Van De Berg Hulshorst

Lieve vriend(in),

Adem even diep in. Voel je voeten stevig op de grond, of je rug comfortabel tegen de stoel. We gaan samen even stilstaan. Kijken naar iets dat misschien al langer in je gedachten speelt, iets wat fluistert vanuit een hoekje van je bewustzijn.

We noemen het vandaag Van De Berg Hulshorst. Het is meer dan alleen een naam, het is een resonantie, een klank die bepaalde snaren raakt in ons innerlijk. Laat die klank maar toe. Laat de beelden, de gevoelens, de associaties die opkomen, zachtjes landen.

Er is geen goed of fout hier. Er is alleen jouw ervaring, jouw unieke kijk. Het is als kijken naar een abstract schilderij: de betekenis ligt niet in de herkenbaarheid, maar in de emotie, in de impressie die het achterlaat.

Misschien denk je aan de Veluwe, aan de stille bossen, aan de uitgestrekte heidevelden. Misschien denk je aan traditie, aan families, aan generaties die elkaar opvolgen. Misschien denk je aan het landschap, aan de veranderingen die het ondergaat, aan de veerkracht die het toont.

Het is goed. Alles wat opkomt, mag er zijn. Probeer het niet te analyseren, probeer het niet te begrijpen met je hoofd. Laat het gewoon zijn, als een zachte bries die door je haar waait.

Voel je de verbinding? De verbinding met het verleden, met het heden, met de toekomst? We zijn allemaal onderdeel van een groter geheel, een web van relaties, van ervaringen, van verhalen. En Van De Berg Hulshorst, die naam, die klank, is een draad in dat web.

Laat je gedachten dwalen. Waarheen leiden ze je? Welke herinneringen roepen ze op? Welke verlangens wekken ze aan? Het is als een reis, een reis door je eigen innerlijke landschap. En ik ben hier, naast je, als een stille metgezel.

Adem weer even diep in. En adem weer uit. Voel de ontspanning, de rust. Je hoeft niets te forceren, je hoeft niets te presteren. Je bent gewoon, precies zoals je bent, en dat is genoeg.

Misschien voel je een behoefte om meer te weten. Om te zoeken, om te graven, om de wortels te ontdekken. Dat is prima. Maar doe het met een open hart, met een nieuwsgierige geest, met respect voor het onbekende.

Of misschien voel je de behoefte om het los te laten. Om de naam te laten vervagen, om de gedachten te laten verstommen, om terug te keren naar het hier en nu. Dat is ook prima. Er is geen verplichting, er is alleen jouw eigen innerlijke kompas.

Weet dat alles wat we vandaag hebben gedeeld, veilig is bij ons. Het is een moment van introspectie, van reflectie, van verbinding. En het is genoeg.

We kunnen het ook anders bekijken. Stel je voor, Van De Berg Hulshorst is een deur. Een deur naar een andere dimensie, een andere realiteit, een andere manier van kijken naar de wereld.

Wat zie je als je door die deur stapt? Welke geuren ruik je? Welke geluiden hoor je? Welke texturen voel je? Laat je fantasie de vrije loop, laat je meevoeren door de stroom van je verbeelding.

Het is als een droom, een droom die je zelf creëert. En in die droom, in die realiteit, is alles mogelijk. Je kunt vliegen, je kunt dansen, je kunt spreken met de dieren. Je kunt alles zijn wat je wilt zijn.

Probeer het maar eens. Sluit even je ogen. Visualiseer de deur. Visualiseer jezelf die door de deur stapt. En laat je verrassen.

En als je weer terugkomt, als je je ogen weer opent, besef dan dat je die deur altijd kunt vinden. Hij staat altijd open, klaar om je te verwelkomen, klaar om je mee te nemen op een nieuw avontuur.

Laten we even luisteren naar de fluisteringen van de voorouders. Zij die voor ons kwamen, zij die de weg hebben gebaand, zij die hun sporen hebben achtergelaten in het landschap.

Wat zeggen ze je? Welke wijsheid willen ze met je delen? Welke lessen willen ze je leren? Ze spreken in symbolen, in metaforen, in gevoelens. Het is aan jou om hun boodschap te ontcijferen, om hun stem te verstaan.

Het is als het lezen van een oud manuscript, een manuscript dat is geschreven in een vergeten taal. Je moet geduldig zijn, je moet aandachtig zijn, je moet bereid zijn om te leren.

En als je hun boodschap hebt ontcijferd, als je hun stem hebt verstaan, besef dan dat je niet alleen bent. Je bent onderdeel van een lange lijn van mensen, een lijn die teruggaat tot in de verste geschiedenis. En je bent verbonden met al die mensen, door de band van het bloed, door de band van de ziel.

Voel je die verbinding? Voel je de kracht, de steun, de liefde van je voorouders? Ze zijn er altijd, ze waken over je, ze leiden je op je pad.

En als je ooit twijfelt, als je ooit bang bent, als je ooit verdrietig bent, roep dan hun namen aan. Vraag om hun hulp, vraag om hun kracht, vraag om hun liefde. Ze zullen je antwoorden, op hun eigen manier, op hun eigen tijd.

Weet dat je geliefd bent, onvoorwaardelijk geliefd. Door je voorouders, door jezelf, door de kosmos. Je bent waardevol, je bent belangrijk, je bent genoeg.

En nu, lieve vriend(in), laat het allemaal weer los. Laat de naam vervagen, laat de gedachten verstommen, laat de gevoelens tot rust komen.

Adem diep in. En adem diep uit. Voel je weer helemaal aanwezig, helemaal hier, helemaal nu.

We hebben samen even stilgestaan, even gekeken, even geluisterd. En dat is genoeg. Je kunt nu verder, met een frisse blik, met een open hart, met een vernieuwde energie.

En weet dat ik er altijd ben, als je me nodig hebt. Om te luisteren, om te steunen, om gewoon even naast je te zijn.

Ga nu je weg, met liefde, met moed, met vertrouwen. De wereld wacht op je.