Wat Is De Ziekte Van Graves

De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte die de schildklier aantast. Het is de meest voorkomende oorzaak van hyperthyreoïdie, een aandoening waarbij de schildklier te veel schildklierhormoon produceert. Deze overproductie kan leiden tot een breed scala aan symptomen en, indien onbehandeld, tot ernstige complicaties.

Wat veroorzaakt de ziekte van Graves?

De ziekte van Graves wordt veroorzaakt door een fout in het immuunsysteem. Normaal gesproken beschermt het immuunsysteem het lichaam tegen vreemde indringers, zoals bacteriën en virussen. Bij de ziekte van Graves produceert het immuunsysteem echter antistoffen (thyroïd stimulerende immunoglobulinen of TSI's) die zich aan de schildklier binden en deze aanzetten tot overmatige productie van schildklierhormoon. Het is niet helemaal duidelijk waarom het immuunsysteem dit doet, maar genetische aanleg en omgevingsfactoren spelen waarschijnlijk een rol.

Risicofactoren

Er zijn verschillende factoren die het risico op het ontwikkelen van de ziekte van Graves kunnen verhogen:

• Geslacht: Vrouwen hebben een grotere kans om de ziekte van Graves te ontwikkelen dan mannen.
• Leeftijd: De ziekte komt het meest voor bij mensen tussen de 20 en 50 jaar oud.
• Familiegeschiedenis: Een familiegeschiedenis van schildklierziekten, waaronder de ziekte van Graves of Hashimoto, verhoogt het risico.
• Andere auto-immuunziekten: Mensen met andere auto-immuunziekten, zoals type 1 diabetes of reumatoïde artritis, hebben een verhoogd risico.
• Stress: Er is enig bewijs dat stress de ziekte van Graves kan triggeren of verergeren.
• Roken: Roken is een belangrijke risicofactor, vooral voor de ontwikkeling van Graves' ophthalmopathie (oogziekte).

Symptomen van de ziekte van Graves

De symptomen van de ziekte van Graves kunnen variëren van mild tot ernstig en kunnen van persoon tot persoon verschillen. Omdat de schildklier een cruciale rol speelt in het reguleren van de stofwisseling, beïnvloedt een overactieve schildklier vrijwel elk orgaansysteem in het lichaam.

Veel voorkomende symptomen

Enkele van de meest voorkomende symptomen zijn:

• Onrust en nervositeit: Een gevoel van onrust, prikkelbaarheid en moeilijk kunnen ontspannen.
• Slaapproblemen: Moeite met inslapen of doorslapen.
• Hartkloppingen: Een snelle of onregelmatige hartslag.
• Transpireren: Overmatig zweten, zelfs in koele omgevingen.
• Warmte-intolerantie: Een onvermogen om hitte goed te verdragen.
• Vermoeidheid en spierzwakte: Ondanks rust voelt men zich vaak moe en slap.
• Gewichtsverlies: Onbedoeld gewichtsverlies, ondanks een normale of verhoogde eetlust.
• Trillingen: Trillen van de handen en vingers.
• Vergrote schildklier (struma): Een zichtbare zwelling in de nek.
• Frequentere stoelgang: Diarrhee of frequentere stoelgang.
• Menstruatieveranderingen: Onregelmatige menstruatie of verminderde menstruatie.
• Graves' ophthalmopathie: Oogproblemen, zoals uitpuilende ogen (exophthalmus), dubbelzien, droge ogen, en irritatie.

Graves' Ophthalmopathie

Graves' ophthalmopathie is een specifieke aandoening die voorkomt bij de ziekte van Graves. Het wordt veroorzaakt door een ontsteking van de spieren en het vetweefsel rond de ogen. Dit kan leiden tot de volgende symptomen:

• Uitpuilende ogen (exophthalmus): De ogen lijken uit de oogkassen te puilen.
• Dubbelzien (diplopie): Het zien van dubbele beelden.
• Droge en geïrriteerde ogen: Een zanderig of branderig gevoel in de ogen.
• Gevoeligheid voor licht (fotofobie): Pijn of ongemak in de ogen bij fel licht.
• Gezwollen oogleden: De oogleden zijn gezwollen en rood.
• Visusverlies: In zeldzame gevallen kan Graves' ophthalmopathie leiden tot visusverlies.

Het is belangrijk om onmiddellijk een arts te raadplegen als u symptomen van Graves' ophthalmopathie ervaart, omdat een vroege behandeling kan helpen om verdere schade aan de ogen te voorkomen.

Diagnose van de ziekte van Graves

De diagnose van de ziekte van Graves wordt meestal gesteld op basis van een combinatie van lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek en soms beeldvormend onderzoek.

Lichamelijk Onderzoek

De arts zal een lichamelijk onderzoek uitvoeren om te controleren op tekenen van hyperthyreoïdie, zoals een vergrote schildklier, snelle hartslag, trillingen en oogproblemen.

