Waarom Hebben Juli En Augustus 31 Dagen

Heb je je ooit afgevraagd waarom juli en augustus allebei 31 dagen hebben, terwijl andere maanden wisselend 30 of 31 dagen tellen? Het is een vraag die veel mensen stellen, en het antwoord ligt diep verankerd in de Romeinse geschiedenis en de ambities van enkele machtige keizers. Laten we samen duiken in het verleden om dit mysterie te ontrafelen!

De Romeinse Kalender: Een Begin met Romulus

Om het verhaal te begrijpen, moeten we terug naar de oorsprong van de Romeinse kalender. Deze kalender, toegeschreven aan Romulus, de legendarische stichter van Rome, was allesbehalve perfect. Het bestond uit slechts 10 maanden, beginnend in maart (Martius) en eindigend in december (December). De winterperiode bleef ongemarkeerd, wat leidde tot aanzienlijke discrepanties met de seizoenen. De lengte van de maanden was ook variabel, wat tot verwarring leidde.

Hier een overzicht van de oorspronkelijke maanden en hun lengte (ongeveer):

Martius (Maart): 31 dagen
Aprilis (April): 30 dagen
Maius (Mei): 31 dagen
Iunius (Juni): 30 dagen
Quintilis (Juli): 31 dagen
Sextilis (Augustus): 30 dagen
September (September): 30 dagen
October (Oktober): 31 dagen
November (November): 30 dagen
December (December): 30 dagen

Zoals je ziet, had de kalender een lengte van slechts 304 dagen. Dit was duidelijk ontoereikend om een jaar accuraat weer te geven, waardoor er regelmatig correcties nodig waren. Dit was echter nog maar het begin van de kalender zoals we die nu kennen.

De Hervorming van Numa Pompilius

De tweede koning van Rome, Numa Pompilius, voerde een belangrijke hervorming door. Hij voegde de maanden Januari (Ianuarius) en Februari (Februarius) toe aan het einde van het jaar. Dit bracht het totaal aantal maanden op 12. Om het kalenderjaar beter af te stemmen op de zonnecyclus, paste hij ook de lengte van sommige maanden aan. Een belangrijk detail: Numa wilde het bijgeloof vermijden dat even aantallen ongeluk brachten. Daarom probeerde hij, waar mogelijk, oneven aantallen dagen aan maanden toe te kennen. Dit was een uitdaging, aangezien hij uiteindelijk 355 dagen moest verdelen.

Het resultaat van Numa's hervorming was een kalender die er als volgt uitzag (ongeveer):

Ianuarius (Januari): 29 dagen
Februarius (Februari): 28 dagen
Martius (Maart): 31 dagen
Aprilis (April): 29 dagen
Maius (Mei): 31 dagen
Iunius (Juni): 29 dagen
Quintilis (Juli): 31 dagen
Sextilis (Augustus): 29 dagen
September (September): 29 dagen
October (Oktober): 31 dagen
November (November): 29 dagen
December (December): 29 dagen

Hoewel Numa's kalender een verbetering was, was hij nog steeds niet perfect. Het jaar telde 355 dagen, wat betekende dat er nog steeds een verschil was met het tropische jaar (de tijd die de aarde nodig heeft om rond de zon te draaien). Om dit verschil te compenseren, werd er af en toe een schrikkelmaand (Mensis Intercalaris) ingevoegd. De beslissing wanneer deze schrikkelmaand ingevoegd moest worden, lag bij de priesters, de zogenaamde Pontifices. Dit leidde echter tot misbruik, omdat ze de schrikkelmaand konden gebruiken om politieke gunsten te verlenen of schulden af te lossen.

De Juliaanse Kalender: Julius Caesar grijpt in

De chaos en inconsistentie van de Romeinse kalender bereikten een hoogtepunt tijdens de regering van Julius Caesar. Caesar, die als Pontifex Maximus (opperpriester) de leiding had over de kalender, besloot in 46 v.Chr. een drastische hervorming door te voeren. Hij schakelde de hulp in van de Alexandrijnse astronoom Sosigenes om een nieuwe kalender te ontwerpen die gebaseerd was op de zonnecyclus. Dit resulteerde in de Juliaanse kalender, die een jaar van 365,25 dagen hanteerde. Om de kalender in lijn te brengen met de seizoenen, werd 46 v.Chr. een uitzonderlijk lang jaar van 445 dagen, ook wel het "jaar van de verwarring" genoemd.

De Juliaanse kalender introduceerde:

Een jaar van 365 dagen, met een schrikkeldag om de vier jaar.
De verschuiving van de start van het jaar naar 1 januari.
De vaste lengte van de maanden (hoewel niet exact zoals we ze nu kennen).

