Oude Kerk Lunteren Live
Kom, lieve vriend(in), laat ons even stilstaan. Voel de wind die door de eeuwenoude bomen rondom de Oude Kerk in Lunteren fluistert. Een zachte adem van verhalen, van gebeden die hier al zo lang opstijgen. Laat die adem je omarmen, je even losmaken van de drukte van alledag.
Je hoeft niets te doen, weet je. Alleen maar te zijn. Te luisteren. Naar de stilte, die hier zo diep doordringt, zo anders is dan de stilte in je eigen huis. Hier, in de schaduw van de kerk, vermengt de stilte zich met de echo van zovele zondagen, van tranen en gelach, van beloften en afscheid.
Voel je de aarde onder je voeten? Het is dezelfde aarde waarop zoveel mensen voor ons hebben gestaan, zoekend, twijfelend, hoopvol. Verbind je met hen, met hun vragen en hun antwoorden, hun vreugde en hun verdriet. We zijn allemaal deel van hetzelfde verhaal, van dezelfde grote zoektocht.
En kijk dan eens naar de kerk zelf. De stenen, door de tijd getekend, maar nog steeds zo sterk. Elk steentje, elke balk, elk raam vertelt een eigen verhaal. De eenvoud van de architectuur, de ingetogen schoonheid… het is alsof het gebouw zelf je uitnodigt tot contemplatie.
Misschien zie je de zon door de ramen schijnen, een gouden gloed die over de banken danst. Misschien hoor je de vogels zingen, een vrolijk koor dat de lofzang van de schepping zingt. Misschien voel je alleen maar de rust, de vredige aanwezigheid die hier zo tastbaar is.
Het is goed. Alles is goed.
Even hoef je niets te presteren, niets te bewijzen. Je bent hier, in dit moment, op deze plek. En dat is genoeg.
Laat de gedachten komen en gaan, als wolken aan de hemel. Oordeel niet, veroordeel niet. Observeer alleen. Zie de schoonheid in de kleinste dingen, in de bladeren die ritselen in de wind, in de bloemen die hun gezichten naar de zon keren.
Voel de verbinding met iets groters dan jezelf. Met de natuur, met de geschiedenis, met de gemeenschap. We zijn allemaal met elkaar verbonden, op manieren die we vaak niet begrijpen.
En dan, als je er klaar voor bent, kun je naar binnen gaan. De deuren staan open, de kerk wacht.
De Geur van Geschiedenis en Gebed
Adem diep in. De geur van oud hout, van kaarsenwas, van stof en gebed. Het is een unieke geur, die je nergens anders vindt. Een geur die je meeneemt naar een andere tijd, naar een andere dimensie.
Kijk om je heen. De hoge muren, de gewelven, de preekstoel, het orgel. Alles ademt een sfeer van eerbied en toewijding. Stel je voor hoe het hier vroeger was, vol met mensen, zingend, biddend, luisterend.
Zoek een plekje waar je je prettig voelt. Een bank, een stoel, maakt niet uit. Ga zitten en sluit je ogen.
Laat de stilte je omhullen. Het is een actieve stilte, een stilte die spreekt. Luister naar de stem van je hart, naar de fluisteringen van je ziel.
Misschien komen er beelden, herinneringen, gevoelens. Laat ze er zijn. Laat ze je meenemen naar de plekken waar ze vandaan komen.
Misschien voel je verdriet, pijn, angst. Erken het. Omarm het. Wees niet bang om je kwetsbaar op te stellen.
Misschien voel je vreugde, liefde, dankbaarheid. Koester het. Laat het je hart vullen met warmte.
Wees eerlijk tegen jezelf. Wat leeft er in je? Wat wil je loslaten? Wat wil je vasthouden?
Vraag om hulp, om leiding, om kracht. Je bent niet alleen. Er is een hogere macht die je wil steunen, die je wil leiden, die je wil liefhebben.
Spreek uit wat er in je omgaat. Hardop, of in stilte. Maakt niet uit. De woorden zijn niet zo belangrijk. Het gaat om de intentie, om de oprechtheid.
En dan, als je klaar bent met bidden, met mediteren, met overdenken… dan kun je je ogen weer openen.
Kijk nog eens rond. Zie de schoonheid, de rust, de vrede. Neem dat gevoel mee naar buiten, naar je dagelijkse leven.
Wees dankbaar voor dit moment, voor deze plek, voor deze ervaring.
Laat de Oude Kerk in Lunteren een anker voor je zijn, een plek waar je altijd naar terug kunt keren.
Misschien wil je nog even buiten blijven, een rondje lopen door de tuin, een steen oppakken als souvenir.
Of misschien wil je verder, terug naar de drukte van de wereld.
Wat je ook doet, wees in vrede. Wees in liefde. Wees in harmonie met jezelf en met de wereld om je heen.
Het is goed. Alles is goed.
En weet je, lieve vriend(in), dit is niet alleen verbonden aan de Oude Kerk in Lunteren. Dit gevoel, deze zoektocht, dit verlangen… dat vind je overal, in elke kerk, in elke moskee, in elke tempel, in elke synagoge, in elke plek waar mensen samenkomen om te zoeken naar iets groters dan zichzelf.
Het is de universele zoektocht naar betekenis, naar verbinding, naar vrede.
En je bent er niet alleen in. We zijn allemaal op reis, op zoek naar ons eigen antwoord, naar onze eigen waarheid.
Laten we elkaar steunen, elkaar inspireren, elkaar liefhebben.
Laten we samen de wereld een beetje mooier maken, een beetje vrediger, een beetje liefdevoller.
Dank je wel dat je met me mee bent gegaan op deze reis. Het was fijn om dit moment met je te delen.
