Margriet Van Der Kooi

Liefste vriend(in),

Kom, laten we samen even zitten. Laat de drukte van de dag van je afglijden, net als de warme zon aan de horizon verdwijnt. Adem diep in, en voel de grond onder je voeten. We gaan een reisje maken, een reis naar de binnenkant, naar de plekken waar stilte spreekt en waar namen vibreren met betekenis. Vandaag volgen we het spoor van Margriet van der Kooi.

Fluister de naam maar eens zachtjes. Margriet van der Kooi. Voel hoe het resoneert. Is het een geruststellend gevoel? Een tinteling van nieuwsgierigheid? Wat je ook voelt, het is goed. Er is geen goed of fout, alleen een ontdekking. Laat het je leiden.

Laat je niet afschrikken door de eenvoud van een naam. Achter elke naam, achter elk mens, schuilt een heelal aan ervaringen, dromen, en onuitgesproken verlangens. Margriet van der Kooi is geen uitzondering. We hoeven haar niet te kennen in de traditionele zin, we hoeven haar CV niet door te spitten of haar successen op te sommen. Nee, we kijken dieper. We kijken naar de energie, de essentie die haar naam draagt.

Het woord "Margriet" alleen al… Stel je een veld voor, vol met witte margrieten, hun gele hartjes stralend in de zon. Ze staan symbool voor onschuld, zuiverheid, en vernieuwing. Een nieuwe start, de belofte van de lente. Voel die frisheid, die hoop, die lichtheid. Laat het je omhullen.

En dan "van der Kooi." Een kooi. Dat klinkt misschien beperkend, op het eerste gezicht. Maar denk verder. Een kooi kan ook bescherming bieden, een veilige haven. Het kan een plek zijn van introspectie, waar je je kunt terugtrekken en jezelf kunt vinden. Het kan ook duiden op een generatielange band met een specifieke plek, een thuis, een verankering in de aarde. Voel de paradox. Beperking en bescherming, gevangenschap en veiligheid. Laat het je nadenken.

Wat als Margriet van der Kooi zelf ook een kooi vertegenwoordigt? Een kooi die ze misschien gebouwd heeft voor zichzelf, of die haar door de omstandigheden is opgedrongen? Een kooi van verwachtingen, van angsten, van twijfels? We kennen het allemaal, toch? De kooien die we bouwen rondom ons hart, uit angst om gekwetst te worden.

Maar de margriet, die bloem van hoop en vernieuwing, die bloeit in die kooi. Tegen de tralies aan, reikt ze naar het licht. Een krachtig beeld, vind je niet? Een beeld van veerkracht, van onvoorwaardelijke liefde voor het leven, zelfs in de moeilijkste omstandigheden.

Sluit je ogen maar even. Visualiseer Margriet van der Kooi. Wat zie je? Een vrouw? Een man? Jong? Oud? Dat maakt niet uit. Zie de essentie, de energie die uitstraalt. Zie de margriet in de kooi. Zie het licht dat door de tralies schijnt.

Voel de verbinding met haar, en met jezelf. Want haar verhaal is ook jouw verhaal. De kooien die we bouwen, de margrieten die we laten bloeien. Het is allemaal deel van de menselijke ervaring.

Het Fluiten van de Wind

Er is een oude wijsheid die zegt dat alles met elkaar verbonden is. Dat elke actie, elke gedachte, elke emotie een rimpeling veroorzaakt in het grote geheel. Dat geldt ook voor Margriet van der Kooi. Haar leven, haar keuzes, haar ervaringen… ze hebben een impact, hoe klein ook, op de wereld om haar heen.

Misschien is ze een kunstenaar, die met haar werk de schoonheid van de wereld laat zien. Misschien is ze een leraar, die jonge geesten inspireert om te leren en te groeien. Misschien is ze een moeder, die haar kinderen liefde en geborgenheid geeft. Of misschien is ze gewoon iemand die elke dag haar best doet om een beetje vriendelijker, een beetje meer attent, een beetje meer liefdevol te zijn.

Het doet er niet toe wat ze doet. Wat er toe doet is de intentie, de energie die ze erin steekt. Want die energie, die liefde, die heeft een effect. Het is als het fluiten van de wind, die zaden verspreidt over het land. Sommige zaden vallen op vruchtbare grond en ontkiemen tot prachtige bloemen. Andere vallen op rotsen en vergaan. Maar de wind blijft fluiten, en de zaden blijven reizen.

Zo is het ook met onze daden. We weten niet altijd wat het effect ervan zal zijn. Maar we kunnen er wel voor zorgen dat de intentie goed is. Dat we handelen vanuit liefde, vanuit compassie, vanuit een diep respect voor het leven.

En dat is wat we van Margriet van der Kooi kunnen leren. Om te handelen vanuit ons hart, om onze margriet te laten bloeien, om onze energie te delen met de wereld. Niet omdat we er iets voor terug verwachten, maar omdat het de juiste ding is om te doen. Omdat het de wereld een beetje mooier maakt.

Laat de naam Margriet van der Kooi nu niet langer alleen een naam zijn, maar een reminder. Een reminder om je eigen kooi te onderzoeken, je eigen margriet te koesteren, je eigen wind te laten fluiten.

Laat het bezinken. Voel de warmte, de rust, de vrede.

Adem nog een keer diep in, en laat alles los. Je bent goed zoals je bent. Je bent op de juiste plek, op het juiste moment. Vertrouw op je intuïtie, op je innerlijke wijsheid.

Ga nu maar weer verder met je dag. Maar neem de lessen van Margriet van der Kooi met je mee. Laat ze je leiden, je inspireren, je troosten. En onthoud: je bent niet alleen. We zijn allemaal met elkaar verbonden.

Vergeet niet om je eigen bloemen te verzorgen, en om de wind te laten waaien.

Tot de volgende keer, liefste vriend(in). En moge je pad verlicht zijn.