Tim O'brien The Things They Carried

Tim O'Brien's The Things They Carried is meer dan een oorlogsroman; het is een krachtige verkenning van de waarheid, geheugen, en de psychologische tol van de Vietnamoorlog. Het boek vervaagt de grenzen tussen fictie en realiteit, en presenteert een reeks onderling verbonden verhalen die de fysieke en emotionele lasten belichten die de soldaten van de Alpha Company droegen. In plaats van een chronologisch verslag van de oorlog te geven, focust O'Brien op de subjectieve ervaringen van de soldaten, waardoor de lezer gedwongen wordt om de complexiteit van de oorlog te confronteren en de elusieve aard van de waarheid te overwegen.

De Last van de Dingen

Het meest directe aspect van de last die de soldaten droegen, is natuurlijk de fysieke. O'Brien beschrijft minutieus de items die elke soldaat meenam: wapens, munitie, rantsoenen, medische benodigdheden. Deze beschrijvingen zijn niet alleen opsommingen van objecten, maar symbolen van verantwoordelijkheid en overleving. Lt. Jimmy Cross draagt bijvoorbeeld foto's van Martha, de vrouw waar hij van houdt, een constante herinnering aan een leven buiten de oorlog, en tegelijkertijd een bron van afleiding. Het gewicht van deze voorwerpen, letterlijk uitgedrukt in ponden, is een tastbare vertegenwoordiging van de dagelijkse strijd die de soldaten voerden.

Maar minstens zo belangrijk, zo niet belangrijker, is de emotionele en psychologische last die de soldaten met zich meedroegen. Angst, schuld, schaamte, heimwee, verdriet - deze emoties wogen zwaar op hun gemoed. Ze droegen de last van het verlies van hun kameraden, de trauma's van gevechten, en de morele ambiguïteiten van de oorlog. De schuld die Jimmy Cross voelde na de dood van Ted Lavender, die hij deels aan zijn afleiding toeschreef, is een aangrijpend voorbeeld van deze last. Het gewicht van zijn schuld is zo groot dat hij de foto's van Martha verbrandt, een poging om de bron van zijn afleiding en dus zijn schuld te vernietigen.

De Waarheid van Verhalen

Een centraal thema in The Things They Carried is de aard van de waarheid, en hoe deze wordt geconstrueerd door verhalen. O'Brien stelt dat een "ware oorlogsverhaal" niet noodzakelijkerwijs feitelijk accuraat hoeft te zijn, maar eerder de emotionele waarheid van de ervaring moet vastleggen. Hij schrijft: "Ik ben hier om je een verhaal te vertellen over oorlog. Ik zeg je ware dingen." Maar hij vervolgt dan: "Maar ik zal liegen".

Deze paradox onderstreept het idee dat feiten soms ontoereikend zijn om de complexiteit en intensiteit van een ervaring over te brengen. O'Brien gebruikt hyperbool, overdrijving, en zelfs regelrechte leugens om de emotionele impact van de oorlog over te brengen. Een voorbeeld is het verhaal van Curt Lemon die sterft wanneer hij op een landmijn stapt. O'Brien vertelt dit verhaal meerdere keren, telkens met kleine variaties, waardoor de impact van de gebeurtenis en de moeite om de gruwel ervan onder woorden te brengen, wordt benadrukt. Het gaat er niet om wat er precies gebeurd is, maar hoe het voelde. Door het verhaal keer op keer te vertellen, probeert O'Brien de lezer de emotionele realiteit van het verlies van Curt Lemon te laten voelen.

Coping Mechanisms: Lachen en Vertellen

De soldaten ontwikkelden verschillende coping mechanismen om met de psychologische last van de oorlog om te gaan. Een van de meest opvallende is de humor, vaak zwarte humor, die ze gebruikten om de gruwelen van de oorlog te ontkrachten. Lachen in het aangezicht van de dood was een manier om de controle te behouden en de absurditeit van hun situatie te erkennen.