Bloedonderzoek

Bloedonderzoek is essentieel om de diagnose te bevestigen. De volgende tests worden vaak uitgevoerd:

• TSH (Thyreoïd Stimulerend Hormoon): TSH is een hormoon dat wordt geproduceerd door de hypofyse en dat de schildklier stimuleert om schildklierhormoon te produceren. Bij de ziekte van Graves is de TSH-waarde meestal laag of onmeetbaar, omdat de schildklier al overmatig gestimuleerd wordt door de antistoffen.
• Vrij T4 (Thyroxine): T4 is het belangrijkste schildklierhormoon. Bij de ziekte van Graves is de vrije T4-waarde meestal hoog.
• Vrij T3 (Trijodothyronine): T3 is een ander schildklierhormoon. Bij de ziekte van Graves is de vrije T3-waarde meestal hoog.
• TSH-receptor antistoffen (TRAK) of Thyreoïd Stimulerende Immunoglobulinen (TSI): Deze antistoffen zijn specifiek voor de ziekte van Graves en bevestigen de diagnose.

Beeldvormend Onderzoek

In sommige gevallen kan een schildklierscan worden uitgevoerd om de activiteit van de schildklier te beoordelen. Bij de ziekte van Graves laat een schildklierscan meestal een verhoogde en diffuse opname van radioactief jodium zien.

Behandeling van de ziekte van Graves

De behandeling van de ziekte van Graves is gericht op het verminderen van de productie van schildklierhormoon en het verlichten van de symptomen. Er zijn verschillende behandelingsopties beschikbaar:

Medicatie

• Thyreostatica: Medicijnen zoals methimazol (Strumazol) of propylthiouracil (PTU) remmen de productie van schildklierhormoon. Ze worden vaak gebruikt als eerste stap in de behandeling. Het kan echter weken of maanden duren voordat de medicatie volledig effect heeft.
• Bètablokkers: Bètablokkers, zoals propranolol, kunnen helpen om symptomen zoals hartkloppingen, trillingen en angst te verminderen, maar ze beïnvloeden de schildklierhormoonproductie niet.

Radioactief jodiumtherapie

Radioactief jodiumtherapie is een veelgebruikte behandeling waarbij de patiënt een capsule of vloeistof met radioactief jodium inneemt. Het radioactieve jodium wordt door de schildklier opgenomen en vernietigt de schildkliercellen. Dit leidt tot een permanente vermindering van de schildklierhormoonproductie. Na deze behandeling heeft de patiënt hypothyreoïdie en moet levenslang schildklierhormoon (levothyroxine) slikken.

Chirurgie (Thyreoïdectomie)

Chirurgie, waarbij de schildklier geheel of gedeeltelijk wordt verwijderd, is een minder gebruikelijke behandeling voor de ziekte van Graves. Het kan een optie zijn als medicatie en radioactief jodiumtherapie niet effectief zijn of niet geschikt zijn. Ook na chirurgie is vaak levenslange schildklierhormoonsuppletie nodig.

Behandeling van Graves' Ophthalmopathie

De behandeling van Graves' ophthalmopathie hangt af van de ernst van de symptomen. Milde symptomen kunnen worden verlicht met kunsttranen en bescherming tegen fel licht. Ernstigere symptomen kunnen worden behandeld met:

• Corticosteroïden: Ontstekingsremmende medicijnen die de zwelling en ontsteking rond de ogen kunnen verminderen.
• Tepezza (Teprotumumab): Een relatief nieuw medicijn dat specifiek gericht is op de behandeling van Graves' ophthalmopathie.
• Chirurgie: In sommige gevallen kan chirurgie nodig zijn om de oogspieren te corrigeren, de oogkassen te decompresseren of de oogleden te corrigeren.
• Radiotherapie: Bestraling van de oogkassen kan helpen om de ontsteking te verminderen.

Leven met de ziekte van Graves

De ziekte van Graves kan een aanzienlijke impact hebben op iemands leven. Het is belangrijk om de aandoening goed te begrijpen en samen te werken met een arts om een effectief behandelplan op te stellen. Regelmatige follow-up is essentieel om de schildklierhormoonspiegels te controleren en de behandeling indien nodig aan te passen.

Naast medische behandeling zijn er een aantal zelfzorgmaatregelen die u kunt nemen om uw symptomen te beheersen:

• Eet een gezond dieet: Een gevarieerd dieet met voldoende voedingsstoffen is belangrijk voor de algehele gezondheid.
• Vermijd cafeïne en alcohol: Deze stoffen kunnen de symptomen verergeren.
• Stop met roken: Roken is een belangrijke risicofactor voor Graves' ophthalmopathie.
• Beheers stress: Stress kan de ziekte van Graves verergeren. Zoek manieren om stress te verminderen, zoals yoga, meditatie of tijd doorbrengen in de natuur.
• Zorg voor voldoende slaap: Slaaptekort kan de symptomen verergeren.
• Bescherm uw ogen: Als u Graves' ophthalmopathie heeft, draag dan een zonnebril en gebruik kunsttranen om uw ogen te beschermen tegen droogte en irritatie.

Conclusie

De ziekte van Graves is een complexe aandoening die een aanzienlijke impact kan hebben op iemands leven. Vroegtijdige diagnose en behandeling zijn essentieel om de symptomen te beheersen en complicaties te voorkomen. Als u vermoedt dat u de ziekte van Graves heeft, raadpleeg dan zo snel mogelijk uw arts. Samen kunt u een behandelplan opstellen dat is afgestemd op uw individuele behoeften. Onthoud dat een actief beheer van de ziekte en het naleven van medisch advies de sleutel zijn tot een optimale kwaliteit van leven met de ziekte van Graves.