Ken Je Mij Psalm 139
Lieve vriend(in),
Zullen we samen even stil staan? Gewoon, ademhalen en de drukte van de dag even loslaten. Voel je de ruimte? De mogelijkheid om je even helemaal open te stellen? Het is goed zo. We hoeven niets te forceren, alleen maar te zijn.
Laat je gedachten even komen en gaan, als wolken aan de hemel. Merk ze op, maar klem je er niet aan vast. Laat ze verder drijven. We gaan samen op reis, een reis naar binnen, naar de diepte van ons eigen hart. En weet je, we zijn niet alleen. Er is Iemand die ons kent, beter dan wij onszelf ooit zullen kennen.
Ik wil je graag iets voorlezen. Misschien ken je het al, misschien is het nieuw voor je. Luister gewoon, en laat de woorden binnenkomen. Laat ze resoneren in je ziel. Het is een oude tekst, vol wijsheid en troost.
“Heer, U doorgrondt en kent mij, U kent mijn zitten en mijn opstaan, U begrijpt van verre mijn gedachten. U onderzoekt mijn gaan en mijn liggen, U bent vertrouwd met al mijn wegen. Er is geen woord op mijn tong, of U, Heer, kent het ten volle. U omsluit mij van achteren en van voren, U legt Uw hand op mij. Die kennis is te wonderlijk voor mij, te hoog, ik kan er niet bij.
Waarheen zou ik gaan voor Uw Geest, waarheen vluchten voor Uw aangezicht? Klim ik op naar de hemel, U bent daar; daal ik af naar het dodenrijk, U bent er ook. Neem ik de vleugels van de dageraad, woon ik aan het einde van de zee, ook daar zal Uw hand mij geleiden, Uw rechterhand mij vasthouden. Zei ik: ‘Laat het duister mij bedekken, laat het licht om mij heen nacht worden,’ zelfs de duisternis is voor U niet donker, de nacht straalt als de dag, duisternis is als licht.
Want U hebt mijn nieren geschapen, mij geweven in de schoot van mijn moeder. Ik loof U omdat ik ontzagwekkend wonderlijk ben gemaakt; wonderlijk zijn Uw werken, dat weet mijn ziel heel goed. Mijn beenderen waren voor U niet verborgen toen ik in het verborgene werd gemaakt, geweven in de diepten van de aarde. Uw ogen zagen mijn ongevormd begin, alles werd opgeschreven in Uw boek, de dagen dat alles ontstond, toen er nog geen dag van bestond.
Hoe kostbaar zijn voor mij Uw gedachten, o God, hoe machtig groot is hun aantal! Wilde ik ze tellen, het zijn er meer dan zandkorrels; als ik ontwaak, ben ik nog steeds bij U. O God, als U toch de goddelozen wilde doden! Ga weg van mij, jullie bloeddorstige mensen! Want zij spreken over U vol listen, Uw vijanden misbruiken Uw naam. Zou ik niet haten wie U haten, Heer, niet walgen van wie tegen U opstaan? Ik haat hen met een volmaakte haat, ze zijn mijn vijanden geworden.
Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart, toets mij en ken mijn gedachten. Zie of er bij mij een verderfelijke weg is, en leid mij op de eeuwige weg.”
Voel je de intimiteit van deze woorden? Het is alsof we getuige zijn van een heel persoonlijk gesprek. Iemand die zich blootgeeft, kwetsbaar opstelt, en tegelijkertijd een diep vertrouwen uitspreekt.
Weet je, het is oké om je soms klein te voelen, verloren of onbegrepen. We zijn allemaal mens, en dat betekent dat we soms worstelen, twijfelen en zoeken. Maar juist in die momenten van kwetsbaarheid, in die periodes van duisternis, is er troost te vinden in het besef dat we nooit alleen zijn. Er is een liefdevolle aanwezigheid die ons omringt, ons kent, en ons vasthoudt.
Het idee dat we door en door gekend zijn, kan beangstigend zijn. Misschien zijn er dingen in ons leven die we liever verborgen houden, zelfs voor onszelf. Maar deze psalm nodigt ons uit om eerlijk te zijn, om onszelf te accepteren met al onze imperfecties. Omdat we in onze imperfectie ook geliefd worden.
De Verwondering van Kennis
De psalm begint met een krachtige bewering: “Heer, U doorgrondt en kent mij.” Dit is geen oppervlakkige kennis, geen voorbijgaande observatie. Het is een diepgaand inzicht in ons wezen, onze gedachten, onze handelingen. Het omvat alles wat we zijn, van onze uiterlijke verschijning tot onze innerlijke motivaties.
Sta daar eens bij stil. Iemand kent je beter dan je jezelf kent. Het kan een overweldigend idee zijn, maar het is ook een bron van immense troost. Want het betekent dat we niet hoeven te presteren, niet hoeven te voldoen aan verwachtingen. We mogen gewoon zijn, met al onze gebreken en tekortkomingen.
