Ijzeren Long Hoe Werkt Het

De ijzeren long, een machine die ooit levens redde van talloze patiënten met poliomyelitis (kinderverlamming), is een fascinerend voorbeeld van medische technologie. Hoewel tegenwoordig vrijwel vergeten dankzij effectieve vaccinaties, speelde de ijzeren long een cruciale rol in de behandeling van polio-patiënten, waardoor ze konden ademen tot ze weer in staat waren om zelfstandig te ademen. Dit artikel duikt diep in de werking van dit intrigerende apparaat, de geschiedenis ervan, en de impact die het heeft gehad op de medische wereld.

Hoe werkt een ijzeren long?

De ijzeren long, ook wel bekend als een negatieve druk ventilator, werkt door een vacuüm rond de borstkas van de patiënt te creëren. In essentie bootst het de normale werking van de ademhalingsspieren na, waardoor de patiënt in staat is om lucht in en uit de longen te pompen.

De Basisprincipes van Negatieve Drukventilatie

Normaal gesproken ademen we doordat de spieren rond onze borstkas en het diafragma samentrekken. Deze samentrekking vergroot de ruimte in de borstholte, waardoor de druk daarin afneemt. De lagere druk in de borstholte ten opzichte van de omgevingsdruk zorgt ervoor dat lucht via de neus en mond naar de longen wordt gezogen. Bij het uitademen ontspannen de spieren, de borstholte wordt kleiner en de druk neemt toe, waardoor de lucht uit de longen wordt geduwd.

De ijzeren long emuleert dit proces. De patiënt ligt in een afgesloten metalen cilinder, met alleen het hoofd buiten de cilinder. Een pomp creëert een periodiek vacuüm (negatieve druk) in de cilinder. Deze negatieve druk trekt de borstkas omhoog, waardoor de longen zich uitzetten en lucht naar binnen stroomt. Wanneer de druk wordt verminderd, zakt de borstkas weer terug, waardoor de lucht uit de longen wordt geperst.

De Componenten van de IJzeren Long

Een typische ijzeren long bestaat uit de volgende belangrijke componenten:

• De cilinder: Een luchtdichte metalen cilinder waarin de patiënt ligt.
• De pomp: Een motor die de lucht uit de cilinder pompt om de negatieve druk te creëren.
• De motorregelaar: Een mechanisme om de snelheid en diepte van de ademhaling te regelen. Dit is cruciaal om de machine aan te passen aan de individuele behoeften van de patiënt.
• De kraag: Een rubberen kraag die rond de nek van de patiënt wordt geplaatst om de cilinder luchtdicht af te sluiten.
• Manometers: Indicatoren die de druk in de cilinder meten, zodat de zorgverleners de machine nauwlettend kunnen volgen en afstellen.

De Geschiedenis van de IJzeren Long

De ontwikkeling van de ijzeren long kan worden toegeschreven aan Philip Drinker en Louis Agassiz Shaw Jr., die in 1928 de eerste effectieve versie van de machine ontwikkelden aan de Harvard School of Public Health. Hun motivatie was om een apparaat te creëren dat kunstmatige ademhaling kon bieden aan patiënten met respiratoire insufficiëntie, met name als gevolg van polio.

De ijzeren long werd snel onmisbaar tijdens de polio-epidemieën van de 20e eeuw. Polio is een virus dat het zenuwstelsel kan aantasten, waardoor spierverlamming ontstaat, inclusief de spieren die nodig zijn voor de ademhaling. Voor patiënten die niet meer zelfstandig konden ademen, bood de ijzeren long een levensreddende oplossing.

De Piektijd van de IJzeren Long

De decennia van de jaren 40 en 50 waren de hoogtijdagen van de ijzeren long. In ziekenhuizen over de hele wereld stonden rijen van deze machines, gevuld met patiënten die afhankelijk waren van hun mechanische ademhaling. Het was een triest, maar hoopvol gezicht, omdat de ijzeren long deze patiënten de kans gaf om te overleven en in sommige gevallen zelfs te herstellen.

