Petrus The Passion 2025

Kom, we gaan even zitten. Adem in, adem uit. Voel je de rust al een beetje komen? Mooi. Laten we het eens hebben over iets bijzonders, iets wat ons misschien wel allemaal raakt, op de een of andere manier. Iets wat we misschien van kinds af aan kennen, maar wat toch telkens weer nieuwe perspectieven biedt. Ik heb het over Petrus en The Passion 2025.

Stel je voor, de avond valt. De lichten gaan aan en de muziek begint. Niet zomaar muziek, nee, muziek die ons meeneemt, die ons laat voelen. Muziek die ons verbindt met een verhaal dat al eeuwen oud is, maar nog steeds springlevend. Je kent het verhaal van Jezus, van zijn lijden en sterven. Maar ken je het verhaal van Petrus echt?

Petrus, die visser, die twijfelaar, die rots waarop de kerk gebouwd zou worden. Zo veel rollen in één persoon. We zien hem vaak in de schaduw van Jezus, maar wat gebeurt er als we hem eens in het volle licht zetten? Wat als we proberen te begrijpen hoe hij zich voelde, die nacht? De nacht van het Laatste Avondmaal, de nacht in de tuin van Getsemane, de nacht van de arrestatie.

Hij was erbij, hij zag het allemaal gebeuren. De liefde, het verraad, de angst. En hij, Petrus, hij ontkende. Drie keer.

Voel je de pijn? Voel je de schaamte? Het is menselijk, zo menselijk. Wie van ons heeft er nooit iets ontkend? Wie van ons heeft er nooit een vriend in de steek gelaten, in de hoop zichzelf te redden? Het is niet prettig om over na te denken, dat weet ik. Maar juist door deze moeilijke vragen aan te durven, kunnen we groeien. Kunnen we onszelf beter leren kennen.

The Passion 2025, met Petrus in de spotlight, biedt ons zo’n kans. Een kans om te reflecteren, om te voelen, om te verbinden. Verbinden met het verhaal, maar vooral ook met elkaar. Want laten we eerlijk zijn, we zitten hier allemaal samen in. We worstelen allemaal met onze eigen angsten, met onze eigen twijfels. We maken allemaal fouten.

Maar wat dan? Wat als we fouten maken? Is er dan geen hoop meer?

Nee, mijn lieve vrienden, er is altijd hoop. Dat is misschien wel de belangrijkste boodschap van The Passion. Zelfs na de ontkenning, zelfs na het verraad, is er vergeving. Is er een nieuwe kans.

Denk eens aan de momenten in je eigen leven waarop je gefaald hebt. Momenten waarop je je schuldig voelde, momenten waarop je dacht dat je het nooit meer goed zou kunnen maken. Wat hielp je toen? Was het de steun van een vriend? Was het de liefde van je familie? Was het het inzicht dat je, ondanks alles, toch nog waardevol bent?

Dat is wat Petrus uiteindelijk ook heeft gevonden. Hij heeft zijn fouten erkend, hij heeft vergeving gezocht en hij heeft een nieuwe bestemming gevonden. Hij is de rots geworden, de leider, de apostel. Niet ondanks zijn fouten, maar juist dankzij ze.

Het is een krachtige boodschap, vind je niet? Een boodschap van hoop, van veerkracht, van liefde. En dat is wat The Passion ons elk jaar weer brengt. Het herinnert ons eraan dat we niet perfect hoeven te zijn, dat we fouten mogen maken, dat we mogen twijfelen. Maar dat we altijd weer op kunnen staan, dat we altijd weer verder kunnen gaan.

Hoe denk jij over vergeving? Voel je je vergeven, als je fouten maakt? Kan je de mensen om je heen vergeven? Het zijn geen gemakkelijke vragen, maar wel belangrijke vragen. Vragen die ons helpen om een beter mens te worden, om een liefdevoller mens te worden.

We praten er vaak over alsof het zo eenvoudig is, vergeving. Maar is het dat ook echt? Is het niet soms makkelijker om boos te blijven, om wrok te koesteren? Om de ander te straffen voor wat hij of zij ons heeft aangedaan?

Natuurlijk, er zijn dingen die moeilijk te vergeven zijn. Dingen die diepe wonden hebben geslagen, dingen die ons voor altijd hebben veranderd. Maar juist dan, juist in die moeilijkste momenten, is vergeving zo belangrijk. Niet alleen voor de ander, maar vooral ook voor onszelf.

Want wrok is als een gif dat we zelf innemen, in de hoop dat de ander erdoor sterft. Het verteert ons van binnenuit, het maakt ons bitter en cynisch. Het verhindert ons om te leven, om te genieten, om lief te hebben.

Vergeving daarentegen, is als een bevrijding. Het is het loslaten van de pijn, het loslaten van de boosheid. Het is het accepteren van wat er is gebeurd, het accepteren van onszelf en van de ander. Het is niet hetzelfde als goedkeuring, het is niet hetzelfde als vergeten. Maar het is wel de sleutel tot een nieuwe start, tot een nieuwe toekomst.