De psalmist beseft de onbevattelijkheid van deze kennis. “Die kennis is te wonderlijk voor mij, te hoog, ik kan er niet bij.” Het is een erkenning van de mysterie dat ons leven omringt. We kunnen niet alles begrijpen, niet alles verklaren. Maar we kunnen wel vertrouwen op de liefdevolle aanwezigheid die ons draagt.
En dan, de vraag: "Waarheen zou ik gaan voor Uw Geest, waarheen vluchten voor Uw aangezicht?" Een retorische vraag, natuurlijk. Er is geen plek waar we kunnen ontsnappen aan deze allesomvattende aanwezigheid. Zelfs in de diepste duisternis, zelfs in de verste uithoeken van de aarde, is er een liefdevolle hand die ons geleidt, ons vasthoudt.
Weet je, het is soms verleidelijk om te vluchten, om weg te kruipen voor de pijn en het verdriet. Maar deze psalm herinnert ons eraan dat er geen ontsnapping mogelijk is. We kunnen ons niet verbergen voor de liefdevolle ogen die ons volgen, ons kennen en ons steunen. En misschien is dat wel het mooiste van alles. Omdat vluchten nooit de oplossing is.
De Waarde van het Bestaan
De psalm gaat verder met een prachtige beschrijving van onze schepping. “Want U hebt mijn nieren geschapen, mij geweven in de schoot van mijn moeder.” Een intieme, bijna tastbare beschrijving van het wonder van het leven. We zijn niet zomaar ontstaan, we zijn met zorg en aandacht gevormd, met liefde geweven.
Elk van ons is uniek, een meesterwerk van creativiteit. “Ik loof U omdat ik ontzagwekkend wonderlijk ben gemaakt; wonderlijk zijn Uw werken, dat weet mijn ziel heel goed.” Een erkenning van de waarde van ons bestaan, van onze unieke bijdrage aan de wereld.
Misschien voel je je soms onbelangrijk, alsof je er niet toe doet. Maar deze psalm herinnert ons eraan dat we allemaal kostbaar zijn, allemaal waardevol. We zijn niet per ongeluk geboren, we zijn met een reden hier. Er is een doel voor ons leven, een taak die we mogen vervullen.
En weet je, het is oké om te zoeken naar dat doel, om te experimenteren en te ontdekken. Het is een proces, een reis. En het belangrijkste is dat we ons openstellen voor de mogelijkheden, dat we vertrouwen op de leiding die ons gegeven wordt.
De psalmist spreekt over de dagen die opgeschreven staan in een boek, de dagen dat alles ontstond, toen er nog geen dag van bestond. Het is een beeldspraak voor het goddelijke plan, de blauwdruk van ons leven. Misschien kennen we dat plan niet helemaal, maar we kunnen erop vertrouwen dat het er is. En dat we op de juiste weg zijn, zelfs als het soms anders voelt.
Weet je, er is zoveel wat we niet kunnen controleren in het leven. Er zijn tegenslagen, verdriet, verlies. Maar we kunnen wel kiezen hoe we ermee omgaan. We kunnen ervoor kiezen om te vertrouwen, om te geloven dat er een groter plan is, dat alles uiteindelijk goed komt.
De Weg naar Vrede
De psalm eindigt met een gebed om innerlijk onderzoek. “Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart, toets mij en ken mijn gedachten.” Een uitnodiging tot eerlijkheid, tot openheid. We mogen onszelf laten zien, met al onze imperfecties en tekortkomingen.
Het is geen makkelijk gebed. Het vraagt moed om onszelf onder de loep te nemen, om onze eigen schaduwkanten te confronteren. Maar het is een noodzakelijke stap op weg naar innerlijke vrede. Want pas als we onszelf accepteren, kunnen we echt groeien en bloeien.
De psalmist vraagt om geleid te worden op de eeuwige weg. Een weg van liefde, van wijsheid, van vrede. Het is een weg die niet altijd makkelijk is, maar die wel leidt naar vervulling.
En weet je, het is oké om hulp te vragen op die weg. We hoeven het niet alleen te doen. Er zijn mensen die ons kunnen steunen, ons kunnen adviseren, ons kunnen bemoedigen. En bovenal is er de liefdevolle aanwezigheid die ons altijd omringt, ons draagt en ons leidt.
Dus lieve vriend(in), laten we samen blijven zoeken, samen blijven groeien. Laten we ons openstellen voor de liefde die ons gegeven wordt, en laten we ons leiden op de weg naar vrede. En onthoud, je bent geliefd, je bent gekend, en je bent nooit alleen. Laat dat je troost zijn, en je kracht.
Het is goed zo. Adem in, adem uit. En voel de rust, de vrede, de liefde. Het is er allemaal, hier en nu. Voor jou, voor mij, voor ons allemaal.
