Hoorde Oekraine Vroeger Bij Rusland

De vraag of Oekraïne vroeger bij Rusland hoorde, is een complexe en beladen kwestie met diepe historische, politieke en culturele wortels. Het antwoord is niet eenvoudigweg "ja" of "nee". Hoewel Oekraïne gedurende verschillende perioden in de geschiedenis onder Russische controle heeft gestaan, is het belangrijk om te erkennen dat Oekraïne een eigen, distinctieve identiteit en geschiedenis heeft. De relatie tussen Oekraïne en Rusland is door de eeuwen heen gevormd door zowel samenwerking als conflict, autonomie en onderdrukking. De context waarin de vraag gesteld wordt, is cruciaal voor het begrijpen van het antwoord.

Historische Context: Een Samenspel van Machten

De geschiedenis van Oekraïne en Rusland is onlosmakelijk met elkaar verbonden, maar dit betekent niet dat Oekraïne simpelweg een deel van Rusland was of is. De oorsprong van beide naties ligt in de Kyivse Roes', een middeleeuwse staat die in de 9e eeuw in het gebied van het huidige Oekraïne, Rusland en Belarus ontstond. Kyiv (Kiev) was het politieke en culturele centrum van deze staat. Dit gemeenschappelijke verleden wordt vaak door Rusland aangehaald als bewijs van een "broederlijke" relatie en een recht op invloed in Oekraïne.

De Kyivse Roes' en zijn Opvolging

Na de val van de Kyivse Roes' in de 13e eeuw als gevolg van de Mongoolse invasie, viel het gebied uiteen in verschillende vorstendommen. Een aanzienlijk deel van het huidige Oekraïne kwam onder de controle van het Groothertogdom Litouwen en later de Pools-Litouwse Gemenebest. De gebieden die onder Litouws en Pools bestuur vielen, ontwikkelden zich anders dan de gebieden die later onder de controle van het opkomende Grootvorstendom Moskou (het latere Rusland) kwamen. Dit leidde tot de ontwikkeling van verschillende culturele, politieke en linguïstische identiteiten.

Het Kozakkentijdperk en het Verdrag van Perejaslav (1654)

In de 17e eeuw ontstond in Oekraïne een Kozakkenstaat, onder leiding van een gekozen Hetman. De Kozakken streefden naar autonomie van Polen en kwamen regelmatig in opstand. In 1654 sloot de Hetman Bogdan Chmelnitski het Verdrag van Perejaslav met Moskou. De interpretatie van dit verdrag is een bron van controverse. Sommigen zien het als een militaire alliantie, anderen als een begin van de annexatie van Oekraïne door Rusland. Feit is dat het verdrag de Russische invloed in Oekraïne aanzienlijk vergrootte.

De Delingen van Polen en de Russische Dominantie

Aan het einde van de 18e eeuw werd Polen verdeeld tussen Rusland, Pruisen en Oostenrijk. Het grootste deel van Oekraïne kwam onder Russische heerschappij. Dit betekende dat Oekraïne gedurende een lange periode deel uitmaakte van het Russische Rijk. De Russische tsaren voerden een politiek van russificatie, waarbij de Oekraïense taal en cultuur werden onderdrukt. De Oekraïense taal werd verboden in publicaties en het onderwijs. Deze onderdrukking leidde tot een groeiend Oekraïens nationaal bewustzijn en verzet tegen de Russische heerschappij.

De 20e Eeuw: Onafhankelijkheid en Sovjet-Unie

Na de Russische Revolutie van 1917 ontstond er een korte periode van Oekraïense onafhankelijkheid. Verschillende Oekraïense staten werden uitgeroepen, maar ze werden al snel door de bolsjewieken verslagen en Oekraïne werd een deel van de Sovjet-Unie als de Oekraïense Socialistische Sovjetrepubliek (USSR). Deze periode was gekenmerkt door politieke repressie en economische uitbuiting.

