Hoeveel Boeken Heeft Het Oude Testament

Het antwoord op de vraag "Hoeveel boeken heeft het Oude Testament?" lijkt simpel, maar is verrassend complex. De kern van de verwarring ligt in de verschillende tradities en interpretaties van de heilige teksten binnen het Jodendom en het Christendom. Dit artikel duikt diep in de materie om een helder en informatief antwoord te geven, de verschillen te verklaren en de redenen achter die verschillen te verkennen.

Verschillende Canonieke Tradities

De canon verwijst naar de lijst van boeken die door een bepaalde religieuze groep als gezaghebbend en heilig worden beschouwd. De canon van het Oude Testament verschilt tussen het Jodendom (het Tanakh), het Protestantisme, het Rooms-Katholicisme en de Orthodoxie.

De Joodse Tanakh: 24 Boeken

De Joodse Bijbel, bekend als de Tanakh, is onderverdeeld in drie secties: Torah (Wet), Nevi'im (Profeten) en Ketuvim (Geschriften). De Tanakh bevat 24 boeken. Deze boeken zijn identiek aan de inhoud van het Oude Testament in de christelijke tradities, maar ze zijn anders geordend en soms anders ingedeeld.

Een cruciaal punt is dat wat christenen bijvoorbeeld als de boeken Samuel, Koningen en Kronieken beschouwen, in de Tanakh als één boek wordt geteld (1 en 2 Samuel vormen samen het boek Samuel, etc.). Daarnaast worden de kleine profeten (Hosea tot Maleachi) in de Tanakh als één boek beschouwd: het "Boek van de Twaalf".

Om het te verduidelijken:

• Torah: Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri, Deuteronomium (5 boeken)
• Nevi'im: Jozua, Richteren, Samuel, Koningen, Jesaja, Jeremia, Ezechiël, De Twaalf Profeten (8 boeken)
• Ketuvim: Psalmen, Spreuken, Job, Hooglied, Ruth, Klaagliederen, Prediker, Esther, Daniël, Ezra-Nehemia, Kronieken (11 boeken)

Totaal: 5 + 8 + 11 = 24 boeken.

Het Protestantse Oude Testament: 39 Boeken

Het Protestantse Oude Testament bevat 39 boeken. Deze indeling komt voort uit de Septuaginta, een Griekse vertaling van de Hebreeuwse Bijbel. De protestantse canon volgt grotendeels de indeling van de Septuaginta, maar verwerpt de zogenaamde Deutero-canonieke boeken (die wel in de katholieke en orthodoxe canon voorkomen). De boeken Samuel, Koningen en Kronieken worden hier bijvoorbeeld opgesplitst in 1 & 2 Samuel, 1 & 2 Koningen, en 1 & 2 Kronieken. Eveneens worden de kleine profeten elk als apart boek geteld.

Deze opsplitsing verklaart het verschil tussen de 24 boeken van de Tanakh en de 39 boeken van het protestantse Oude Testament.

Het Rooms-Katholieke Oude Testament: 46 Boeken

De Rooms-Katholieke Kerk erkent 46 boeken in het Oude Testament. Dit omvat de 39 boeken die ook in de protestantse canon voorkomen, plus zeven extra boeken of toevoegingen aan boeken die bekend staan als Deutero-canonieke boeken of Apocriefen (hoewel de Katholieke Kerk de term "Apocriefen" vermijdt en de term "Deutero-canonieke" gebruikt om aan te geven dat ze tot een latere, maar nog steeds canonieke, periode behoren).

Deze Deutero-canonieke boeken zijn: Tobit, Judit, delen van Esther, 1 & 2 Maccabeeën, Wijsheid, Jezus Sirach (Ecclesiasticus), en Baruch, plus toevoegingen aan Daniël (het lied van de drie jongelingen, Susanna, en Bel en de draak).

Het Concilie van Trente (1546) bevestigde de Deutero-canonieke boeken als onderdeel van de canon, een reactie op de Reformatie waarin protestantse hervormers deze boeken verwierpen.