Caesar hernoemde de maand Quintilis (de vijfde maand) naar Julius (Juli) ter ere van zichzelf. Deze beslissing zou later een belangrijke rol spelen in het verhaal van augustus.

Augustus' Invloed: Een Maand voor de Keizer

Na de dood van Julius Caesar nam zijn adoptiezoon Augustus de macht over. Augustus, wiens oorspronkelijke naam Octavianus was, wilde niet onderdoen voor zijn voorganger. Hij wilde ook een maand naar zichzelf vernoemd zien. Sextilis (de zesde maand) werd daarom omgedoopt tot Augustus ter ere van hem. Hier begint het eigenlijke probleem van 31 dagen.

Volgens sommige bronnen had Augustus aanvankelijk slechts 30 dagen in zijn maand. Het verhaal gaat dat hij, uit pure ijdelheid, vond dat zijn maand niet korter mocht zijn dan die van Julius Caesar. Om dit te bereiken, haalde hij een dag weg bij februari (die van nature al de kortste maand was) en voegde deze toe aan augustus. Om te voorkomen dat er drie maanden van 31 dagen op een rij zouden komen (Juli, Augustus en September), werden de dagen van september en november omgewisseld met die van oktober en december.

Dit is echter een vereenvoudiging van de werkelijkheid. Het is meer waarschijnlijk dat er al aanpassingen waren gedaan aan de lengte van de maanden *voor* Augustus aan de macht kwam. Feit is dat de kalender, na Augustus' aanpassingen, er ongeveer zo uitzag:

Januari: 31 dagen
Februari: 28 (of 29 in een schrikkeljaar) dagen
Maart: 31 dagen
April: 30 dagen
Mei: 31 dagen
Juni: 30 dagen
Juli: 31 dagen
Augustus: 31 dagen
September: 30 dagen
Oktober: 31 dagen
November: 30 dagen
December: 31 dagen

De redenen voor de veranderingen zijn waarschijnlijk complexer dan alleen de ijdelheid van Augustus. Politieke en praktische overwegingen speelden waarschijnlijk ook een rol. Het belangrijkste is dat Augustus' interventie resulteerde in de kalender die we vandaag de dag nog steeds grotendeels gebruiken. Hoewel er later nog kleine aanpassingen zijn gedaan (zoals de Gregoriaanse kalenderhervorming in de 16e eeuw), bleef de basisstructuur met de 31 dagen voor juli en augustus behouden.

De Gregoriaanse Kalender: Een Verfijning

In de 16e eeuw werd de Juliaanse kalender herzien door paus Gregorius XIII. De Juliaanse kalender had een kleine afwijking ten opzichte van het tropische jaar, wat resulteerde in een langzame verschuiving van de seizoenen. Om dit te corrigeren, introduceerde paus Gregorius de Gregoriaanse kalender, die een complexere schrikkeljaarregel hanteert. Deze kalender is de standaardkalender die we tegenwoordig wereldwijd gebruiken.

De Gregoriaanse kalender behield echter de lengte van de maanden zoals die waren vastgesteld na de hervormingen van Julius Caesar en Augustus. Dus, juli en augustus behielden hun 31 dagen.

Conclusie: Macht, Prestige en de Kalender

De lengte van juli en augustus met 31 dagen is dus het resultaat van een combinatie van factoren, waaronder Romeinse politiek, keizerlijke ambities en de behoefte aan een accurate kalender. Het is een fascinerend verhaal dat ons inzicht geeft in de manier waarop machthebbers door de eeuwen heen de loop van de geschiedenis hebben beïnvloed, zelfs op het gebied van tijdmeting. De volgende keer dat je naar de kalender kijkt, denk dan eens aan Julius Caesar en Augustus en hun nalatenschap in de maanden die hun naam dragen!

Hoewel het verhaal over Augustus die persoonlijk dagen van februari steelt misschien geromantiseerd is, is het de symbolische betekenis van de keizerlijke invloed op de kalender die blijft hangen. Het herinnert ons eraan dat zelfs iets zo alledaags als een kalender doordrenkt kan zijn van geschiedenis en politieke intrige. Hopelijk heeft dit artikel je geholpen om de complexiteit en de intrigerende oorsprong van onze kalender te begrijpen.

Dus, de volgende keer dat iemand je vraagt waarom juli en augustus 31 dagen hebben, kun je ze trakteren op een lesje Romeinse geschiedenis en de ambities van twee machtige keizers!