De Holodomor (1932-1933)

Een van de meest tragische gebeurtenissen in de Oekraïense geschiedenis is de Holodomor, de "dood door honger," een door de Sovjet-Unie georganiseerde hongersnood in 1932-1933 die miljoenen Oekraïners het leven kostte. Veel historici beschouwen de Holodomor als een genocide, een poging om de Oekraïense nationale identiteit te vernietigen. Dit trauma heeft een diepe impact gehad op de Oekraïense psyche en de relatie met Rusland.

Oekraïne in de Sovjet-Unie

Onder Sovjet-bewind bleef Oekraïne een belangrijk onderdeel van de USSR. Hoewel de Oekraïense taal en cultuur officieel werden gepromoot, bleef de politieke macht in Moskou geconcentreerd. De Sovjet-autoriteiten streefden naar een uniformering van de Sovjetcultuur, waardoor de eigenheid van de afzonderlijke republieken, waaronder Oekraïne, werd ondermijnd. De Tsjernobylramp in 1986 legde de tekortkomingen en incompetentie van het Sovjetsysteem bloot en versterkte het verlangen naar onafhankelijkheid in Oekraïne.

Onafhankelijkheid en de Relatie met Rusland Vandaag

Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1991 verklaarde Oekraïne zich onafhankelijk. In een referendum sprak een overweldigende meerderheid van de Oekraïense bevolking zich uit voor onafhankelijkheid, ook in de regio's met een overwegend Russische bevolking. Rusland erkende aanvankelijk de onafhankelijkheid van Oekraïne, maar de relaties bleven complex en gespannen.

De Annexatie van de Krim (2014) en de Oorlog in Oost-Oekraïne

In 2014 annexeerde Rusland de Krim, een Oekraïens schiereiland met een overwegend Russische bevolking, na een controversieel referendum dat door de internationale gemeenschap niet wordt erkend. Tegelijkertijd brak er een oorlog uit in Oost-Oekraïne, waarbij door Rusland gesteunde separatisten de controle over delen van de regio's Donetsk en Loehansk overnamen. Deze gebeurtenissen markeerden een dieptepunt in de relaties tussen Oekraïne en Rusland.

De Russische Invasie van 2022

In februari 2022 lanceerde Rusland een grootschalige invasie van Oekraïne. De Russische president Vladimir Poetin rechtvaardigde de invasie onder meer door te beweren dat Oekraïne een historisch onderdeel van Rusland is en dat de Oekraïense regering "nazi's" zijn die de Russische bevolking onderdrukken. Deze beweringen zijn onwaar en worden door de internationale gemeenschap verworpen. De Russische invasie is een flagrante schending van het internationaal recht en een poging om de soevereiniteit en territoriale integriteit van Oekraïne te ondermijnen.

Conclusie

Hoewel Oekraïne gedurende bepaalde perioden in de geschiedenis onder Russische controle heeft gestaan, is het essentieel om te erkennen dat Oekraïne een eigen, unieke identiteit en geschiedenis heeft. De claim dat Oekraïne "vroeger bij Rusland hoorde" is een vereenvoudiging van een complexe en vaak gewelddadige geschiedenis. Het negeert de eeuwenlange strijd van het Oekraïense volk voor autonomie en onafhankelijkheid. De huidige oorlog in Oekraïne is een tragische illustratie van de aanhoudende strijd voor de Oekraïense soevereiniteit en de noodzaak om de Oekraïense identiteit en cultuur te beschermen.

Het is belangrijk om de feiten te kennen en de geschiedenis te begrijpen om de huidige situatie te kunnen beoordelen. Steun de Oekraïense bevolking in hun strijd voor vrijheid en onafhankelijkheid door informatie te delen, donaties te doen aan humanitaire organisaties en druk uit te oefenen op politici om Oekraïne te steunen. De toekomst van Oekraïne ligt in de handen van het Oekraïense volk, en het is onze plicht om hen te steunen in hun recht om hun eigen toekomst te bepalen.