Hoe Heet De Vader Van Anne Frank

Het verhaal van Anne Frank is wereldwijd bekend, een aangrijpend verslag van de Holocaust gezien door de ogen van een jong meisje. Terwijl Anne's dagboek centraal staat, is het cruciaal om de context van haar leven en haar familie te begrijpen. Een essentieel onderdeel hiervan is haar vader, Otto Heinrich Frank, de enige van de acht onderduikers in het Achterhuis die de oorlog overleefde. Maar wie was Otto Frank precies, en welke rol speelde hij in het leven van Anne en het voortbestaan van haar verhaal? Dit artikel duikt dieper in het leven van Otto Frank, zijn achtergrond, zijn rol tijdens de onderduik, en zijn inspanningen om Anne's dagboek na de oorlog te publiceren.

Otto Frank: Achtergrond en Vroege Leven

Otto Frank werd geboren op 12 mei 1889 in Frankfurt am Main, Duitsland, in een geassimileerde Joodse familie. Zijn vader, Michael Frank, was een bankier, waardoor Otto opgroeide in een welvarende omgeving. Hij studeerde economie in Heidelberg en diende tijdens de Eerste Wereldoorlog als officier in het Duitse leger. Deze ervaring had een diepgaande invloed op hem, waardoor hij een pacifist werd en de opkomst van het nationalisme met argwaan bekeek.

Na de oorlog werkte Otto in de bank van zijn familie. In 1925 trouwde hij met Edith Holländer, afkomstig uit een ondernemersfamilie. Samen kregen ze twee dochters: Margot (1926) en Anne (1929). De opkomst van het nationaalsocialisme in Duitsland wierp een donkere schaduw over hun leven. De anti-Joodse wetten en de toenemende vervolging dwongen Otto om in actie te komen om zijn familie te beschermen.

De Vlucht naar Amsterdam

In 1933, kort na de machtsovername door Hitler, besloot Otto Frank te emigreren naar Amsterdam. Hij probeerde aanvankelijk naar Engeland te verhuizen, maar slaagde daar niet in. In Amsterdam richtte hij twee bedrijven op: Opekta, dat pectine verkocht, een geleermiddel voor het maken van jam, en Pectacon, een groothandel in specerijen en kruiden. Otto's zakelijke instinct en zijn beheersing van meerdere talen waren cruciaal voor het succes van deze bedrijven in een nieuwe omgeving. Hij werkte nauw samen met zijn medewerkers, waaronder Hermann van Pels (in het dagboek bekend als Hermann van Daan) en Johannes Kleiman, die later een belangrijke rol zouden spelen in de onderduik.

De situatie in Europa verslechterde echter gestaag. Na de Duitse inval in Nederland in mei 1940 werden ook hier anti-Joodse maatregelen ingevoerd. Joden werden steeds verder uitgesloten van het openbare leven, hun bedrijven werden geconfisqueerd en de deportaties naar concentratiekampen begonnen. Otto Frank zag de dreiging en begon in het geheim voorbereidingen te treffen voor een eventuele onderduik.

De Onderduik in het Achterhuis

In de zomer van 1942, toen Margot een oproep ontving om zich te melden voor de "Arbeitseinsatz" (werkkamp), besloot de familie Frank onder te duiken. Ze verhuisden naar het Achterhuis, een verborgen ruimte achter het bedrijfspand aan de Prinsengracht 263 in Amsterdam. Kort daarna voegden de familie van Pels en later Fritz Pfeffer (in het dagboek bekend als Albert Dussel) zich bij hen, waardoor er in totaal acht mensen in het kleine Achterhuis verbleven.

Otto Frank was de onbetwiste leider van de groep. Hij was rationeel, kalm en had een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Hij zorgde voor de organisatie, verdeelde de schaarse middelen en probeerde de spanningen tussen de onderduikers te verminderen. Hij besteedde veel tijd aan het onderwijzen van Anne en Margot, zodat ze hun schoolwerk niet zouden vergeten. Hij was een steunpilaar voor zijn dochters, vooral voor Anne, die in het Achterhuis haar eigen identiteit en haar schrijf talent ontdekte.

De onderduik werd mogelijk gemaakt door een aantal moedige medewerkers van Otto's bedrijf, waaronder Miep Gies, Bep Voskuijl, Johannes Kleiman en Victor Kugler. Zij verzorgden de onderduikers met voedsel, nieuws van buiten en morele steun. Het was een gevaarlijke onderneming, want de straffen voor het helpen van Joden waren zwaar. Zonder hun hulp zou het Achterhuis niet hebben kunnen bestaan.

