Hoe Heet De Zus Van Anne Frank

In de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog zijn er weinig verhalen die zo diepgaand en aangrijpend zijn als dat van Anne Frank. Haar dagboek, geschreven tijdens haar onderduik in het Achterhuis in Amsterdam, heeft de wereld een ongekend intiem inzicht gegeven in de ervaringen van Joden tijdens de Holocaust. Terwijl Anne Frank zelf centraal staat in dit verhaal, is het essentieel om ook aandacht te besteden aan de andere leden van haar familie, in het bijzonder haar zus. Maar hoe heet de zus van Anne Frank eigenlijk?

De Naam en Betekenis van Margot Frank

De zus van Anne Frank heette Margot Betti Frank. Ze werd geboren op 16 februari 1926 in Frankfurt am Main, Duitsland, ruim drie jaar voor Anne. De naam Margot is van Franse oorsprong en betekent 'parel'. Betti was een veelvoorkomende Duitse meisjesnaam, een verkorting van Elisabeth.

Margot was, in tegenstelling tot de extraverte Anne, een introverte en serieuze jongedame. Ze stond bekend om haar intelligentie, discipline en toewijding aan haar studie. Leraren prezen haar inzet en goede manieren. Margot was vaak het voorbeeld voor Anne, hoewel de zussen, zoals dat gaat, ook hun onderlinge rivaliteit kenden.

Margot's Leven voor de Onderduik

Voordat de familie Frank in 1933 naar Nederland vluchtte, woonde Margot met haar ouders en zus in Duitsland. De opkomst van het nazisme en de toenemende vervolging van Joden dwongen de familie om hun thuis achter te laten en een nieuw leven te beginnen in Amsterdam. Otto Frank, de vader van Anne en Margot, zette daar een bedrijf op in de pectinehandel. Het gezin probeerde zo goed en kwaad als het ging een normaal leven te leiden, ondanks de dreiging die steeds groter werd.

In Amsterdam ging Margot naar een andere school dan Anne. Ze deed het erg goed op school en leerde snel Nederlands. Ze was lid van een zionistische jeugdorganisatie, waar ze zich inzette voor de oprichting van een Joodse staat in Palestina. Margot droomde ervan om na de oorlog vroedvrouw te worden. Haar toewijding en ambitie werden echter bruut onderbroken door de oorlog.

De Onderduik in het Achterhuis

Op 5 juli 1942 ontving Margot een oproep om zich te melden voor deportatie naar een werkkamp. Dit was de directe aanleiding voor de familie Frank om de volgende dag onder te duiken in het Achterhuis, een verborgen ruimte achter het bedrijf van Otto Frank aan de Prinsengracht 263 in Amsterdam. Samen met de familie Van Pels (Hermann, Auguste en Peter) en later Fritz Pfeffer, leefden ze daar meer dan twee jaar in angst en afzondering.

In het Achterhuis was het leven moeilijk. Er was weinig ruimte, voedsel was schaars en er was constante angst om ontdekt te worden. Ondanks deze omstandigheden probeerden Margot en Anne hun schoolwerk voort te zetten. Margot was vastberaden om haar studie af te maken, zelfs in het geheim. Ze las veel en studeerde verschillende vakken. Haar doorzettingsvermogen was bewonderenswaardig.

Anne schreef in haar dagboek over haar relatie met Margot. In het begin beschouwde Anne Margot als perfect en voelde ze zich minderwaardig. Naarmate de tijd verstreek en Anne volwassener werd, veranderde haar kijk op Margot. Ze begon Margot beter te begrijpen en waardeerde haar kwaliteiten meer. De zussen kregen een diepere band tijdens hun onderduik.

Het Onderduiken: Verschillen in Karakter

Het leven in het Achterhuis legde een enorme druk op de bewoners. De verschillende karakters botsten soms. Margot, met haar beheerste en introspectieve aard, leek beter in staat om de moeilijke omstandigheden te verdragen dan Anne, die meer behoefte had aan aandacht en expressie. Dit betekende echter niet dat Margot minder leed. Ze toonde haar emoties gewoon op een andere manier.