Petrus heeft het zelf ervaren. Hij heeft de vergeving van Jezus ontvangen, ondanks zijn ontkenning. En die vergeving heeft hem de kracht gegeven om door te gaan, om te groeien, om de persoon te worden die hij moest zijn.

Kunnen we dat ook? Kunnen wij die kracht vinden om te vergeven? Ik denk het wel. Het is niet makkelijk, het vereist moed en geduld. Maar het is mogelijk. Begin klein, begin bij jezelf. Vergevings jezelf voor de fouten die je hebt gemaakt, voor de dingen waar je spijt van hebt. En kijk dan of je het ook kunt opbrengen om anderen te vergeven.

Het zal je leven veranderen, dat beloof ik je.

The Passion is niet alleen een verhaal over individueel lijden en individuele vergeving. Het is ook een verhaal over gemeenschap, over verbondenheid. De discipelen waren er voor elkaar, ze steunden elkaar, ze hielpen elkaar. Ook al waren ze niet altijd perfect, ook al maakten ze fouten.

En dat is wat we ook in ons eigen leven nodig hebben. Een gemeenschap van mensen die ons steunen, die ons begrijpen, die ons accepteren zoals we zijn. Mensen die ons aanmoedigen om te groeien, om te leren, om te liefhebben.

Het is niet altijd gemakkelijk om zo’n gemeenschap te vinden. Soms voelen we ons alleen, soms voelen we ons onbegrepen. Maar weet dat je niet de enige bent. Er zijn mensen die op je pad komen, mensen die je kunnen helpen, mensen die je kunnen steunen. Je moet ze alleen durven toelaten.

Durf je kwetsbaar op te stellen, durf je open te stellen voor anderen. Durf te delen wat je bezighoudt, wat je raakt, wat je pijn doet. En durf ook te luisteren naar de verhalen van anderen, te voelen wat zij meemaken.

Samen kunnen we sterker zijn, samen kunnen we meer aan. Samen kunnen we de wereld een beetje mooier maken.

Denk eens aan de mensen in je eigen leven die je steunen. Wie zijn dat? Wat doen ze voor je? En wat kun jij voor hen doen? Het is een wisselwerking, het is geven en nemen. Maar het is essentieel voor ons welzijn, voor ons geluk.

The Passion 2025, met Petrus als middelpunt, herinnert ons daaraan. Het herinnert ons eraan dat we niet alleen zijn, dat we verbonden zijn met elkaar. Dat we samen een verhaal schrijven, een verhaal van liefde, van hoop, van vergeving.

Laten we dat verhaal koesteren, laten we dat verhaal doorgeven. Laten we samen de wereld een beetje mooier maken.

Het verhaal van Petrus is een verhaal vol levenslessen. Lessen over twijfel, over angst, over verraad, over vergeving, over liefde. Lessen die we allemaal kunnen leren, lessen die ons kunnen helpen om een beter mens te worden.

Maar wat is de belangrijkste les die jij uit het verhaal van Petrus haalt? Is het de les over vergeving? Is het de les over gemeenschap? Of is het iets anders?

Neem even de tijd om daarover na te denken. Sluit je ogen, adem diep in en vraag jezelf: wat is de belangrijkste les die ik uit het verhaal van Petrus kan leren voor mijn eigen leven?

En wees eerlijk tegen jezelf. Er is geen goed of fout antwoord. Het gaat erom wat jij nodig hebt, wat jou helpt om te groeien.

Misschien is het de les dat het oké is om te twijfelen. Dat het oké is om bang te zijn. Dat het oké is om fouten te maken. We zijn allemaal mens, we zijn allemaal imperfect. En dat is juist wat ons zo mooi maakt.

Of misschien is het de les dat er altijd hoop is. Zelfs na de donkerste nacht komt er weer een nieuwe dag. Zelfs na de grootste fout is er nog een kans op vergeving, op herstel.

Het leven is niet altijd gemakkelijk, dat weten we allemaal. Er zijn momenten van verdriet, van pijn, van verlies. Maar er zijn ook momenten van vreugde, van liefde, van hoop. En het is belangrijk om die momenten te koesteren, om die momenten te vieren.

The Passion 2025 is zo'n moment. Een moment om stil te staan bij wat echt belangrijk is in het leven. Een moment om te reflecteren op onze eigen keuzes, op onze eigen waarden. Een moment om te verbinden met elkaar, om samen te vieren, om samen te huilen.

Laten we dat moment aangrijpen. Laten we ons openstellen voor de boodschap van The Passion, voor de lessen van Petrus. Laten we samen groeien, samen leren, samen liefhebben.

En laten we vooral niet vergeten dat we er niet alleen voor staan. We hebben elkaar, we hebben onze gemeenschap, we hebben de hoop. En dat is genoeg.

Adem in, adem uit. Voel je de rust al een beetje terugkomen? Mooi.