Nils Van Der Poel Trainingsschema

Het trainingsschema van Nils van der Poel, de Zweedse langebaanschaatser die domineerde op de Olympische Spelen van 2022, is uitgegroeid tot een legende in de sportwereld. Zijn onorthodoxe aanpak, waarbij hij extreem lange trainingssessies combineerde met periodes van intense rust en zelfreflectie, heeft veel schaatsers en coaches geïnspireerd om hun eigen trainingsmethoden te heroverwegen. In dit artikel duiken we diep in de kernprincipes van zijn schema en proberen we te begrijpen wat zijn aanpak zo effectief maakte.

De Filosofie Achter het Schema

Van der Poel's trainingsfilosofie was geworteld in een diepgaand begrip van fysiologie en een sterke focus op zelfkennis. Hij was geen slaaf van traditionele trainingsmethoden, maar paste zijn schema voortdurend aan op basis van zijn eigen ervaringen en de data die hij verzamelde. Hij geloofde in het belang van duurzaamheid en het vermijden van overtraining, wat leidde tot zijn lange periodes van rust en herstel.

Focus op Volume boven Intensiteit (initieel)

Een van de meest opvallende kenmerken van Van der Poel's training was de nadruk op enorm veel volume, vooral in de basisperiode. Hij legde immense afstanden af op de fiets en schaats, vaak in lage hartslagzones. Dit diende om een sterke aerobe basis te leggen, essentieel voor het uithoudingsvermogen dat nodig is voor langebaanschaatsen. Hij beschreef dit zelf als het leggen van een 'fundering van beton'.

In de beginfase van het seizoen kon hij bijvoorbeeld meer dan 1000 kilometer per week fietsen, vaak met lange, monotone ritten. Deze ritten waren niet bedoeld om snel te zijn, maar om het lichaam te trainen om efficiënter vet te verbranden en zuurstof te gebruiken.

De Rol van Intensiteit (later in het seizoen)

Hoewel volume centraal stond in zijn basistraining, schuwde Van der Poel de intensiteit niet volledig. Naarmate het seizoen vorderde, introduceerde hij steeds meer intensieve trainingen, zoals intervaltrainingen en tempoblokken. Deze trainingen waren echter altijd zorgvuldig gepland en afgestemd op zijn persoonlijke behoeften en de naderende wedstrijden. Het volume werd wel minder, om ruimte te maken voor de intensiteit.

Een voorbeeld van zijn intensieve trainingen was het schaatsen van herhaalde rondes op hoge snelheid, met korte rustperiodes ertussen. Hij experimenteerde ook met verschillende vormen van krachttraining, gericht op het verbeteren van zijn explosieve kracht en snelheid.

Specificiteit: Training Afgestemd op de 5000m en 10.000m

Van der Poel's schema was sterk gericht op de specifieke eisen van de 5000 meter en 10.000 meter afstanden. Hij analyseerde de wedstrijden in detail en ontwikkelde trainingen die de fysieke en mentale uitdagingen van deze afstanden simuleerden. Dit omvatte bijvoorbeeld lange trainingen op ijs die de duur van de wedstrijden benaderden, en mentale oefeningen om de concentratie en focus te verbeteren.

Oefeningen op IJs

Naast lange duurritten op ijs, deed Van der Poel ook specifieke trainingen die gericht waren op het verbeteren van zijn techniek en efficiëntie. Hij werkte aan zijn bochten, zijn start en zijn rechte stukken, met de focus op het minimaliseren van weerstand en het maximaliseren van zijn snelheid. Hij gebruikte videoanalyse om zijn techniek te verbeteren en feedback te krijgen van zijn coach.

Hij deed bijvoorbeeld 'lactaattrainingen', waarbij hij lange stukken schaatste met een hoog tempo om het lichaam te leren omgaan met de opbouw van melkzuur. Deze trainingen waren extreem zwaar, maar ze hielpen hem om de pijn en vermoeidheid tijdens de wedstrijden beter te verdragen.

Kracht en Conditie Buiten het IJs

Van der Poel's trainingsschema omvatte ook een aanzienlijk deel kracht- en conditietraining buiten het ijs. Hij deed krachttraining met gewichten om zijn spieren te versterken, en conditietraining zoals hardlopen en fietsen om zijn uithoudingsvermogen te verbeteren. De combinatie van krachttraining en conditietraining hielp hem om zowel sterker als duurzamer te worden.

