Wie Volgde Hendrik De Achtste Op

Hendrik VIII, de beruchte Engelse koning, staat in de geschiedenisboeken bekend om zijn zes huwelijken, zijn breuk met de Rooms-Katholieke Kerk en de oprichting van de Church of England. Minder bekend, maar zeker niet minder belangrijk, is de vraag: wie volgde hem op na zijn dood? Deze vraag is essentieel om de politieke en religieuze turbulentie van de 16e-eeuwse Engeland te begrijpen.

De Erfopvolging: Een Complexe Aangelegenheid

Hendrik VIII’s opvolging was geen eenvoudige zaak. Hij had een testament opgesteld dat de volgorde van troonopvolging duidelijk omschreef. Echter, de jonge leeftijd van zijn erfgenamen en de constante politieke intriges aan het hof, maakten de situatie delicaat.

De Testamentaire Beschikking

In zijn testament bepaalde Hendrik VIII de volgende volgorde van troonopvolging:

Eduard VI: Zijn zoon met Jane Seymour.
Maria I: Zijn dochter met Catharina van Aragon.
Elizabeth I: Zijn dochter met Anna Boleyn.

Het testament bevatte tevens clausules over mogelijke huwelijken van de erfgenamen en de erfopvolging van eventuele nakomelingen. Deze complexe regels waren bedoeld om de Tudor-dynastie te beschermen en te voorkomen dat de troon in buitenlandse handen zou vallen.

Eduard VI: De Jonge Koning

Na de dood van Hendrik VIII in 1547, besteeg Eduard VI de Engelse troon. Hij was pas negen jaar oud, waardoor het land in feite werd geregeerd door een regent, Edward Seymour, de hertog van Somerset. Somerset voerde een protestantse politiek, in lijn met de religieuze veranderingen die onder Hendrik VIII waren begonnen, maar op veel radicalere wijze.

Eduard VI’s korte regering werd gekenmerkt door religieuze hervormingen. De Act of Uniformity werd aangenomen, waarmee het Book of Common Prayer werd ingevoerd, een uniform liturgisch handboek voor de Church of England. Dit leidde tot onrust en opstanden, vooral in meer conservatieve delen van het land.

Somersets bewind was echter niet onomstreden. Hij werd in 1549 afgezet en vervangen door John Dudley, de graaf van Warwick, later de hertog van Northumberland. Northumberland zette de protestantse politiek voort en probeerde zijn eigen positie te versterken. Hij overtuigde de stervende Eduard VI om zijn zusters, Maria en Elizabeth, van de troonopvolging uit te sluiten en in plaats daarvan Lady Jane Grey, de kleindochter van Hendrik VIII’s zus Maria, aan te wijzen als erfgenaam.

Lady Jane Grey: De Negendaagse Koningin

Na de dood van Eduard VI in 1553 werd Lady Jane Grey uitgeroepen tot koningin. Haar bewind duurde echter slechts negen dagen. De bevolking, en vooral de adel, steunde Maria Tudor, de oudste dochter van Hendrik VIII, die volgens het testament recht had op de troon. Maria verzamelde een leger en marcheerde naar Londen, waar ze Lady Jane Grey afzette en zichzelf tot koningin liet kronen.

De korte regering van Lady Jane Grey is een fascinerend voorbeeld van hoe troonopvolgingen door politieke intriges en machtsspelletjes kunnen worden gemanipuleerd. Hoewel ze ongetwijfeld de ambitie had om koningin te worden, was ze vooral een pion in het spel van Northumberland.

Maria I: De Katholieke Restauratie

Maria I, ook wel bekend als Bloody Mary, was een fervent katholiek. Haar doel was om Engeland terug te brengen naar het Rooms-Katholicisme. Ze herstelde de pauselijke autoriteit en vervolgde protestanten, wat leidde tot de dood van honderden mensen, vandaar haar beruchte bijnaam.

Maria’s huwelijk met Filips II van Spanje was zeer impopulair in Engeland. Het werd gezien als een teken dat Engeland een satellietstaat van Spanje zou worden. Dit leidde tot opstanden, waaronder de Wyatt’s Rebellion.

Maria I stierf in 1558 zonder erfgenaam. Haar regering markeerde een periode van religieuze vervolging en politieke instabiliteit. Het was een duidelijke illustratie van de diepe religieuze verdeeldheid die Engeland in de 16e eeuw verdeelde.

Elizabeth I: De Gouden Eeuw

Na Maria I’s dood besteeg Elizabeth I de Engelse troon. Ze was de dochter van Hendrik VIII en Anna Boleyn. Elizabeth was een politiek begaafde en diplomatisch vaardige vorstin. Ze voerde een gematigde religieuze politiek, bekend als de Elizabethan Settlement, die een compromis zocht tussen protestantisme en katholicisme. Dit bracht stabiliteit en vrede in Engeland.

Elizabeth I's regering wordt vaak beschouwd als een Gouden Eeuw in de Engelse geschiedenis. Het was een tijd van economische groei, culturele bloei en militaire successen. De Engelse vloot versloeg de Spaanse Armada in 1588, wat de Engelse dominantie op zee vestigde.

Elizabeth I bleef ongehuwd en had geen erfgenamen. Haar dood in 1603 markeerde het einde van de Tudor-dynastie. De troon ging over op Jacobus VI van Schotland, die ook Jacobus I van Engeland werd, waarmee de vereniging van de Engelse en Schotse kronen een feit was.

Samenvatting en Belang

De opvolging van Hendrik VIII was een complexe en tumultueuze periode in de Engelse geschiedenis. Eduard VI’s korte regering werd gekenmerkt door religieuze hervormingen. Lady Jane Grey’s bewind duurde slechts negen dagen. Maria I probeerde het katholicisme te herstellen. Uiteindelijk was het Elizabeth I die Engeland naar een Gouden Eeuw leidde.

Deze periode illustreert de invloed van religie, politieke intriges en persoonlijke ambities op de troonopvolging. De beslissingen die in deze tijd werden genomen, hadden verstrekkende gevolgen voor de Engelse samenleving en de Engelse geschiedenis. Begrip van deze periode is essentieel voor het begrijpen van de vorming van het moderne Engeland.

Het bestuderen van de opvolging van Hendrik VIII biedt waardevolle inzichten in de dynamiek van macht, religie en politiek. Het herinnert ons eraan dat de geschiedenis geen vaststaand gegeven is, maar een continu proces van interpretatie en herinterpretatie. Verdiep je verder in deze periode, lees biografieën van de betrokken personen en onderzoek de primaire bronnen. Alleen zo kunnen we een compleet en genuanceerd beeld krijgen van deze cruciale periode in de Engelse geschiedenis.