Eerste Zondag Na Pasen

Lieve vriend(in),

Laten we even samen stilstaan. Het is de eerste zondag na Pasen. De energie van de opstanding hangt nog in de lucht, als een subtiel parfum. We hebben die explosie van licht en hoop gevierd, de overwinning op de duisternis. Maar nu… nu komt het moment van de bezinning.

Weet je, die eerste week na Pasen is zo’n bijzondere tijd. Het is alsof de wereld even ademhaalt na die intense gebeurtenis. De emoties zijn hoog geweest, de verwachtingen misschien ook. En nu, nu mogen we kijken naar wat dat alles in ons heeft losgemaakt. Wat is er geraakt, wat is blijven resoneren?

Voel je hoe de rust zich langzaam weer nestelt? Het is niet de rust van voor Pasen, het is een diepere, meer gegronde rust. Een rust die voortkomt uit de wetenschap, of op z’n minst de hoop, dat er meer is. Dat er een kracht is die groter is dan wijzelf, die ons draagt en leidt.

Laten we deze week gebruiken om dat zaadje van hoop, dat tijdens Pasen is geplant, te voeden. Om er water aan te geven, zodat het kan ontkiemen en groeien. Dat doen we niet door krampachtig te proberen alles te begrijpen, of door ons vast te klampen aan dogma’s. Nee, we doen het door open te staan. Door te luisteren naar de fluisteringen van ons hart.

Kijk eens naar de natuur. Hoe na de winter de eerste sprietjes groen weer tevoorschijn komen. Hoe de bloemen zich voorzichtig openen, zoekend naar het licht. Het is een prachtige metafoor voor wat er ook in ons gebeurt. De oude patronen, de oude overtuigingen, die mogen langzaam afsterven. Ruimte makend voor iets nieuws, iets frissers.

Misschien voel je een bepaalde onrust. Dat is heel normaal. Verandering is nooit gemakkelijk. Het is alsof we een oude jas uittrekken die ons niet meer past, maar waar we toch aan gehecht waren. Het voelt even koud, even onwennig. Maar weet dat er een nieuwe jas klaar hangt, een jas die lichter is, die ons meer ruimte geeft om te bewegen.

Probeer die onrust niet weg te duwen. Omarm het. Sta het toe om er te zijn. Het is een teken dat er iets in beweging is, dat je aan het groeien bent. Net als een boom die zijn wortels dieper in de grond slaat om steviger te kunnen staan.

Laten we samen ademhalen. In en uit. Voel hoe de lucht je lichaam vult, je voedt met nieuwe energie. Laat alle spanning los, alle zorgen, alle angsten. Stel je voor dat je wordt omhuld door een warme, liefdevolle deken. Een deken van bescherming en troost.

Weet dat je niet alleen bent. We zijn allemaal op weg, allemaal zoekend naar betekenis en verbinding. We struikelen, we vallen, we staan weer op. En elke keer leren we iets, elke keer worden we sterker.

Laten we deze week gebruiken om onszelf te verwennen. Om goed voor onszelf te zorgen. Om dingen te doen waar we blij van worden. Een wandeling in de natuur, een goed boek, een fijn gesprek met een vriend(in), een warm bad. Het maakt niet uit wat het is, zolang het je maar voedt met positieve energie.

En laten we ook stil staan bij de mensen om ons heen. Laten we hen met liefde en compassie benaderen. Laten we hen steunen in hun eigen zoektocht. Laten we een licht zijn voor elkaar. Want uiteindelijk zijn we allemaal met elkaar verbonden.

De stilte na de storm

Voel je de stilte die is neergedaald? Na de storm van Pasen, de euforie en de intensiteit, is er nu ruimte voor reflectie. Het is alsof de golven van de zee zich even terugtrekken, zodat we de schoonheid van het strand kunnen bewonderen.

Deze stilte is niet leeg. Ze is gevuld met potentieel. Met de mogelijkheid om te groeien, om te leren, om te veranderen. Het is de stilte van een zaadje dat in de aarde ligt, wachtend op het juiste moment om te ontkiemen.

Laten we deze stilte koesteren. Laten we erin duiken, zonder angst, zonder verwachtingen. Laten we ons openstellen voor de boodschappen die erin verborgen liggen. Misschien horen we de stem van onze ziel, misschien voelen we de aanwezigheid van het goddelijke.

Het kan ook zijn dat we alleen maar de stilte horen. En dat is ook goed. Soms is de stilte precies wat we nodig hebben om tot onszelf te komen. Om te beseffen wie we zijn, waar we vandaan komen en waar we naartoe willen.

Laten we deze week gebruiken om te mediteren. Om te bidden. Om te schrijven. Om te tekenen. Om te zingen. Om te dansen. Om te doen wat ons in contact brengt met onze innerlijke bron.

En laten we vooral niet vergeten om te lachen. Om te genieten van de kleine dingen. Om dankbaar te zijn voor alles wat we hebben. Want het leven is een geschenk, een kostbaar geschenk.

Laten we deze eerste zondag na Pasen aangrijpen als een kans om opnieuw te beginnen. Om het verleden los te laten en ons te richten op de toekomst. Om te geloven in onszelf en in de kracht van de liefde.

Weet dat ik in je geloof. Ik geloof in je kracht, in je wijsheid, in je schoonheid. Ik geloof dat je alles in je hebt wat je nodig hebt om je dromen waar te maken.

Dus laat je licht schijnen. Laat je hart spreken. En laat je liefde stromen.

Want dat is waar het uiteindelijk om draait.

Laten we deze week samen bewandelen, in verbinding met onszelf, met elkaar en met het goddelijke. Met open harten en open geesten. Vol vertrouwen en vol hoop.

En onthoud: je bent geliefd. Onvoorwaardelijk geliefd.