigen pad te bewandelen.

Met liefde, met moed, met compassie.

Zoals het bedoeld is.