Cost Plus Method In Transfer Pricing

Laten we eerlijk zijn, transfer pricing... het klinkt als iets dat rechtstreeks uit een economieleerboek komt, en de gedachte eraan kan je al snel doen duizelen. Vooral als je probeert de verschillende methoden te begrijpen die gebruikt worden om te bepalen of de prijzen die dochterondernemingen binnen een multinational aan elkaar rekenen wel fair zijn. Eén van die methoden is de Cost Plus methode. Misschien heb je er al van gehoord, misschien ook niet, maar als je in een multinational werkt, of erover nadenkt dat te doen, is het cruciaal om de basisprincipes te begrijpen.

Je bent niet de enige die worstelt met transfer pricing. Veel professionals, van kleine ondernemers tot ervaren financiële managers, vinden het een complex en soms frustrerend onderwerp. De regels zijn complex, de interpretatie kan verschillen en de consequenties van een verkeerde aanpak kunnen significant zijn. Maar vrees niet! We gaan de Cost Plus methode stap voor stap ontleden, zodat je er een helder beeld van krijgt.

Wat is de Cost Plus Methode?

De Cost Plus methode is, in de kern, een vrij eenvoudige benadering van transfer pricing. Het is een methode die gebruikt wordt om de arm's length prijs te bepalen voor de overdracht van goederen of diensten tussen verbonden partijen. De arm's length prijs is de prijs die onafhankelijke partijen in een vergelijkbare transactie zouden overeenkomen. Met andere woorden, hoe zou een normale marktwerking eruit zien?

Het basisprincipe is simpel: je begint met de kosten die de leverancier heeft gemaakt voor het produceren van de goederen of het leveren van de diensten. Vervolgens voeg je een mark-up toe om een winst te genereren. Die mark-up moet dan wel vergelijkbaar zijn met de mark-up die een onafhankelijke leverancier in een vergelijkbare situatie zou hanteren. De som van die twee is de transfer price.

Analogie: Stel je voor dat je een bakker bent en taarten levert aan een café dat eigendom is van je broer. Met de Cost Plus methode bereken je eerst wat het je kost om de taart te maken (ingrediënten, arbeid, etc.). Vervolgens tel je er een winstmarge bij op, bijvoorbeeld 20%. Die winstmarge moet dan wel vergelijkbaar zijn met wat andere bakkers aan café's rekenen voor vergelijkbare taarten. De uiteindelijke prijs die je aan je broer rekent, is de transfer price.

Hoe werkt het in de praktijk?

Het berekenen van de Cost Plus prijs omvat een paar belangrijke stappen:

Identificeer de kosten: Bepaal alle directe en indirecte kosten die verbonden zijn aan de productie van de goederen of het leveren van de diensten. Dit kan variëren van grondstoffen en arbeid tot afschrijvingen en overheadkosten. Een accurate en consistente kostencalculatie is essentieel.
Bepaal de juiste mark-up: Dit is waar het lastiger kan worden. De mark-up moet vergelijkbaar zijn met die van onafhankelijke partijen in vergelijkbare transacties. Dit vereist benchmarken, oftewel het zoeken naar vergelijkbare bedrijven of transacties. Dat kan via databases, branchegegevens of andere bronnen.
Documentatie: Dit is cruciaal! Documenteer alle stappen die je hebt genomen, van de kostencalculatie tot de benchmarkanalyse. Dit helpt om je transfer pricing beleid te verdedigen bij een eventuele controle door de belastingdienst.

Voordelen en Nadelen van de Cost Plus Methode

Zoals elke transfer pricing methode heeft de Cost Plus methode zijn sterke en zwakke punten.

Voordelen:

Eenvoudig te begrijpen: In vergelijking met complexere methoden is de Cost Plus methode relatief eenvoudig te begrijpen en toe te passen, zeker als je interne kostencalculatie goed is.
Geschikt voor goederen en diensten: De methode kan gebruikt worden voor zowel de overdracht van goederen als diensten.
Objectieve basis: De methode is gebaseerd op kosten, wat een objectievere basis is dan bijvoorbeeld subjectieve waarderingen.

Nadelen:

Benchmarken van de mark-up: Het vinden van vergelijkbare mark-ups van onafhankelijke partijen kan moeilijk zijn, vooral als het gaat om unieke producten of diensten.
Kostencalculatie cruciaal: De methode is gevoelig voor fouten in de kostencalculatie. Een onnauwkeurige kostencalculatie kan leiden tot een incorrecte transfer price.
Incentive voor inefficiëntie: Er kan een geringere incentive zijn om kosten te verlagen, omdat een hogere kostenbasis direct leidt tot een hogere transfer price.