Verhalen vertellen was een ander essentieel coping mechanisme. Door hun ervaringen te delen, konden de soldaten hun trauma verwerken en een gevoel van kameraadschap en verbinding creëren. De verhalen werden een manier om de doden in leven te houden en hun offers te eren. The Things They Carried is in feite een verzameling van deze verhalen, een testament van de kracht van verhalen om te helen en te overleven.

O'Brien gebruikt zijn eigen ervaringen als soldaat in de Vietnamoorlog als basis voor zijn verhalen, maar hij benadrukt dat het geen autobiografie is. Hij creëert een personage genaamd Tim O'Brien dat als verteller fungeert, maar het is belangrijk te onthouden dat dit personage een constructie is, een instrument dat wordt gebruikt om de thema's van waarheid, geheugen en storytelling te onderzoeken. Door de fictie en realiteit door elkaar te mengen, dwingt O'Brien de lezer om kritisch na te denken over de aard van de herinnering en de rol van de verbeelding bij het vormgeven van onze ervaringen.

De Impact van Trauma

De Vietnamoorlog had een diepgaande en langdurige impact op de veteranen die eraan deelnamen. Velen worstelden met posttraumatische stressstoornis (PTSS), verslaving, en andere psychische problemen. The Things They Carried geeft een rauw en eerlijk beeld van de psychologische tol die oorlog eist van de soldaten. De verhalen tonen de voortdurende herbeleving van traumatische gebeurtenissen, de moeilijkheid om zich aan te passen aan het burgerleven, en de onuitwisbare littekens die de oorlog heeft achtergelaten.

Statistieken tonen aan dat een significant percentage van de Vietnamveteranen symptomen van PTSS heeft ontwikkeld. Een studie van het National Vietnam Veterans Readjustment Study (NVVRS) toonde aan dat ongeveer 30% van de Vietnamveteranen ooit PTSS heeft gehad. Deze cijfers onderstrepen de ernst van de psychologische gevolgen van oorlog en de noodzaak van adequate steun en behandeling voor veteranen. The Things They Carried draagt bij aan het begrip van PTSS door de persoonlijke ervaringen van de soldaten te belichten en de complexiteit van hun worstelingen te tonen.

Meer dan een Oorlogsroman: Universaliteit

Hoewel The Things They Carried zich afspeelt tijdens de Vietnamoorlog, gaan de thema's en boodschappen verder dan een specifieke historische context. Het boek spreekt over universele menselijke ervaringen zoals angst, verlies, schuld, en de zoektocht naar betekenis. De verhalen van de soldaten resoneren met lezers van alle achtergronden omdat ze gaan over de fundamentele aspecten van de menselijke conditie.

De impact van The Things They Carried is merkbaar in de literaire wereld en daarbuiten. Het boek is geprezen om zijn eerlijkheid, zijn krachtige proza, en zijn diepgaande inzichten in de menselijke psyche. Het is een verplicht leesvoer geworden in veel scholen en universiteiten, en het heeft bijgedragen aan een groter begrip van de Vietnamoorlog en de impact van oorlog op de individuele en collectieve psyche.

Conclusie

The Things They Carried is een essentieel boek dat de lezer dwingt om de complexiteit van de oorlog, de aard van de waarheid, en de menselijke kosten van conflict te confronteren. Door de verhalen van de soldaten van de Alpha Company, biedt O'Brien een diepgaand inzicht in de fysieke en emotionele lasten die ze droegen, en de coping mechanismen die ze gebruikten om te overleven. Het boek herinnert ons aan het belang van empathie, het vertellen van verhalen, en de noodzaak om de stemmen van degenen die door oorlog zijn geraakt te horen. Het is een oproep tot actie om meer bewustzijn te creëren over de psychologische gevolgen van oorlog en om betere steun te bieden aan veteranen die worstelen met de littekens van hun ervaringen.

Lees The Things They Carried, deel de verhalen met anderen, en steun organisaties die zich inzetten voor veteranenwelzijn. Laat de lessen van O'Brien's boek ons inspireren om een meer compassionele en begripvolle wereld te creëren.