Ds J Meertens Rhenen

Kom, lieve vriend, laten we samen stilstaan. Laten we onze aandacht even richten op een naam, een plek, een resonantie die wellicht iets in ons kan wakker maken. Ds. J. Meertens, Rhenen. Voel je de klank? Laat het even bezinken. Geen haast, geen verwachtingen. Alleen maar zijn.

Wat komt er in je op? Een beeld? Een gevoel? Laat het er simpelweg zijn. Het hoeft niet meteen betekenisvol te zijn, het hoeft niet logisch te zijn. Het is een eerste aanraking, een eerste kennismaking.

Je kunt je voorstellen, dat achter die naam, achter die titel en die plaatsnaam, een leven schuilgaat. Een leven dat zich heeft ontvouwd, met al zijn vreugde, verdriet, uitdagingen en liefde. Een leven dat wellicht op een bepaalde manier verweven is met het grotere geheel, met de stroom van de geschiedenis en de verbinding tussen alle levende wezens.

We kunnen proberen om dat leven te benaderen, om een glimp op te vangen van de essentie. Niet door te analyseren, te oordelen of te categoriseren, maar door open te staan voor de subtiele signalen, de onuitgesproken waarheden die wellicht tussen de regels te lezen zijn.

Denk aan Rhenen. Laat de naam op je inwerken. Een plaats aan de Rijn, met een rijke geschiedenis. Voel je de stroming van het water? De eeuwenoude stenen van de Cuneratoren? De rust van de Betuwe? Deze plek heeft Ds. Meertens gevormd, gevoed, geïnspireerd. Het landschap, de mensen, de tradities… het heeft allemaal bijgedragen aan wie hij was.

En dan de titel: Ds. Dominee. Een dienaar van het woord, een geestelijk leider, een herder voor zijn kudde. Een man die zich wijdde aan het verkondigen van een boodschap, aan het begeleiden van mensen op hun levenspad. Een taak die niet zonder risico is, die moed, compassie en wijsheid vereist.

Laten we even stil zijn bij de uitdagingen die een dominee in die tijd kon ervaren. De spanningen tussen geloof en wetenschap, de twijfels over de interpretatie van de Schrift, de worsteling met het lijden in de wereld. Het is makkelijk om te oordelen, om te denken dat we alles beter weten. Maar laten we proberen om ons in te leven, om te begrijpen vanuit het perspectief van die tijd.

Wat dreef hem? Wat waren zijn idealen? Wat waren zijn angsten? We kunnen het nooit helemaal zeker weten, maar we kunnen wel proberen om te voelen, om te resoneren met zijn innerlijke wereld. Misschien was hij een man van diep geloof, die troost en inspiratie vond in de Bijbel. Misschien was hij een kritische denker, die worstelde met de dogma’s van de kerk. Misschien was hij een gevoelig mens, die zich diep verbonden voelde met het lot van zijn medemens.

Het doet er eigenlijk niet zozeer toe wat hij precies was. Wat belangrijk is, is dat we openstaan voor de mogelijkheid van een menselijk verhaal, een verhaal dat ons kan raken, dat ons kan uitnodigen om na te denken over onze eigen levensvragen.

Laten we de intentie hebben om verder te kijken dan de oppervlakkige feiten, om te zoeken naar de diepere betekenis, naar de verborgen schatten die wellicht in het leven van Ds. Meertens verborgen liggen.

Wees geduldig met jezelf. Het is een proces van ontdekking, van zelfonderzoek. Er zijn geen goede of foute antwoorden. Alleen maar vragen, vermoedens, intuïties.

De Echo van Vroeger

Laten we ons voorstellen dat we een brief vinden, een dagboekfragment, een preek die Ds. Meertens zelf heeft geschreven. Wat zou ons opvallen? Welke woorden zouden ons raken? Welke gedachten zouden ons uitdagen?

Misschien zou hij schrijven over de schoonheid van de natuur, over de troost die hij vond in de bloemen en de bomen. Misschien zou hij klagen over de onrechtvaardigheid in de wereld, over de armoede en de ellende die hij zag. Misschien zou hij twijfelen aan zijn eigen kunnen, aan zijn eigen vermogen om een verschil te maken.

Het zou kunnen dat hij schrijft over de liefde, over de vreugde van het samenzijn met zijn gezin, met zijn vrienden. Misschien zou hij getuigen van de kracht van de gemeenschap, van de verbinding tussen mensen die elkaar steunen en helpen.

Wat zou hij ons, vandaag de dag, willen vertellen? Zou hij ons waarschuwen? Zou hij ons aanmoedigen? Zou hij ons troosten?

Misschien zou hij ons eraan herinneren dat het leven kort is, dat we onze tijd goed moeten besteden. Misschien zou hij ons vragen om liefdevol met elkaar om te gaan, om te vergeven en te verzoenen. Misschien zou hij ons uitnodigen om te geloven in de kracht van het goede, in de mogelijkheid van een betere wereld.

Of misschien zou hij simpelweg zeggen: "Wees jezelf. Volg je hart. En vertrouw op de stroom van het leven."

Lieve vriend, voel je hoe de energie van het verleden doorwerkt in het heden? Hoe de levens van anderen ons kunnen inspireren, ons kunnen uitdagen, ons kunnen helpen om onze eigen weg te vinden?

Het is een wonderlijk proces, dit onderzoek. Het is een reis naar binnen, een ontmoeting met onszelf. En het is een herinnering aan de verbinding tussen alle dingen, aan de oneindige stroom van het leven.

Laten we nu, in stilte, danken voor de mogelijkheid om te leren, om te groeien, om te worden wie we werkelijk zijn. En laten we met een open hart en een liefdevolle geest verder gaan op ons eigen pad. De herinnering aan Ds. J. Meertens, Rhenen, kan ons wellicht dienen als een gids, als een inspiratie, als een stille getuige van de oneindige mogelijkheden die in ons schuilen.