De Opkomst van Vaccinaties en de Afname van de IJzeren Long

De ontwikkeling van het poliovaccin door Jonas Salk in 1955, en later het orale vaccin van Albert Sabin, markeerde een keerpunt in de strijd tegen polio. De vaccinaties leidden tot een drastische afname van het aantal polio-gevallen, waardoor de behoefte aan ijzeren longen geleidelijk afnam.

Hoewel de ijzeren long niet langer een veelgebruikt apparaat is, zijn er nog steeds enkele mensen die er afhankelijk van zijn. Dit komt meestal door late effecten van polio, andere neuromusculaire aandoeningen of aandoeningen waarbij langdurige ademhalingsondersteuning nodig is.

Het Leven in een IJzeren Long

Het leven in een ijzeren long was allesbehalve eenvoudig. Patiënten brachten vaak jaren, soms zelfs decennia, in de machine door. Hun bewegingsvrijheid was extreem beperkt, en ze waren volledig afhankelijk van de zorg van anderen voor basisbehoeften zoals eten, wassen en naar het toilet gaan.

Psychologische Impact

De psychologische impact van het leven in een ijzeren long was enorm. De afhankelijkheid van de machine, de sociale isolatie en het gebrek aan privacy waren zware beproevingen. Veel patiënten ontwikkelden coping mechanismen om met hun situatie om te gaan, zoals lezen, schilderen of het onderhouden van contact met vrienden en familie via de telefoon of bezoek. De veerkracht van deze patiënten is een inspiratie.

Technologische Vooruitgang en Alternatieven

Naarmate de technologie vorderde, werden er alternatieve methoden voor ademhalingsondersteuning ontwikkeld, zoals positieve druk ventilatie via een tracheostomie. Deze methoden boden meer mobiliteit en comfort voor de patiënt. Echter, sommige patiënten die jarenlang aan de ijzeren long gewend waren, vonden het moeilijk om over te stappen naar deze nieuwere technologieën.

Real-World Voorbeelden en Data

Een van de meest bekende voorbeelden van iemand die langdurig in een ijzeren long leefde, is Martha Lillard. Zij werd getroffen door polio in 1953 op de leeftijd van vijf jaar en bracht de rest van haar leven door in een ijzeren long. Haar verhaal heeft bijgedragen aan het levend houden van de herinnering aan de polio-epidemie en de impact van de ijzeren long.

Hoewel er geen nauwkeurige wereldwijde gegevens beschikbaar zijn over het aantal mensen dat momenteel nog in een ijzeren long leeft, wordt geschat dat het aantal zeer klein is, mogelijk minder dan tien personen wereldwijd. De meesten van hen hebben hun machines al tientallen jaren en hebben zich aangepast aan het leven ermee.

Statistieken uit de periode van de polio-epidemie laten de impact van de ijzeren long duidelijk zien. Tijdens de piek van de epidemie in de jaren 50 werden duizenden patiënten behandeld met de ijzeren long, waardoor velen van hen konden overleven die anders zouden zijn gestorven aan ademhalingsfalen.

Conclusie

De ijzeren long is een krachtig symbool van de medische innovatie en de strijd tegen polio. Hoewel het apparaat nu grotendeels is vervangen door modernere ventilatiemethoden, blijft het een belangrijke herinnering aan de verwoestende impact van polio en de waarde van vaccinaties. Het verhaal van de ijzeren long is een verhaal van hoop, veerkracht en de onophoudelijke zoektocht naar betere manieren om ziekten te bestrijden.

Het is essentieel om de lessen te onthouden die we hebben geleerd van de polio-epidemie en de ijzeren long. Vaccinaties zijn cruciaal voor het voorkomen van infectieziekten en het beschermen van de volksgezondheid. Laten we de inspanningen om polio wereldwijd uit te roeien blijven steunen, zodat geen enkel kind meer hoeft te lijden onder deze verwoestende ziekte. De ijzeren long is dan wel een relikwie uit het verleden, maar de boodschap die het met zich meedraagt is actueler dan ooit: vaccinatie redt levens.