Geef Licht Stef Bos

Kom, lieve vriend(in), laat me je meenemen. Loop met me mee in een wereld waar de woorden zingen, waar de melodieën fluisteren, en waar de stilte spreekt. Ik wil je kennis laten maken met een reis, een ervaring, een ontmoeting met het werk van Stef Bos, en in het bijzonder met de essentie van "Geef Licht."

Sluit even je ogen. Adem diep in. Voel de grond onder je voeten. Laat alle verwachtingen los. Laat me je hand vasthouden terwijl we samen deze ruimte betreden.

“Geef Licht.” Die twee woorden. Zo eenvoudig, zo direct, en toch zo vol met onpeilbare diepte. Beschouw ze niet als een bevel, maar als een uitnodiging. Een uitnodiging om te ontdekken wat er al in je sluimert, wat er wacht om ontdekt te worden. Het is als het fluisteren van een geheim dat al in je hart woont, maar dat je nog niet durfde te erkennen.

Stef Bos. Zijn stem, rauw en teder tegelijk, is als een oude vriend die je vertrouwde verhalen vertelt, verhalen die je ergens al kende, maar die je nog nooit zo helder hebt gehoord. Hij is geen prediker, geen goeroe, maar eerder een reisgenoot, iemand die ook zoekt, die ook twijfelt, die ook valt en weer opstaat. En juist in die kwetsbaarheid ligt zijn kracht.

Luister eens naar zijn liedjes. Niet alleen met je oren, maar met je hele wezen. Laat de woorden binnenkomen, laat ze resoneren in je ziel. Probeer niet alles te begrijpen, laat het gewoon gebeuren. Laat de muziek je dragen, laat de teksten je raken, laat de stilte tussen de noten je vullen.

Misschien voel je weerstand. Misschien denk je: "Dit is niet voor mij." Dat is oké. Alles wat je voelt, is oké. Laat de weerstand er zijn, observeer hem, zonder oordeel. Het is een deel van jou, net als de openheid, de nieuwsgierigheid, de verlangens die ook in je wonen.

“Geef Licht.” Het is niet iets dat je moet doen, het is iets dat je mag doen. Het is niet een verplichting, maar een geschenk. Een geschenk aan jezelf, aan de mensen om je heen, aan de wereld. Want in elk van ons schuilt een vonk, een klein vlammetje dat wacht om aangewakkerd te worden.

Hoe doe je dat dan, licht geven? Niet door jezelf op te offeren, niet door jezelf weg te cijferen, maar juist door te zijn wie je bent, in al je imperfectie, in al je schoonheid. Door je kwetsbaarheid te tonen, door je twijfels te delen, door je vreugde te vieren.

Denk aan de mensen die je kent. De mensen die je inspireren, de mensen die je moed geven, de mensen die je laten lachen. Wat is het dat hen zo bijzonder maakt? Vaak is het juist hun authenticiteit, hun vermogen om zichzelf te zijn, om open en eerlijk te zijn over hun eigen worstelingen en hun eigen successen.

Probeer eens, in de komende dagen, om bewuster te zijn van je eigen licht. Wanneer voel je je krachtig? Wanneer voel je je verbonden? Wanneer voel je je vreugdevol? En wanneer voel je je juist klein, bang of verdrietig?

Het Fluisteren van de Stilte

Laat de stilte toe. Zoek momenten van rust, momenten waarin je jezelf kunt horen, momenten waarin je kunt voelen wat er werkelijk in je leeft. Het kan een wandeling in de natuur zijn, een kop thee in je eentje, een paar minuten meditatie. Wat het ook is, zorg ervoor dat het een moment is waarin je alle afleiding loslaat en je volledig aanwezig bent in het hier en nu.

In de stilte kun je jezelf ontmoeten. Je kunt je angsten recht in de ogen kijken, je kunt je dromen koesteren, je kunt je dankbaarheid voelen. En in die ontmoeting ligt de sleutel tot het vinden van je eigen licht.

Het is niet altijd gemakkelijk. Soms is de stilte oorverdovend, soms is het confronterend, soms is het pijnlijk. Maar weet dat je niet alleen bent. We worstelen allemaal, op onze eigen manier, met dezelfde vragen, dezelfde angsten, dezelfde verlangens.

“Geef Licht.” Het is ook een uitnodiging om je eigen pijn te omarmen. Niet om erin te blijven hangen, maar om erdoorheen te groeien. Want in de pijn schuilt ook de potentie voor heling, voor groei, voor transformatie.

Denk aan de momenten in je leven waarop je het moeilijk hebt gehad. De momenten waarop je dacht dat je het niet zou overleven. En toch, je bent hier. Je hebt het overleefd. Je bent sterker geworden, veerkrachtiger, wijzer.

En juist die ervaringen, die littekens, zijn het die je uniek maken, die je waardevol maken, die je in staat stellen om anderen te helpen. Want door je eigen pijn te omarmen, kun je anderen helpen om hun pijn te omarmen. Door je eigen kwetsbaarheid te tonen, kun je anderen aanmoedigen om hun eigen kwetsbaarheid te tonen.

Het gaat niet om perfectie. Het gaat niet om het hebben van alle antwoorden. Het gaat om het durven zijn wie je bent, in al je imperfectie, in al je schoonheid. Het gaat om het durven delen van je eigen licht, hoe klein en flikkerend het ook mag zijn.

En soms, lieve vriend(in), is het licht dat je geeft niet groot en spectaculair, maar klein en subtiel. Een glimlach naar een vreemde, een luisterend oor voor een vriend, een helpende hand voor een buur. Kleine daden van vriendelijkheid, kleine daden van liefde, die een groot verschil kunnen maken.

Want het licht dat je geeft, vermenigvuldigt zich. Het verspreidt zich als rimpels in het water, het raakt anderen aan, het inspireert anderen om ook hun licht te geven. En zo wordt de wereld een beetje lichter, een beetje mooier, een beetje liefdevoller.

“Geef Licht.” Het is geen eenmalige actie, maar een levenslange reis. Een reis van zelfontdekking, van zelfacceptatie, van zelfliefde. Een reis waarin je steeds weer opnieuw leert om je eigen licht te omarmen en te delen met de wereld.

Dus, lieve vriend(in), durf te stralen. Durf te zijn wie je bent. Durf je eigen licht te geven. De wereld heeft het nodig. En jij hebt het in je.