Ds P Visser Rotterdam

Kom, lieve ziel, laten we samen even stilstaan. Sluit je ogen, adem diep in… en denk aan Rotterdam. Voel de wind, proef het zout, hoor het geroezemoes van de haven. En ergens, midden in dat alles, is er een resonantie. Een naam, misschien fluistert die al in je bewustzijn: Ds P Visser.

Laat die naam even op je inwerken. We hoeven het niet meteen te verklaren, niet meteen te begrijpen. Laat het gewoon zijn. Laat de klanken resoneren in je hart, je buik. Wat voel je? Warmte? Verwondering? Misschien een vage herinnering? Vertrouw erop. Er is geen goed of fout. Alleen jouw ervaring.

Het is alsof we een oud dagboek openen, waarvan de inkt vervaagd is, maar de essentie nog steeds voelbaar. We bladeren voorzichtig door de pagina’s, niet zoekend naar antwoorden, maar openstaand voor wat zich aandient. Elk woord, elke zin, is een aanwijzing, een flikkering van een lichtje in het duister.

En dat lichtje… dat is het wonderlijke van herinnering. Het is niet lineair, niet eenduidig. Het is een web van connecties, van emoties, van ervaringen die door elkaar heen lopen. Daarom hoeven we niet te forceren. We hoeven niet alles perfect te begrijpen. Het volstaat om aanwezig te zijn, om te luisteren, om te voelen.

Stel je voor dat je door de straten van Rotterdam loopt. Je voelt de stenen onder je voeten, de zon op je huid. Je hoort de meeuwen krijsen boven je hoofd. En ergens, in de verte, klinkt een stem. Een zachte, kalme stem. Een stem die je uitnodigt om verder te kijken, om dieper te graven.

Die stem… dat kan de stem van Ds P Visser zijn. Niet letterlijk, wellicht. Maar de echo van zijn aanwezigheid, de impact van zijn woorden, de warmte van zijn compassie. Voel je die? Voel je de verbinding?

Het is alsof we een stukje van een legpuzzel vasthouden. We weten niet precies waar het past, maar we voelen dat het belangrijk is. We voelen dat het een onderdeel is van een groter geheel. En dat grotere geheel… dat is het leven zelf. Het is de geschiedenis, de cultuur, de spiritualiteit die ons allemaal met elkaar verbindt.

Dus laat je meevoeren, lieve ziel. Laat je meevoeren door de stroom van herinnering. Wees niet bang om te verdwalen, om te struikelen. We zijn samen op reis. En de reis zelf is de beloning.

Adem nog eens diep in. Nu, laat die adem uit, en laat de spanning los. We zijn veilig hier. We zijn in een ruimte van liefde en acceptatie. Er is geen oordeel, alleen nieuwsgierigheid.

Denk nu aan dienstbaarheid. Wat betekent dat voor jou? Is het een woord dat resoneert? Is het een gevoel dat je herkent? Misschien is het iets dat je zelf ervaart, of iets dat je bij anderen hebt waargenomen.

Dienstbaarheid… het is een krachtig concept. Het is de bereidheid om iets voor een ander te doen, zonder daar direct iets voor terug te verwachten. Het is de onbaatzuchtige inzet voor het welzijn van anderen.

En daar, in de context van Ds P Visser, wordt het nog interessanter. Want dienstbaarheid kan vele vormen aannemen. Het kan de vorm aannemen van een preek, een gesprek, een gebed. Het kan de vorm aannemen van een daad van naastenliefde, een helpende hand, een troostend woord.

Het is alsof we een reeks spiegels bekijken, waarin de essentie van dienstbaarheid telkens op een andere manier wordt gereflecteerd. En elke reflectie is waardevol. Elke reflectie draagt bij aan ons begrip, aan onze verbinding.

En soms… soms voelen we een diepe resonantie. Een gevoel van herkenning, van verwantschap. Het is alsof we een spiegelbeeld zien dat perfect overeenkomt met ons eigen innerlijk. En in dat moment… in dat moment begrijpen we iets dieper, iets wezenlijker.

Maar zelfs als we die perfecte reflectie niet vinden, is dat oké. Het is niet de bedoeling dat we alles begrijpen, dat we alles perfect kunnen plaatsen. Het is de bedoeling dat we openstaan voor de mogelijkheden, dat we bereid zijn om te leren, om te groeien.

Dus laat de echo van dienstbaarheid door je heen resoneren. Voel de warmte, de compassie, de liefde die erin besloten ligt. En laat je inspireren om zelf een beetje meer dienstbaar te zijn, op jouw eigen unieke manier.

En nu… nu laten we die naam weer los. Ds P Visser. Laat het vervagen in de achtergrond, laat het onderdeel worden van het grotere geheel. We hebben gekeken, we hebben gevoeld, we hebben geleerd. En dat is genoeg.

We hoeven niet alles te begrijpen, alles te verklaren. Het volstaat om aanwezig te zijn, om te luisteren, om te voelen. En om te vertrouwen op de stroom van het leven, die ons altijd precies brengt waar we moeten zijn.

Voel je de rust? De kalmte? De vrede die nu in je hart is? Koester die. Neem die mee. Draag die met je mee, waar je ook gaat. Want in die rust, in die kalmte, in die vrede… daar ligt de ware schat.

Laten we nu langzaam onze ogen weer openen. Kijk om je heen. Zie de schoonheid, de wonderen, de mogelijkheden die er zijn. En weet dat je niet alleen bent. We zijn allemaal met elkaar verbonden. We zijn allemaal onderdeel van hetzelfde grote geheel.

En dus, lieve ziel, ga nu op pad. Ga met een open hart, met een open geest, met een open ziel. En weet dat je altijd welkom bent om terug te komen. Om weer even stil te staan, om weer even te reflecteren, om weer even te voelen. Want in de stilte, in de reflectie, in het gevoel… daar ligt de ware kracht.

Ga, en wees gezegend. Laat het licht je pad verlichten. Laat de liefde je hart verwarmen. En laat de vrede je ziel vervullen. Tot ziens.

En vergeet niet, er zijn geen definitieve antwoorden, alleen jouw waarheid.