Counterpoints: Wat zijn de alternatieven?

Het is belangrijk om te beseffen dat de Cost Plus methode niet de enige optie is. Andere veelgebruikte transfer pricing methoden zijn:

Comparable Uncontrolled Price (CUP) methode: Vergelijkt de prijs van de transactie tussen verbonden partijen met de prijs van een vergelijkbare transactie tussen onafhankelijke partijen. Wordt vaak gezien als de meest betrouwbare methode, maar het vinden van exact vergelijkbare transacties is vaak een uitdaging.
Resale Price methode: Begint met de verkoopprijs van de goederen of diensten aan een onafhankelijke partij en trekt daar een brutowinstmarge af om de arm's length prijs te bepalen.
Profit Split methode: Verdeelt de winst van een transactie tussen de verbonden partijen op basis van een objectieve verdeling van de functies, risico's en activa van elke partij.
Transactional Net Margin Method (TNMM): Onderzoekt de nettowinstmarge die de belastingplichtige behaalt van een gecontroleerde transactie ten opzichte van een geschikte basis, zoals de kosten, omzet of activa.

De keuze van de meest geschikte methode hangt af van de specifieke feiten en omstandigheden van de transactie. De OECD Transfer Pricing Guidelines adviseren om de methode te kiezen die het meest geschikt is gezien de beschikbare informatie en de aard van de transactie.

Wanneer is de Cost Plus Methode het meest geschikt?

De Cost Plus methode is vaak het meest geschikt in de volgende situaties:

Halffabrikaten: Als een onderdeel van een product door de ene dochteronderneming wordt gemaakt en vervolgens naar een andere dochteronderneming wordt gestuurd om verder te worden afgewerkt.
Dienstverlening: Als de ene dochteronderneming diensten verleent aan een andere dochteronderneming, bijvoorbeeld managementdiensten, IT-support of onderzoek en ontwikkeling.
Contract manufacturing: Als de ene dochteronderneming een product maakt in opdracht van een andere dochteronderneming.

Met andere woorden, de Cost Plus methode is ideaal wanneer de functie van de leverancier relatief eenvoudig is en het moeilijk is om een directe vergelijking te maken met de verkoopprijs van het eindproduct.

Oplossingsgerichte aanpak: concrete stappen

Oké, je begrijpt nu de basisprincipes van de Cost Plus methode. Wat kun je nu concreet doen?

Investeer in goede kostencalculatie: Zorg voor een nauwkeurige en consistente kostencalculatie. Gebruik een modern ERP-systeem of andere tools om je kosten te beheersen en te volgen.
Bouw expertise op: Train je team op het gebied van transfer pricing en kostencalculatie. Of overweeg om een specialist in te schakelen.
Benchmark systematisch: Zorg voor een systematische aanpak van benchmarken. Gebruik betrouwbare databases en branchegegevens om vergelijkbare mark-ups te vinden.
Documenteer alles: Documenteer alle stappen die je hebt genomen in het transfer pricing proces. Dit is essentieel om je beleid te verdedigen bij een eventuele controle.
Evalueer regelmatig: Evalueer je transfer pricing beleid regelmatig om er zeker van te zijn dat het nog steeds relevant en up-to-date is. De economische omstandigheden en de wetgeving kunnen veranderen, dus het is belangrijk om flexibel te blijven.

De rol van documentatie

Documentatie is het fundament van elk succesvol transfer pricing beleid. Zonder goede documentatie sta je zwak bij een controle door de belastingdienst. Documentatie moet aantonen:

De redenen voor het kiezen van de Cost Plus methode.
Hoe de kosten zijn berekend.
Hoe de mark-up is bepaald.
De benchmark analyse die is uitgevoerd.
De functies, risico's en activa van de verbonden partijen.
De contracten en overeenkomsten tussen de verbonden partijen.

Goede documentatie is meer dan alleen een formaliteit; het is een verdedigingsmechanisme dat je kan beschermen tegen hoge boetes en correcties.

Conclusie

De Cost Plus methode is een waardevolle tool in de gereedschapskist van elke transfer pricing professional. Hoewel het misschien niet in alle situaties de perfecte oplossing is, biedt het een eenvoudige en objectieve benadering voor het bepalen van arm's length prijzen. Door de basisprincipes te begrijpen, de voor- en nadelen af te wegen en de juiste stappen te nemen, kun je de Cost Plus methode effectief inzetten om je transfer pricing beleid te optimaliseren.

Nu je meer weet over de Cost Plus methode, hoe ga je deze kennis gebruiken om je huidige transfer pricing aanpak te evalueren en eventueel te verbeteren? Welke concrete stappen kun je nu zetten?