Hij vermeed typische 'bodybuilding' oefeningen en focuste op functionele kracht. Oefeningen zoals squats, lunges en deadlifts waren belangrijk. Hij trainde ook veel met kettlebells, wat hem hielp om zijn core-stabiliteit en explosieve kracht te verbeteren.

Het Belang van Herstel en Rust

Van der Poel benadrukte het belang van herstel en rust als integraal onderdeel van zijn trainingsschema. Hij geloofde dat het lichaam tijd nodig heeft om te herstellen van de zware trainingen, en dat voldoende rust essentieel is voor het behalen van optimale prestaties. Dit betekende niet alleen voldoende slaap, maar ook bewuste ontspanning en mentale herstel.

Slaap als Prioriteit

Van der Poel maakte van slaap een topprioriteit. Hij streefde ernaar om elke nacht 8-10 uur te slapen, en hij nam maatregelen om zijn slaapkwaliteit te verbeteren, zoals het creëren van een donkere, stille en koele slaapomgeving. Hij gebruikte ook slaaptracking-apps om zijn slaapritme te monitoren en eventuele verstoringen te identificeren.

Mentale Rust en Reflectie

Naast fysieke rust, besteedde Van der Poel ook aandacht aan mentale rust en reflectie. Hij nam regelmatig de tijd om te mediteren, te lezen of gewoon te ontspannen in de natuur. Hij hield ook een dagboek bij, waarin hij zijn trainingen en zijn ervaringen reflecteerde. Dit hielp hem om zijn sterke en zwakke punten te identificeren, en om zijn trainingsschema te optimaliseren.

Data-gedreven Training en Zelf-Experimentatie

Een ander kenmerk van Van der Poel's aanpak was zijn gebruik van data om zijn training te informeren en te begeleiden. Hij gebruikte hartslagmeters, vermogensmeters en andere technologieën om zijn prestaties te monitoren en te analyseren. Hij gebruikte de data om zijn trainingszones te bepalen, zijn voortgang te volgen en eventuele overtraining te detecteren.

Analyse van Prestaties

Van der Poel gebruikte de data om zijn trainingen te analyseren en te evalueren. Hij keek naar zijn hartslag, vermogen, snelheid en andere parameters om te bepalen hoe efficiënt hij trainde en waar hij zich kon verbeteren. Hij gebruikte de data ook om zijn race-strategie te optimaliseren en om zijn zwakke punten aan te pakken.

Zelf-Experimentatie en Aanpassing

Van der Poel was niet bang om te experimenteren met verschillende trainingstechnieken en -methoden. Hij las veel over fysiologie en trainingswetenschap, en hij paste zijn schema voortdurend aan op basis van zijn eigen ervaringen en de feedback die hij kreeg van zijn lichaam. Hij was een fervent voorstander van zelf-experimentatie, en hij geloofde dat de beste manier om te leren is door te doen.

Conclusie: Een Inspiratie voor de Schaatsgemeenschap

Het trainingsschema van Nils van der Poel is meer dan alleen een verzameling oefeningen en trainingen. Het is een filosofie, een benadering van sport die is gebaseerd op zelfkennis, data en duurzaamheid. Hoewel zijn schema niet direct repliceerbaar is voor elke schaatser, biedt het waardevolle inzichten en inspiratie voor iedereen die zijn prestaties wil verbeteren. Experimenteer met elementen, maar onthoud dat consistentie en zelfreflectie de sleutel zijn.

Het is belangrijk om te benadrukken dat Van der Poel's succes niet alleen te danken is aan zijn trainingsschema, maar ook aan zijn toewijding, discipline en talent. Hij was een uitzonderlijke atleet die bereid was om hard te werken en offers te brengen om zijn doelen te bereiken. Zijn verhaal is een inspiratie voor de schaatsgemeenschap en daarbuiten.

Actie: Bestudeer de principes achter Van der Poel's training. Probeer elementen te integreren in je eigen schema, maar altijd met aandacht voor je eigen lichaam en persoonlijke omstandigheden. Wees kritisch, experimenteer en vind wat voor jou werkt!