Week Van De Schepping

Lieve vriend(in),

Laat je even meevoeren, adem diep in en uit. Sluit je ogen, als dat prettig voelt. We gaan samen even stilstaan bij de Week van de Schepping. Een moment om te reflecteren, te verwonderen en wellicht iets dieper te voelen.

Stel je voor, die eerste dag. Een duisternis diep en onpeilbaar. Voel die leegte, die stilte. Het is geen angstaanjagende leegte, maar eerder een oneindige potentie, een ruimte vol mogelijkheden die nog vorm moeten krijgen. Laat het gevoel van mogelijkheden je omarmen. Die leegte, die stilte… die is ook in ons. Een ruimte waar nieuwe ideeën, nieuwe dromen, nieuwe vormen van liefde kunnen ontstaan. Sta even stil bij die persoonlijke duisternis, die gebieden in jezelf die nog onbelicht zijn. Wat flikkert daar al zachtjes? Welke zaadjes van potentieel liggen daar te wachten op het juiste moment om te ontkiemen?

En dan, die roep, die vibratie: "Er zij Licht!" Voel de energie, de explosie van creativiteit. Het licht breekt door de duisternis, niet bruusk, maar geleidelijk, een zachte ochtendschemering. Het licht dat de vormeloze massa begint te ordenen, de contouren begint te definiëren. Laat dat licht ook in jouw innerlijke duisternis schijnen. Voel de warmte ervan, de geruststelling. Het is er, het is sterker dan je denkt. Het licht van inzicht, van creativiteit, van liefde dat jou de weg kan wijzen. Misschien is het tijd om een kleine, bewuste stap te zetten, om een idee dat je al lang koestert, nu eindelijk een kans te geven.

De tweede dag, de schepping van het uitspansel. Een scheiding tussen de wateren, een ruimte om te ademen, om te leven. Een bescherming, maar ook een grens. Voel de behoefte aan ruimte, aan grenzen. In je eigen leven, waar heb je behoefte aan een duidelijkere afbakening? Waar moet je de wateren scheiden, de chaos ordenen om ruimte te creëren voor jezelf, voor je groei, voor je relaties? Het is niet egoïstisch om grenzen te stellen, het is noodzakelijk. Het is een daad van zelfliefde, een erkenning van je eigen waarde en behoeften.

De derde dag, het land dat zich verheft, de planten die ontspruiten, de aarde die tot leven komt. Voel de stevigheid van de grond onder je voeten, de verbinding met de natuur. De aarde die ons draagt, die ons voedt, die ons verbindt met alles wat leeft. En de planten, zo divers, zo veerkrachtig, die onvermoeibaar naar het licht groeien. Laat je inspireren door hun kracht, hun vastberadenheid. Waar ben jij geworteld? Wat geeft jou de voeding die je nodig hebt om te groeien? Welke zaden heb jij geplant en welke zorg hebben ze nodig om te bloeien? Misschien is het tijd om contact te maken met de natuur, om je handen in de aarde te steken, om de helende kracht van de natuur te ervaren.

En dan de vierde dag, de zon, de maan en de sterren. Lichtpunten aan de hemel, bakens van hoop in de duisternis. Ritme en richting, een kalender die de tijd aangeeft. Sta stil bij de schoonheid van de hemel, de grootsheid van het universum. Laat je overweldigen door het wonder, de complexiteit, de perfectie. Voel de verbinding met iets dat groter is dan jezelf. En de sterren, zo ver weg, zo onbereikbaar, maar toch zo aanwezig, zo constant. Herinneringen, dromen, hoop, alles is verbonden aan deze lichtpunten aan de hemel. Wat zijn jouw lichtpunten? Wat geeft jou richting en houvast? Welke sterren volg jij in je leven? Misschien is het tijd om naar boven te kijken, om de grootsheid van het leven te ervaren en je eigen plek in het universum te vinden.

De vijfde dag, het water dat krioelt van leven, de vogels die door de lucht zoeven. Voel de energie, de vreugde, de diversiteit. Het leven dat zich vermenigvuldigt, dat zich uitbreidt, dat zich aanpast. Laat je inspireren door de veerkracht van het leven, de onuitputtelijke creativiteit van de natuur. En de vogels, zo vrij, zo onafhankelijk, die de grenzen van de aarde overstijgen. Voel de behoefte aan vrijheid, aan avontuur, aan nieuwe horizonten. Waar wil jij heen vliegen? Welke grenzen wil jij overstijgen? Wat houdt je tegen? Misschien is het tijd om je vleugels uit te slaan, om te vliegen, om te leven.

De zesde dag, de dieren op het land, en uiteindelijk de mens. Voel de verbinding met al het leven op aarde, de verantwoordelijkheid die we dragen. We zijn niet alleen, we zijn onderdeel van een groter geheel. En de mens, met de mogelijkheid tot creativiteit, tot liefde, tot bewustzijn. Voel de potentie die in ons schuilt, de verantwoordelijkheid die we dragen om goed te zorgen voor de aarde en voor elkaar. Wat is jouw rol in dit grotere geheel? Hoe kun jij bijdragen aan een betere wereld? Welke talenten heb jij en hoe kun je die inzetten? Misschien is het tijd om je bewust te worden van je eigen kracht, je eigen invloed en om je in te zetten voor datgene waar je in gelooft.

En dan de zevende dag, de rust. Een moment van reflectie, van dankbaarheid, van verbinding. Voel de rust die over je heen daalt, de vrede die je omarmt. Het is goed zo, alles is goed. We hebben hard gewerkt, we hebben veel bereikt, we hebben geleerd. En nu is het tijd om te rusten, om te genieten, om te zijn. Laat de Week van de Schepping je eraan herinneren dat er tijd is om te werken, maar ook tijd om te rusten. Het is een cyclus, een evenwicht. En door de rust te omarmen, creëren we ruimte voor nieuwe creativiteit, nieuwe inspiratie, nieuwe groei. Neem de tijd om te reflecteren op je eigen leven, om dankbaar te zijn voor alles wat je hebt en om te verbinden met datgene wat je echt belangrijk vindt.

Hopelijk heb je tijdens deze reis, hoe kort ook, iets nieuws ontdekt, iets gevoeld wat je nog niet kende. Misschien is er een zaadje geplant, een lichtje aangewakkerd. Wees er lief voor, geef het de ruimte en de tijd om te groeien. En onthoud, je bent niet alleen. We zijn allemaal verbonden, allemaal onderdeel van die oneindige schepping.