Het Orthodoxe Oude Testament: Variërend, Maar Meestal Meer dan 46

De Orthodoxe Kerk heeft geen uniforme canon van het Oude Testament. De meeste Orthodoxe Kerken accepteren de Septuaginta als de basis voor hun Oude Testament, wat betekent dat ze meer boeken accepteren dan de katholieke canon. Sommige Orthodoxe Kerken accepteren bijvoorbeeld ook 3 Maccabeeën, 4 Maccabeeën, en Psalm 151.

Het precieze aantal boeken kan variëren tussen verschillende Orthodoxe tradities, maar het is over het algemeen hoger dan de 46 boeken van de katholieke canon.

Waarom Verschillen de Canons?

De verschillen in de canons van het Oude Testament zijn het resultaat van een complexe historische ontwikkeling. De belangrijkste factoren die hierbij een rol spelen zijn:

• Verschillende Manuscripttradities: De Hebreeuwse manuscripten die beschikbaar waren voor de samenstellers van de Septuaginta verschilden in sommige gevallen van de manuscripten die later de basis vormden voor de Masoretische Tekst (de standaard Hebreeuwse tekst van de Joodse Bijbel).
• De Rol van de Septuaginta: De Septuaginta, een Griekse vertaling van de Hebreeuwse Bijbel, werd de standaard Bijbel voor de vroege christelijke kerk. Het bevatte boeken die niet in de Joodse canon waren opgenomen (de Deutero-canonieke boeken).
• Theologische Interpretaties: Verschillen in theologische interpretaties leidden tot verschillende opvattingen over welke boeken als gezaghebbend moesten worden beschouwd. De Reformatie bijvoorbeeld, leidde tot een herbeoordeling van de canon en de verwerping van de Deutero-canonieke boeken door protestanten.
• Concilies en Kerkelijke Autoriteit: De Katholieke Kerk bevestigde de Deutero-canonieke boeken op het Concilie van Trente, terwijl protestantse kerken vasthielden aan een kleinere canon. Orthodoxe kerken volgen over het algemeen de Septuaginta, maar met variaties tussen verschillende tradities.

Real-World Voorbeelden en Data

Om de impact van deze verschillen te illustreren, kunnen we kijken naar de vertaling van Bijbelteksten. Een protestantse Bijbelvertaling zal bijvoorbeeld de Deutero-canonieke boeken niet bevatten, of ze in een aparte sectie plaatsen. Een katholieke Bijbelvertaling zal deze boeken integreren in het Oude Testament.

Daarnaast is de invloed van de canon zichtbaar in de theologie en de leer van verschillende denominaties. Katholieke doctrines zoals het vagevuur vinden bijvoorbeeld steun in 2 Maccabeeën, een boek dat niet in de protestantse canon voorkomt.

Een ander concreet voorbeeld is de invloed van de Septuaginta op het Nieuwe Testament. Veel citaten uit het Oude Testament in het Nieuwe Testament zijn gebaseerd op de Septuaginta, niet op de Hebreeuwse tekst. Dit suggereert dat de vroege christenen de Septuaginta als een gezaghebbende bron beschouwden.

Conclusie

Het aantal boeken in het Oude Testament hangt af van de canon die men hanteert. Het Jodendom erkent 24 boeken (de Tanakh), het Protestantisme 39, het Rooms-Katholicisme 46, en de Orthodoxie een variabel aantal, meestal meer dan 46. Deze verschillen zijn het resultaat van een complexe historische ontwikkeling, verschillende manuscripttradities, theologische interpretaties en de rol van concilies en kerkelijke autoriteit.

Het is belangrijk om deze verschillen te begrijpen om de diversiteit binnen het Christendom en het Jodendom te waarderen en om de bronnen en de ontwikkeling van de Bijbel beter te kunnen interpreteren. Of je nu een gelovige, een student of gewoon nieuwsgierig bent, het onderzoek naar de canon van het Oude Testament biedt een fascinerend inzicht in de geschiedenis en de interpretatie van de heilige teksten.

Verder onderzoek naar de specifieke inhoud van de Deutero-canonieke boeken en hun theologische betekenis kan een waardevolle volgende stap zijn in het verdiepen van je kennis over dit onderwerp. Verken de verschillende Bijbelvertalingen en hun voorwoorden om meer inzicht te krijgen in de keuzes die vertalers hebben gemaakt met betrekking tot de canon.