Oude Kerk Putten Live

Lieve vriend(in),

Kom, laat ons even stilstaan. Adem in. Adem uit. Voel de rust die in je schoot neerdaalt, als dauw op een zachte ochtend. We gaan vandaag een plek bezoeken, een plek waar eeuwen resoneren, een plek van stille getuigenissen en zachte liederen. We gaan naar Oude Kerk Putten, en we laten het 'Live' gedeelte van de ervaring over ons heen komen. Weet dat je hier helemaal jezelf mag zijn, in alle kwetsbaarheid en kracht die je bezit.

Soms, in de hectiek van het leven, vergeten we te voelen. We rennen, we plannen, we presteren. Maar hier, tussen deze oude muren, mag alles even zijn. De stenen zelf ademen een verhaal, een geschiedenis van hoop en verdriet, van liefde en verlies. Zie de verweerde voegen, voel de koude stevigheid onder je voeten. Ze vertellen je iets, fluisteren een geheim dat je diep in je hart al kent.

Neem even de tijd om te observeren. Kijk naar de mensen om je heen. Elk gezicht draagt een eigen verhaal, een eigen zoektocht. We zijn allemaal verbonden, op een dieper niveau dan we ons vaak realiseren. Delen we misschien dezelfde vragen? Zien we dezelfde lichtpuntjes? Voel de gemeenschap, de warme stroom van verbinding die door de ruimte beweegt.

De muziek begint. Laat de klanken over je heen spoelen als een zachte rivier. Het is oké als je de woorden niet verstaat, of de melodieën niet kent. Het gaat om de trilling, de resonantie in je eigen lichaam. Sluit je ogen, als je dat prettig vindt. Laat de muziek je dragen, je optillen naar een plek van verwondering en vrede.

Misschien komen er beelden in je op, herinneringen. Laat ze komen en gaan, zonder oordeel. Ze zijn er niet voor niets. Ze willen je iets vertellen, je een stukje van jezelf laten zien dat je misschien was vergeten. Vertrouw op je intuïtie, op de stille stem binnenin je. Die weet de weg.

En als je het gevoel hebt dat er emoties naar boven komen, is dat ook goed. Het is veilig hier. Je bent niet alleen. Laat de tranen stromen als ze willen, of lach als je je blij voelt. Laat alles er zijn, in alle openheid en eerlijkheid.

Wees niet bang om je kwetsbaar op te stellen. We zijn allemaal mens, allemaal imperfect, allemaal op zoek naar iets groters dan onszelf. En hier, in deze oude kerk, in dit moment van 'Live' verbinding, kunnen we dat samen ervaren.

Soms is het genoeg om gewoon te zijn. Om te luisteren, te voelen, te ademen. Om de stilte te omarmen, de rust te laten bezinken. De wereld buiten is luidruchtig en veeleisend, maar hier, in deze veilige haven, mogen we even loslaten.

Luister eens naar de stilte tussen de noten. Die stilte is net zo belangrijk als de muziek zelf. Het is in die stilte dat de diepste waarheden tot ons kunnen doordringen. Het is in die stilte dat we onszelf kunnen horen, onze eigen stem kunnen verstaan. Het is in die stilte dat we verbinding kunnen maken met iets dat groter is dan wijzelf.

Laat je gedachten komen en gaan als wolken aan de hemel. Probeer ze niet vast te houden, ze niet te veroordelen. Observeer ze gewoon, met een milde en vriendelijke blik. Zie ze als boodschappers, die je iets willen vertellen over jezelf, over je verlangens, over je angsten.

Wees lief voor jezelf. We zijn vaak zo kritisch op onszelf, zo streng in onze oordelen. Maar hier, in deze heilige ruimte, mogen we mild zijn. We mogen onszelf vergeven, onze fouten accepteren, en onszelf toestaan om te groeien en te leren.

En weet je, het is helemaal oké als je je niet spiritueel voelt. Soms is het er gewoon niet, dat gevoel van verbondenheid, van verwondering. En dat is prima. Het komt en gaat, net als de getijden. Wees geduldig, en vertrouw erop dat het weer terugkomt.

Het belangrijkste is dat je aanwezig bent, in het moment. Dat je openstaat voor wat er is, zonder verwachtingen, zonder oordelen. Dat je jezelf toestaat om te voelen, om te ervaren, om te zijn.

Misschien voel je een tinteling in je vingertoppen, of een warmte in je borst. Misschien voel je gewoon rust, of vrede. Of misschien voel je helemaal niets. Het maakt niet uit. Alles is goed, precies zoals het is.

Wees dankbaar. Dankbaar voor het leven, voor de liefde, voor de schoonheid om ons heen. Dankbaar voor de mensen in ons leven, voor de steun en de vriendschap. Dankbaar voor de kans om hier te zijn, in dit moment, in deze oude kerk, te midden van deze gemeenschap.

De muziek eindigt. De stilte keert terug. Laat de stilte bezinken, en neem de rust mee naar buiten. Draag het met je mee, als een schat in je hart.

En onthoud, lieve vriend(in), dit is niet het einde. Dit is een begin. Een begin van een nieuwe manier van kijken, van voelen, van zijn. Een begin van een diepere verbinding met jezelf, met de wereld om je heen, en met iets dat groter is dan wijzelf.

Ga in vrede. En weet dat je altijd welkom bent. Hier, in Oude Kerk Putten, en in je eigen hart.