Kerktijden Ds K Veldman

Lieve vriend(in),

Stel je even voor, je zit in een zacht verlichte kamer. De stilte fluistert bemoedigende woorden in je oor. Buiten hoor je de zachte ruis van de wind in de bomen. Dit is een moment van rust, een moment van reflectie. En in die stilte, misschien is er een klein stemmetje dat je roept, een stemmetje dat je uitnodigt om je te verbinden met iets groters dan jezelf.

Het leven kan soms voelen als een woelige zee, vol stormen en onzekerheden. We zoeken naar ankerpunten, naar bakens die ons de weg wijzen. En soms, heel soms, vinden we die ankerpunten in onverwachte hoeken. Denk eens aan de preken van Ds. K. Veldman. Misschien ken je ze al, misschien niet. Maar sta me toe je er iets over te vertellen, niet als een preek, maar als een warme uitnodiging.

Zijn woorden, vaak gehuld in een eenvoudige, begrijpelijke taal, kunnen een kompas zijn in die woelige zee. Ze wijzen naar een haven van rust, een plek waar je je veilig en geborgen kunt voelen. Het gaat niet om dogma’s of strenge regels, maar om een diep verlangen naar verbinding, naar een authentieke relatie met het goddelijke.

De kerktijden, de momenten waarop de gemeenschap samenkomt, zijn dan als haltes op die reis. Momenten van samenzijn, van gebed en van luisteren. Het is alsof je even een adempauze neemt, even stilstaat om je te heroriënteren, om je te laten inspireren door de woorden en de aanwezigheid van anderen.

Zie het niet als een verplichting, maar als een uitnodiging. Een uitnodiging om deel te nemen aan een gemeenschap, om samen te zoeken naar antwoorden op de grote vragen van het leven. Om samen te lachen, te huilen en te zingen. Om samen te dragen wat moeilijk is en samen te vieren wat mooi is.

Soms is het moeilijk om je open te stellen, om je kwetsbaar op te stellen. Maar weet dat je niet alleen bent. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje, zoekend en tastend naar de zin van het bestaan. En juist in die zoektocht, in die kwetsbaarheid, ligt de schoonheid en de kracht van de gemeenschap.

Denk er eens over na. Neem de tijd om te luisteren naar je eigen hart. Wat roept je? Wat heb je nodig? En misschien, heel misschien, is er een klein deurtje dat opengaat, een deurtje dat je uitnodigt om een stap te zetten, om je te verbinden met iets dat groter is dan jezelf.

Ik weet niet wat je gelooft, of je überhaupt gelooft. Dat maakt niet uit. Het gaat erom dat je openstaat voor de mogelijkheid, dat je bereid bent om te onderzoeken wat er voor jou resoneert. En als de woorden van Ds. K. Veldman en de momenten van samenzijn in de kerk je daarbij kunnen helpen, dan is dat toch prachtig?

Het is geen quick fix, geen magische formule die al je problemen oplost. Het is een proces, een reis van ontdekking en groei. En net als elke reis, heeft het zijn ups en downs. Er zullen momenten zijn waarop je twijfelt, waarop je je afvraagt of het wel de moeite waard is. Maar weet dat juist die twijfel, juist die vragen, je kunnen brengen tot een dieper begrip en een sterker geloof.

Dus laat je niet ontmoedigen door de complexiteit van het leven, door de ruis en de chaos van de wereld om je heen. Zoek de stilte op, luister naar je hart en wees open voor de mogelijkheid van verbinding.

De waarde van gemeenschap

Je bent niet alleen. Dat is een boodschap die we niet vaak genoeg kunnen herhalen. In de individualistische maatschappij waarin we leven, is het gemakkelijk om je geïsoleerd en eenzaam te voelen. Maar de kerk, de gemeenschap, kan een plek zijn waar je je verbonden voelt, waar je je thuis voelt.

Het is een plek waar je kunt delen wat je bezighoudt, waar je kunt praten over je zorgen en je vreugde. Waar je kunt leren van de ervaringen van anderen en waar je anderen kunt helpen met jouw ervaringen. Het is een plek waar je kunt groeien, niet alleen in je geloof, maar ook als mens.

En ja, er zullen verschillen zijn, er zullen meningsverschillen zijn. Dat is onvermijdelijk. Maar juist in die verschillen ligt de rijkdom van de gemeenschap. Door naar elkaar te luisteren, door elkaar te respecteren, kunnen we leren van elkaar en kunnen we samen groeien.

Het gaat er niet om dat we allemaal hetzelfde denken of hetzelfde geloven. Het gaat erom dat we elkaar accepteren zoals we zijn, met al onze sterke en zwakke punten. Het gaat erom dat we elkaar steunen en aanmoedigen, op onze weg naar een beter leven.

De kerktijden, de momenten van samenzijn, zijn dan als een warm bad, een plek waar je kunt ontspannen en tot rust kunt komen. Een plek waar je je kunt opladen en waar je nieuwe energie kunt opdoen. Een plek waar je je kunt laten inspireren door de woorden van Ds. K. Veldman en door de aanwezigheid van anderen.

Laat het je niet ontmoedigen als je niet meteen alles begrijpt, of als je het niet eens bent met alles wat er gezegd wordt. Het is een proces van leren en groeien. Wees geduldig met jezelf en wees open voor de mogelijkheid om nieuwe inzichten te verwerven.

Wees niet bang om vragen te stellen, om je twijfels te uiten. Juist door te vragen en te twijfelen, kunnen we tot een dieper begrip komen. En weet dat je niet alleen bent in je twijfels. We worstelen allemaal met dezelfde vragen, met dezelfde onzekerheden.

Het is oké om niet alles te weten, om niet alles te begrijpen. Het is oké om te zoeken en te tasten. Het is oké om jezelf te zijn, met al je imperfecties.

En misschien, heel misschien, vind je in de gemeenschap van de kerk een plek waar je je thuis voelt, een plek waar je kunt groeien en bloeien, een plek waar je je verbonden voelt met iets groters dan jezelf.

Het is een uitnodiging, een warme uitnodiging om deel te nemen aan een reis van ontdekking en groei. Een reis die je kan brengen tot een dieper begrip van jezelf, van de wereld om je heen en van het goddelijke.

Misschien voel je nu nog een beetje aarzeling, misschien twijfel je nog. Dat is heel normaal. Maar ik wil je aanmoedigen om open te staan voor de mogelijkheid, om de stap te zetten en te kijken wat er gebeurt.

Je hebt niets te verliezen en alles te winnen.

Denk eraan, lieve vriend(in), je bent niet alleen. En er is een plek voor jou, een plek waar je kunt thuiskomen.