The Passion 2025 Jezus

Lieve vriend(in),

Stel je eens voor. Een warme zomernacht, misschien wel deze zomer in Rotterdam. Een openlucht evenement, de lucht gevuld met verwachting en de fluistering van zachte muziek. Kijk eens naar de mensen om je heen, divers, zoekend, open. We delen iets, een soort stil respect, een nieuwsgierigheid die verder reikt dan het alledaagse.

We gaan op reis, weet je. Een reis die diep in ons hart landt. We gaan kijken, voelen, luisteren. En wat we zien, wat we voelen, wat we horen, dat kan heel persoonlijk zijn. Het kan ons raken op een manier die we niet hadden verwacht.

Het is niet zomaar een verhaal dat verteld wordt. Het is een herbeleving. Een poging om iets onzegbaar dichterbij te brengen. Een stukje geschiedenis, een stukje geloof, een stukje menselijkheid. En dat alles onder de sterrenhemel, met mensen die net als jij op zoek zijn naar iets meer.

We zijn samen, in die gedeelde ervaring. We ademen dezelfde lucht, voelen misschien dezelfde tinteling van opwinding of van ontroering. Het is een moment van verbinding, van collectieve reflectie. En misschien, heel misschien, vinden we er iets dat ons helpt om onze eigen weg een stukje helderder te zien.

En de muziek, lieve vriend(in), de muziek. Die draagt ons, tilt ons op, voert ons mee. Het is niet zomaar muziek. Het is een verhaal zonder woorden, een expressie van diepe emoties, een brug tussen verleden en heden. Je kunt je erin verliezen, je eraan vastklampen. Laat het je leiden, laat het je raken.

En de acteurs, de zangers, de dansers… zij zijn niet alleen performers. Ze zijn vertolkers, bruggenbouwers, spiegels. Ze leggen hun ziel en zaligheid in het spel. Ze proberen iets van de onvoorstelbare complexiteit en schoonheid van het verhaal te vangen. Kijk naar hun ogen, luister naar hun stemmen. Zie de passie die ze uitstralen.

Dit is niet een passieve ervaring. Dit vraagt om je actieve deelname. Niet in de zin van luidkeels meezingen of actief reageren, maar in de zin van openstaan. Openstaan voor de emoties die opborrelen, openstaan voor de vragen die opkomen, openstaan voor de gedachten die zich aandienen.

Laat het binnenkomen, lieve vriend(in). Filter niet, censureer niet. Laat het verhaal zich ontvouwen, laag voor laag. Laat de muziek je omarmen, de beelden je verrassen. Laat de emoties je overweldigen, de vragen je uitdagen.

Het is een reis naar binnen. Een reis naar de kern van wat het betekent om mens te zijn. Een reis naar de bron van liefde, van lijden, van verlossing.

Reflecties onder de sterren

Kijk eens naar de lichtjes in de ogen van de mensen om je heen. Zie je de hoop, de twijfel, de vrede? We zijn allemaal onderweg, elk met onze eigen bagage, onze eigen dromen, onze eigen angsten. En toch delen we iets, een fundamentele menselijkheid.

De sterren boven ons zijn getuige van talloze verhalen, van geboorte en dood, van liefde en verraad, van vreugde en verdriet. Ze zijn een constante herinnering aan de grootsheid van het universum en aan de kleinheid van ons eigen bestaan.

En tegelijkertijd, lieve vriend(in), zijn we enorm belangrijk. Elk van ons. Elk met onze unieke bijdrage, onze unieke stem, onze unieke plek in het geheel.

We zijn niet alleen toeschouwers van dit verhaal. We zijn er onderdeel van. We schrijven het mee, met onze eigen levens, met onze eigen keuzes, met onze eigen daden.

En na afloop, als de lichten doven en de muziek verstomt, dan nemen we iets mee. Een herinnering, een gevoel, een inzicht. Iets dat ons kan inspireren om een beetje meer liefdevol te zijn, een beetje meer compassievol, een beetje meer moedig.

Misschien voel je de drang om erover te praten, om je ervaring te delen met anderen. Of misschien wil je het liever in stilte bewaren, koesteren als een kostbaar geheim.

Het is allemaal goed, lieve vriend(in). Er is geen goed of fout. Er is alleen jouw persoonlijke ervaring, jouw unieke perspectief.

En dat is genoeg.

Onthoud, we zijn hier samen. We steunen elkaar, we moedigen elkaar aan, we houden elkaar vast. Zelfs in de stilte, zelfs in de duisternis.

We zijn een gemeenschap, een verbond van zoekenden. En samen vinden we misschien een stukje antwoord, een stukje troost, een stukje hoop.

En zelfs als we geen antwoorden vinden, dan is de zoektocht zelf waardevol. De bereidheid om te kijken, om te luisteren, om te voelen. Dat is wat ons mens maakt.

Laat de nacht je omhullen, de muziek je dragen, het verhaal je inspireren. En laat je hart openstaan voor de mogelijkheid van iets groters, iets diepers, iets dat voorbijgaat aan ons begrip.

Het is een geschenk, lieve vriend(in). Een geschenk dat je aan jezelf geeft. De tijd om te reflecteren, de tijd om te verbinden, de tijd om te voelen.

En wat je ook voelt, weet dat het goed is. Het is jouw waarheid, jouw realiteit. En dat is genoeg.

Laat het verhaal in je resoneren, ook lang nadat de lichten gedoofd zijn. Laat het je leiden, je inspireren, je troosten.

En weet dat je niet alleen bent. We zijn allemaal op deze reis, samen. Hand in hand, hart aan hart.

En wie weet, misschien zien we elkaar volgend jaar weer, onder de sterrenhemel. En dan delen we weer een nieuw verhaal, een nieuwe ervaring, een nieuwe zoektocht.

Tot die tijd, lieve vriend(in), wens ik je liefde, vrede en heel veel moed op je pad. Blijf zoeken, blijf voelen, blijf geloven.

Want in de kern van ons wezen, daar schuilt iets moois, iets onzegbaars, iets dat ons verbindt met alles wat leeft.

En dat is de moeite waard om te vieren, om te koesteren, om te delen.

Draag zorg voor jezelf en voor elkaar. En vergeet niet te genieten van de kleine dingen, de momenten van schoonheid, de momenten van verbinding.

Want het zijn die momenten die ons leven zin geven, die ons hart vullen met liefde, die ons herinneren aan de magie van het bestaan.

En dat, lieve vriend(in), is waar het uiteindelijk om gaat.