In Anne's dagboek wordt gesuggereerd dat Margot dieper religieus was dan Anne. Dit gaf haar wellicht een extra steunpilaar in de moeilijke tijden. Het is belangrijk om te onthouden dat Anne's dagboek haar persoonlijke reflecties weergeeft en niet noodzakelijkerwijs een volledig objectief beeld van Margot geeft.

Arrestatie en Deportatie

Op 4 augustus 1944 werden de onderduikers in het Achterhuis verraden en gearresteerd door de Sicherheitsdienst, de Duitse veiligheidsdienst. Wie de verrader was, is tot op de dag van vandaag niet met zekerheid vastgesteld. De arrestanten werden overgebracht naar het Durchgangslager Westerbork, een doorgangskamp in Drenthe.

Vanuit Westerbork werden de families Frank en Van Pels gedeporteerd naar het concentratiekamp Auschwitz-Birkenau in Polen. Bij aankomst werden de mannen en vrouwen van elkaar gescheiden. Otto Frank was de enige van de familie die Auschwitz overleefde. Hij werd bevrijd door het Russische leger in januari 1945.

De Dood in Bergen-Belsen

Margot en Anne werden in oktober 1944 overgebracht van Auschwitz naar het concentratiekamp Bergen-Belsen in Duitsland. De omstandigheden in Bergen-Belsen waren afschuwelijk. Er was een tekort aan voedsel en medicijnen, en er heersten besmettelijke ziekten. Tyfus brak uit in het kamp, en velen, waaronder Margot en Anne, werden ziek.

Margot Frank stierf in februari 1945 in Bergen-Belsen, waarschijnlijk aan tyfus. Slechts enkele dagen later overleed ook Anne Frank. De exacte datum van hun overlijden is niet bekend, maar het was waarschijnlijk enkele weken voor de bevrijding van Bergen-Belsen door Britse troepen op 15 april 1945. Margot was 18 jaar oud, Anne 15.

De Nalatenschap van Margot Frank

Hoewel Anne Frank wereldberoemd is geworden door haar dagboek, is het belangrijk om Margot Frank niet te vergeten. Margot was een intelligente, ambitieuze en serieuze jonge vrouw die, net als haar zus, het slachtoffer werd van de Holocaust. Haar verhaal is een belangrijk onderdeel van de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog.

Er zijn verschillende pogingen gedaan om Margot Frank meer erkenning te geven. Er zijn biografieën over haar geschreven, en haar naam wordt genoemd in monumenten ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Holocaust. Het Anne Frank Huis in Amsterdam besteedt ook aandacht aan het leven van Margot en de andere onderduikers in het Achterhuis.

Het is belangrijk om de verhalen van Anne en Margot Frank te blijven vertellen, zodat we de slachtoffers van de Holocaust niet vergeten en leren van de fouten uit het verleden. Door hun verhalen te delen, kunnen we bijdragen aan een wereld waarin discriminatie en vervolging geen plaats hebben. Herinneren is een vorm van verzet.

Een oproep tot actie

We mogen nooit vergeten wat er tijdens de Tweede Wereldoorlog is gebeurd. Het is onze plicht om de herinnering aan de slachtoffers levend te houden en te voorkomen dat dergelijke gruweldaden zich ooit herhalen. Bezoek musea, lees boeken, praat met mensen die de oorlog hebben meegemaakt en deel de verhalen met anderen. Educatie is cruciaal in de strijd tegen haat en intolerantie.

Laten we, door het verhaal van Margot Frank en haar familie te herdenken, ons inzetten voor een wereld waarin iedereen in vrede en veiligheid kan leven, ongeacht hun afkomst, religie of overtuiging. De naam van Anne Franks zus was Margot, en haar verhaal verdient het om gehoord en herinnerd te worden.