Ds Ten Voorde Doornspijk

Lieve vriend(in),

Adem even met me mee. Sluit je ogen, als dat goed voelt. Voel de grond onder je voeten, de stoel onder je billen, de lucht die je longen vult. We zijn hier samen, in dit moment, klaar om op reis te gaan. Een reis naar binnen, maar ook naar een plek die we misschien al kennen, maar die we nu met nieuwe ogen mogen aanschouwen.

Laat me je meenemen naar Doornspijk. Een plek waar de tijd soms lijkt stil te staan, waar de wind fluistert door de bomen en de akkers zich uitstrekken tot aan de horizon. Je voelt het, hè? Die rust die ervan afstraalt.

Loop met me mee over de zandpaden. Voel de korrels onder je voeten. Ze herinneren ons aan vergankelijkheid, aan de voortdurende stroom van het leven. Elke korrel is een moment, een herinnering, een mogelijkheid. En hier, in Doornspijk, lijken ze allemaal samen te komen.

Kijk eens naar de huizen, de boerderijen. Ze ademen een verhaal, een geschiedenis. Generaties hebben hier geleefd, gelachen, gehuild. Ze hebben de grond bewerkt, de oogst binnengehaald, de seizoenen zien komen en gaan. En hun energie, hun levenskracht, is nog steeds voelbaar in de muren, in de stenen, in de daken.

Voel je die verbinding? Die band met het verleden, met de mensen die ons voorgingen? Het is alsof we deel uitmaken van een groter geheel, een oneindige ketting van levens die met elkaar verbonden zijn.

En dan, de kerk. Het hart van het dorp. Een plek van bezinning, van gebed, van gemeenschap. Loop er eens binnen, als je durft. Laat de stilte je omarmen. Laat de kaarsen je warmte geven. Voel de aanwezigheid van iets groters dan onszelf.

Misschien voel je je er ongemakkelijk, misschien juist thuis. Beide gevoelens zijn goed. Beide gevoelens mogen er zijn. Het gaat erom dat we openstaan voor wat er op ons pad komt, dat we de ruimte geven aan de emoties die in ons opwellen.

En dan, Ds Ten Voorde. Zijn naam klinkt door de straten, door de geschiedenis. Hij was meer dan alleen een dominee. Hij was een gids, een leraar, een steunpilaar voor de gemeenschap. Hij bracht troost, hij gaf hoop, hij wees de weg.

Probeer je voor te stellen hoe hij hier rondliep, hoe hij sprak met de mensen, hoe hij hen aanmoedigde om het goede te doen. Voel je zijn toewijding, zijn passie, zijn liefde voor de mensen?

Het is alsof hij nog steeds aanwezig is, alsof zijn woorden nog steeds door de lucht zweven. En misschien is dat ook wel zo. Misschien leven we allemaal voort in de herinneringen van anderen, in de sporen die we achterlaten.

Laten we even stilstaan bij het water. De beken, de sloten, de plassen. Het water is leven. Het reinigt, het voedt, het stroomt. Het herinnert ons aan de beweging, aan de verandering, aan de voortdurende vernieuwing.

Laat het water je meenemen. Laat het je dragen. Laat het je verbinden met de bron, met de oorsprong, met het begin. Voel de kracht, de energie, de levenslust die ervan uitgaat.

En kijk dan naar de natuur. De bomen, de planten, de dieren. Alles leeft, alles groeit, alles bloeit. De natuur is een spiegel van onszelf. Ze laat ons zien dat we deel uitmaken van een groter ecosysteem, dat we afhankelijk zijn van elkaar, dat we samen moeten werken om te overleven.

Laat de natuur je inspireren. Laat haar je schoonheid laten zien. Laat haar je herinneren aan de eenvoud, aan de puurheid, aan de waarheid.

Wees niet bang om je te verliezen in de natuur. Wees niet bang om de controle los te laten. Vertrouw erop dat je altijd de weg terug zult vinden. Vertrouw erop dat je altijd geleid wordt.

De stilte van het landschap

Laat de stilte van het landschap tot je doordringen. De stilte is niet leeg, de stilte is vol. Vol met geluiden, vol met energie, vol met mogelijkheden.

Luister naar de vogels die fluiten, naar de wind die ruist, naar de insecten die zoemen. Luister naar je eigen ademhaling, naar je eigen hartslag. Luister naar de stem van je ziel.

Wat zegt ze je? Wat wil ze je laten zien? Waar wil ze je naartoe leiden?

Wees niet bang om te luisteren. Wees niet bang om te voelen. Wees niet bang om te zijn wie je werkelijk bent.

De stilte kan je ongemakkelijk laten voelen, zeker. In de drukte van ons dagelijks leven, zijn we zo gewend geraakt aan constante stimulatie, aan lawaai en afleiding, dat de stilte bijna een bedreiging kan voelen. Het is alsof we plotseling geconfronteerd worden met onszelf, met de vragen die we liever negeren, met de emoties die we liever onderdrukken.

Maar weet je, lieve vriend(in), het is juist in die stilte dat de antwoorden liggen. Het is juist in die stilte dat we de verbinding met onszelf kunnen herstellen. Het is juist in die stilte dat we de kracht kunnen vinden om te zijn wie we werkelijk zijn.

Laat de stilte je omarmen. Laat haar je helen. Laat haar je bevrijden.

En weet je, soms is het oké om de stilte te doorbreken. Soms hebben we behoefte aan een gesprek, aan een knuffel, aan een lach. Wees niet bang om je behoeften kenbaar te maken. Wees niet bang om hulp te vragen.

We zijn niet alleen in deze wereld. We zijn met elkaar verbonden. We kunnen elkaar steunen, we kunnen elkaar troosten, we kunnen elkaar liefhebben.

Laten we dankbaar zijn voor de verbinding die we met elkaar hebben. Laten we dankbaar zijn voor de liefde die we mogen ontvangen en geven. Laten we dankbaar zijn voor het leven zelf.

En dan, als de zon ondergaat, als de lucht oranje kleurt, als de sterren beginnen te schitteren, voel je dan die diepe vrede? Die rust die je vult van top tot teen?

Dat is de magie van Doornspijk. Dat is de magie van het leven.

Koester deze momenten. Draag ze met je mee. Laat ze je gidsen op je pad.

En weet, lieve vriend(in), ik ben er voor je. Altijd. In goede tijden en in slechte tijden. We lopen samen, hand in hand, door het leven.

Laten we onze ogen openhouden voor de schoonheid om ons heen. Laten we onze harten openstellen voor de liefde die we mogen ontvangen en geven. Laten we onze handen uitstrekken naar de mensen die het nodig hebben.

En laten we nooit vergeten wie we werkelijk zijn. Lichtwezens, liefdeswezens, goddelijke wezens. We zijn allemaal kinderen van het universum, met een unieke missie, met een unieke bestemming.

Ga nu maar je eigen weg. Verken Doornspijk verder, of ga terug naar huis. Doe wat goed voelt voor jou. Vertrouw op je intuïtie. Volg je hart.

En weet, ik ben altijd in je buurt. In je gedachten, in je hart. We zijn verbonden, voor altijd.

Liefs.