De Arrestatie en Deportatie

Op 4 augustus 1944 werd het Achterhuis verraden en vielen de Sicherheitsdienst (SD) binnen. Alle acht onderduikers werden gearresteerd en naar Westerbork gebracht, een doorgangskamp in Nederland. Van daaruit werden ze naar Auschwitz gedeporteerd. Otto Frank werd gescheiden van zijn vrouw en dochters. Hij zag Edith voor het laatst in Birkenau, een vernietigingskamp onderdeel van Auschwitz. Edith stierf in januari 1945 aan uitputting en ziekte.

Anne en Margot werden in oktober 1944 overgebracht naar Bergen-Belsen, een concentratiekamp in Duitsland. De omstandigheden daar waren erbarmelijk, met een gebrek aan voedsel, hygiëne en medicijnen. Beide zussen stierven in februari of maart 1945 aan tyfus, kort voordat het kamp werd bevrijd. Hun dood was een enorme tragedie, en het besef dat hun leven zo abrupt was geëindigd, blijft een bron van verdriet voor degenen die hun verhaal kennen.

Otto Frank: Overleven en de Publicatie van het Dagboek

Otto Frank overleefde Auschwitz. Hij werd in januari 1945 bevrijd door het Rode Leger. Na de oorlog keerde hij terug naar Amsterdam, waar hij hoorde dat zijn vrouw was overleden. Hij hoopte nog steeds dat zijn dochters de oorlog hadden overleefd, maar in de zomer van 1945 kreeg hij te horen dat Anne en Margot in Bergen-Belsen waren gestorven. De klap was enorm. Hij was de enige overlevende van het gezin Frank en de familie van Pels.

Miep Gies gaf Otto Frank na de oorlog Anne's dagboek, dat ze had bewaard in de hoop het aan Anne terug te geven. Otto was diep ontroerd door de woorden van zijn dochter. Hij was verrast door haar volwassenheid, haar scherpe observaties en haar dromen voor de toekomst. Na veel aarzeling besloot hij het dagboek te publiceren, in de hoop dat het een bijdrage zou leveren aan de vrede en het begrip tussen mensen.

De Impact van Het Achterhuis

Het Achterhuis werd in 1947 voor het eerst gepubliceerd in Nederland. Het boek werd al snel een bestseller en is sindsdien in vele talen vertaald. Het is een van de meest gelezen boeken ter wereld en een belangrijk document van de Holocaust. Het dagboek geeft een intiem en ontroerend beeld van het leven van een Joods meisje tijdens de Tweede Wereldoorlog en laat de menselijke kant van een gruwelijke periode in de geschiedenis zien. Het dagboek is verfilmd, bewerkt voor toneel en inspiratie voor talloze andere kunstwerken.

Otto Frank wijdde de rest van zijn leven aan het verspreiden van de boodschap van Anne's dagboek. Hij beantwoordde duizenden brieven van lezers over de hele wereld en reisde de wereld rond om over het dagboek en de Holocaust te spreken. Hij streefde ernaar dat Anne's verhaal niet vergeten zou worden en dat mensen zouden leren van de geschiedenis. Hij trouwde in 1953 met Elfriede Geiringer-Markovits, een mede-overlevende van Auschwitz en een oude vriendin uit Frankfurt. Otto Frank stierf op 19 augustus 1980 in Bazel, Zwitserland, op 91-jarige leeftijd.

Conclusie

Otto Frank was meer dan alleen de vader van Anne Frank. Hij was een moedige man, een liefhebbende vader en een overlevende die zich inzette voor de vrede en het begrip tussen mensen. Zijn rol in het leven van Anne en de publicatie van haar dagboek is van onschatbare waarde geweest. Het Achterhuis is een blijvende herinnering aan de slachtoffers van de Holocaust en een krachtig pleidooi voor tolerantie en menselijkheid. We moeten Otto Frank en zijn verhaal herinneren, om ervoor te zorgen dat de lessen van de geschiedenis niet vergeten worden en dat de gruweldaden van de Holocaust nooit meer plaatsvinden.

Het is belangrijk om het verhaal van Anne Frank en haar familie te blijven vertellen, door middel van educatie, herdenking en het ondersteunen van organisaties die zich inzetten voor de bestrijding van antisemitisme en racisme. Bezoek musea, lees boeken en bekijk documentaires om meer te leren over deze donkere periode in de geschiedenis. Laat de woorden van Anne Frank en de moed van Otto Frank ons inspireren om een betere wereld te creëren.