Mijn God Mijn God Waarom Hebt Gij Mij Verlaten

Ken je dat gevoel, die knagende twijfel, de diepe eenzaamheid, zelfs als je omringd bent door mensen? Die vraag die door je hoofd spookt: "Ben ik alleen? Hoort iemand mij nog wel?" Het is een menselijke ervaring, een universeel gevoel van verlatenheid. En het is een gevoel dat zelfs de meest vrome personen kennen, zelfs Jezus zelf, op zijn meest kwetsbare moment.

De woorden "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?" (Mattheüs 27:46; Markus 15:34), in het Aramees "Eli, Eli, lama sabachtani?" gesproken door Jezus aan het kruis, resoneren door de eeuwen heen. Ze zijn een uitdrukking van intense pijn, zowel fysiek als spiritueel. Ze zijn een schreeuw om hulp, een wanhoopskreet die ons confronteert met de complexiteit van geloof, lijden en de menselijke conditie.

Dit artikel duikt dieper in deze krachtige uitspraak, onderzoekt de context, de betekenis en de relevantie ervan voor ons leven vandaag de dag. We onderzoeken waarom deze woorden, gesproken in een moment van uiterste kwelling, nog steeds hoop en troost kunnen bieden.

De Context: Jezus aan het Kruis

Om de betekenis van Jezus' woorden ten volle te begrijpen, is het cruciaal om de context te begrijpen. Jezus hing aan het kruis, na uren van marteling en vernedering. Hij had de doodstraf gekregen, niet vanwege een misdaad die hij had begaan, maar vanwege de bedreiging die hij vormde voor de gevestigde religieuze orde. Hij was verlaten door zijn discipelen (op een paar trouwe volgelingen na), bespot door de menigte, en voelde de volle last van de zonde en het lijden van de wereld op zijn schouders.

De omstandigheden waren hartverscheurend. De zon verdween, waardoor er duisternis over het land kwam. Dit was niet alleen een fysieke duisternis, maar ook een symbolische: de duisternis van zonde, van lijden, van de afwezigheid van God, zo leek het.

Dit was niet zomaar een fysieke beproeving; het was een spirituele worsteling. Jezus, die altijd in nauwe verbinding met zijn Vader had gestaan, ervoer nu een schijnbare scheiding. Dit is wat zijn woorden zo krachtig en onthutsend maakt.

De Betekenis: Een Schreeuw om Hulp, Een Psalm van Hoop

De vraag "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?" is een citaat uit Psalm 22. Dit is cruciaal om te begrijpen. Jezus citeerde niet zomaar een willekeurige zin; hij refereerde aan een complete psalm die vol staat met uitdrukkingen van lijden en verlatenheid, maar ook van vertrouwen en hoop.

Psalm 22 beschrijft de pijn en vernedering van een rechtvaardige man die lijdt. Het beschrijft zijn gevoel van verlatenheid door God, de spot van zijn vijanden, en zijn fysieke en emotionele kwelling. Echter, de psalm eindigt met een krachtige verklaring van vertrouwen en lofprijzing. De psalmist erkent dat God uiteindelijk zal ingrijpen en zijn volk zal redden.

Door deze psalm te citeren, gaf Jezus aan dat hij zich identificeerde met de ervaring van lijden en verlatenheid, maar ook met de hoop en het vertrouwen die in de psalm tot uiting komen. Hij gaf aan dat zijn lijden niet zinloos was, maar dat het deel uitmaakte van Gods plan voor redding.

Sommige theologen interpreteren deze woorden als het moment waarop Jezus de volledige last van de zonde van de mensheid op zich nam. De scheiding van de Vader was het gevolg van de zondige natuur van de wereld die Jezus droeg. Dit is een diepgaande en complexe interpretatie die de omvang van Jezus' offer benadrukt.

De Relevantie: Troost in Eigen Verlatenheid

De woorden "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?" kunnen troost bieden aan mensen die zelf gevoelens van verlatenheid en wanhoop ervaren. Het herinnert ons eraan dat zelfs Jezus, de Zoon van God, deze gevoelens kende.

Het is belangrijk om te realiseren dat twijfel en pijn onderdeel kunnen zijn van een gezond geloof. Het is niet verkeerd om vragen te stellen, om te worstelen met God, om te twijfelen aan zijn aanwezigheid. Het is juist in die worsteling dat we vaak dichter bij God komen.

Hier zijn enkele praktische manieren waarop je troost kunt vinden in de woorden van Jezus:

1. Erken je gevoelens:

Neem de tijd om te erkennen en te accepteren wat je voelt. Onderdruk je gevoelens niet, maar sta ze toe om er te zijn. Het is oké om je verdrietig, boos of bang te voelen.

2. Lees Psalm 22:

Lees de hele psalm, niet alleen de eerste zin. Let op de manier waarop de psalmist zijn lijden uitdrukt, maar ook zijn vertrouwen in God behoudt. Laat de woorden je troosten en bemoedigen.

3. Praat erover:

Deel je gevoelens met iemand die je vertrouwt, zoals een vriend, familielid, pastor of therapeut. Praten over je pijn kan je helpen om ermee om te gaan en om steun te vinden.

4. Zoek gemeenschap:

Maak contact met anderen die in een vergelijkbare situatie zitten. Deel je ervaringen en bied elkaar steun. Je bent niet alleen.

5. Vertrouw op Gods liefde:

Herinner jezelf eraan dat God van je houdt, zelfs als je hem niet voelt. Zijn liefde is onvoorwaardelijk en hij zal je nooit verlaten. Vertrouw erop dat hij je zal leiden en troosten, zelfs in de moeilijkste tijden.

Het is belangrijk om te onthouden dat lijden en verlatenheid niet het einde van het verhaal zijn. Net zoals Jezus opstond uit de dood, zo kunnen wij ook hoop en vernieuwing vinden, zelfs in de donkerste momenten van ons leven.

De woorden van Jezus zijn een getuigenis van zijn menselijkheid, zijn lijden, en zijn liefde voor ons. Ze zijn een herinnering dat we niet alleen zijn in onze pijn en dat er altijd hoop is, zelfs in de meest wanhopige situaties. Ze zijn een uitnodiging om ons geloof te onderzoeken, om te worstelen met onze twijfels, en om uiteindelijk te vertrouwen op de liefde en de genade van God.